ฉบับที่ ๔๐๑ กรรมที่ทำให้หลุดพ้น
กรรมอันเป็นเหตุให้หลุดพ้น
จากแรงดึงดูดให้ไปเกิดกับพ่อแม่
ผู้ดำรงตนอยู่ในเขตมืด
มีอยู่ ๒ ข้อให้จำง่ายๆ
ได้แก่ รู้คุณท่าน และสนองคุณท่าน
๑) รู้คุณท่าน (กตัญญู)
-- เป็นกรรมทางความคิด
คือถ้ายังไม่มั่นใจเรื่องเกิดใหม่เกิดเก่า
ยังไม่เห็นแง่ดีใดๆ
ที่จะทำใจให้อภัยเขา
หรือกระทั่งไม่เห็นความชอบธรรมใดๆ
ที่เราสมควรเข้าไปพูดดีกับเขา
ก็ขอให้เอาเลือดเนื้อในกายนี้เป็นพยาน
เป็นที่ตั้งของการพิจารณา
คุณมีกายนี้
คุณจึงมีโอกาสรู้รสแห่งความเป็นมนุษย์
มีโอกาสเรียนรู้และพิสูจน์
เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด
การเตรียมเสบียงที่ถูกต้อง
และการหลุดพ้นจากทุกข์อันยิ่ง
ถ้าปราศจากกายนี้
คุณจะไม่มีโอกาสอ่านบรรทัดธรรมะใดๆเลย
พวกเราจะไม่มีทางพบเจอบุญคุณอื่นใดเลย
หากปราศจากการรับบุญคุณแรกสุด
จากผู้ให้กำเนิด
โดยเฉพาะผู้ให้กำเนิดมาพบทางสว่าง
ในพุทธศาสนาอย่างนี้
ยิ่งมีบุญคุณกว่าพ่อแม่ในถิ่นอื่นยุคอื่น
หากคุณไม่เริ่มต้นด้วยการรู้จักให้อภัย
ต่อข้อผิดพลาดของพวกท่าน
ก็ไม่ชื่อว่ารู้คุณท่านอย่างแท้จริงเลย
ทำนองเดียวกับถ้าผูกพยาบาท
คนที่ให้เงินคุณ ๑๐๐ ล้านฟรีๆ
คุณคงนึกตำหนิตัวเองแน่ๆ
แต่นี่ให้ยิ่งกว่า ๑๐๐ ล้านเสียอีก
ก็น่าจะไม่มีเรื่องหนักเกินกว่า
จะให้อภัยท่านได้ จริงไหม?
๒) สนองคุณท่าน (กตเวที)
-- เป็นกรรมทางกายและวาจา
ทำให้พ่อแม่มีความสุข
ทั้งด้วยคำพูดและการปรนนิบัติ
แต่จะให้ดีที่สุดคือ
ทำให้พวกท่านมีกรรมดีเป็นที่พึ่งของตนเอง
สมดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า
การตอบแทนพ่อแม่ไม่ใช่ของง่าย
ต่อให้แบกพวกท่านขึ้นบ่าทั้งสอง
และอาศัยบ่าของเราขับถ่ายอุจจาระปัสสาวะ
หรือปรนนิบัติรับใช้
ด้วยการบีบนวด การอาบน้ำ
ตลอดจนแม้กระทั่งปราบแผ่นดิน
แล้วยกพ่อแม่ขึ้นเถลิงราชย์
ก็ยังไม่ชื่อว่าทำหน้าที่ตอบแทน
คุ้มบุญคุณพวกท่านเลย
ต่อเมื่อทำให้ท่านศรัทธา
ในสิ่งที่ควรศรัทธา
เช่น กรรมวิบากและพระพุทธเจ้า
ทำให้ท่านเลิกเป็นบุคคลทุศีล
แล้วหันมาตั้งใจถือศีล
ทำให้ท่านเลิกตระหนี่
แล้วหันมาตั้งใจเสียสละ
ทำให้ท่านเลิกหลงงมอยู่ในความมืดบอด
ออกมาสู่ความสว่างแจ้งทางปัญญา
เหล่านี้แหละ จึงได้ชื่อว่า
ตอบแทนพระคุณพ่อแม่สำเร็จแล้ว
คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ
ความสามารถของตัวเองอย่างไร
ก็ควรจะลองทุกวิถีทาง
ทั้งในระดับของการพูด
และในระดับของการเพียรแผ่เมตตาอธิษฐาน
ให้ท่านคิดดีขึ้น ตาสว่างขึ้น
หรือกระทั่งหันมาหยิบหนังสือธรรมะ
ที่คุณวางล่อตาไว้ได้ง่ายขึ้น
อะไรก็ได้ที่คุณคิดออก
ตัวคุณคุณรู้ดีว่ามีอะไรรอบๆ
ที่สามารถหยิบจับมาประกบประกอบเป็นตัวช่วยได้บ้าง
แม้ไม่ประสบความสำเร็จ
คุณก็ชื่อว่าได้คิด ได้พูด
ได้พยายามลงมือช่วยท่าน
อันเป็นกรรมข้อกตเวที
ที่เพียงพอแก่การรอดจากบ่วงพยาบาทแล้ว
และหากฟลุกสำเร็จขึ้นมา
คุณจะรู้สึกชัดว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่หายไป
กลายเป็นความเบาสบาย
ระหว่างคุณกับท่านอย่างถาวร
ลำพังอกุศลวิบากจากอดีตชาติอย่างเดียวนั้น
เล่นงานให้คนเราเศร้าหนักได้ก็จริง
แต่ไม่จำเป็นต้องให้มันปล้นเอา
วิธีมองโลกในแง่ดีไปจากเราด้วย
ตราบใดที่ยังมีความหวัง
และพยายามมองโลกในแง่ดี
ตราบนั้นคนเราจะยังคงเพียรพยายาม
เอาชนะความมืดด้วยความสว่าง
มีมานะที่จะขัดถูสีดำให้เป็นสีขาวกันต่อไปครับ!
ดังตฤณ
มกราคม ๒๕๖๘
- อายุของมนุษย์แต่ละคนนั้นน้อยนักหนา ไม่อาจรู้ได้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่
จึงควรรีบขวนขวายสร้างบุญกุศล ก่อนที่ความตายจะมาถึง
ดังความตามพระธรรมเทศนาโดย หลวงปู่ขาว อนาลโย
เรื่อง "ไตรลักษณ์" ในคอลัมน์ "สารส่องใจ" (-/\-)
ในขณะที่เจริญภาวนาแล้วรู้สึกว่าเกิดความสว่างขึ้นมา
ควรพิจารณาอย่างไรจึงจะเป็นประโยชน์สูงสุดในการปฏิบัติธรรม
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "แสงสว่างในสมาธิเป็นอย่างไร"
ถ้าพฤติกรรมของเพื่อนร่วมงานชวนให้เกิดโทสะบ่อยๆ
แต่ยังคงต้องทำงานร่วมกันไปอีกนาน
ทำอย่างไรจึงจะบรรเทาความอึดอัดใจได้
ติดตามจากกรณีศึกษาในคอลัมน์ "โหรา (ไม่) คาใจ" ตอน "อภัยเขา...เราสุข"
|
