ดังตฤณวิสัชนา Dungtrin's Answer
เมื่อทำสมาธิแล้วรู้สึกถึงจิตที่มีแต่ความว่าง ควรพิจารณาอย่างไร
ถาม – เวลาที่ปฏิบัติธรรมแล้วรู้สึกถึงจิตที่มีแต่ความว่าง
เหมือนเว้นจากความคิดไปชั่วขณะหนึ่ง แบบนี้ควรพิจารณาอย่างไรคะ
คำถามของใครหลายๆ คน ที่บอกว่ามันว่างๆ
มันว่างแบบ โอ้โห! ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร
นี่แหละมันแค่รสชาติหนึ่งของจิตที่มันเว้นวรรคจากความคิดไปชั่วคราว
ยังไม่ใช่อะไรเลย ยังไม่ใช่สวรรค์ ยังไม่ใช่นิพพาน
ยังไม่ใช่แม้แต่ประตูทางออกด้วยซ้ำ
แต่ถ้าหากว่าเรายังคงมีสติ สติยังคงเกิดกำกับ ให้มีความเข้าใจอย่างต่อเนื่อง
มีความตื่นมากขึ้นๆ ว่านี่คือจิต เป็นจิตดวงหนึ่งที่กำลังแสดงความแปรปรวน
ตอนแรกเห็นไงว่าว่างๆ ว่างนี่มันยังมีว่าง ขนาดของความว่าง สังเกตนะ
ว่างแบบเกินๆ กายออกไปนิดหน่อย
กับว่างแบบคับห้อง รู้สึกว่าห้องทั้งห้องมันเล็กลงถนัดใจ
มันว่างไม่พอ ทะลุออกไปรู้สึกว่าว่างได้เท่าฟ้า ว่างได้สุดฟ้าสุดดิน
อย่างนั้นน่ะมันก็ยังเป็นความปรุงแต่งทางจิตอยู่ทั้งสิ้น
ถ้าเรามองด้วยความเข้าใจแบบที่พระพุทธเจ้าตรัสให้มองชี้ให้มอง ในจิตตานุปัสสนา
ท่านบอกว่านี่มันจิต อย่างนี้จิต จิตที่เป็นสมาธิ
จิตที่เว้นวรรคจากความฟุ้งซ่านชั่วขณะ ไม่ได้เว้นวรรคถาวรชั่วนิจนิรันดร์
มันเว้นวรรคชั่วขณะหนึ่งที่เรากำลังเดินจงกรมหรือนั่งสมาธิอยู่
เห็นไหมมันมีอะไรให้ดูต่อนะ ในความว่าง
จริงๆ แล้วมันมีลักษณะแสดงออกของความทุกข์อยู่
ทั้งๆ ที่เรากำลังมีความรู้สึกเป็นสุข หรือว่าบางคนตอนนี้ปีติล้นหลาม
จริงๆ มันมีลักษณะความปรวนแปร บีบคั้น
ทนอยู่กับที่เดิมไม่ได้สภาพเดิมไม่ได้
นี่แหละตรงนี้แหละที่เรียกว่าความทุกข์
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
