ฉบับที่ ๓๒๑ อายทำบุญ

ความอายเป็นสิ่งที่ทุกคนมี
และความอายก็เป็นด่านสำคัญในจิต
ที่ทำให้แต่ละคน
อยู่บนเส้นทางกรรมที่ต่างกัน


ความอายบุญ
เหมือนไม่น่าจะมี แต่ก็มี
ประเภทช่วยคนเดือดร้อนซึ่งหน้า
แบบไม่ต้องรู้จักกัน
เช่น เห็นคนตาบอดจะข้ามถนน
หลายคนกระดากที่จะช่วยพาข้าม
เห็นใครจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ล้ม
อยากหยุดช่วยแต่ก็เขินๆ
หรือเห็นพรรคพวกไม่สนใจธรรมะ
ก็กลัวว่าโพสต์เกี่ยวกับธรรมะ
แล้วจะถูกล้อเลียน เป็นต้น


ไม่น่าเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ
หลายคนพลาดโอกาสทำบุญดีๆไป
เพียงเพราะนึกอาย
ที่จะทำบุญให้เป็นที่ปรากฏ
นึกว่าทำบุญ
มีแต่ใส่บาตร ถวายสังฆทานเท่านั้น


.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


อันที่จริง
กระแสความเป็นคนพิเศษ
ฉายตั้งแต่ตอนที่คุณ
ทําอะไรต่างจากคนอื่น
เพียงแต่พิเศษนั้น
มีทั้งดีเป็นพิเศษ
กับแย่เป็นพิเศษ


เช่น คนส่วนใหญ่พอโกรธแล้ว
จะอยากแสดงอารมณ์ร้าย
ใครกระโชกโฮกฮากได้ถมึงทึงน่ากลัวกว่า
ก็น่าลำพองกระหยิ่มใจเป็นพิเศษ
อย่างนี้เรียกแย่เป็นพิเศษ


แต่แค่คุณฉุกคิดว่า
โกรธแล้วทําไมต้องทำหน้าบึ้ง
ทำไมต้องอยากตะคอก
ทำไมต้องเหมือนคนอื่น
เปลี่ยนให้ต่างจากคนทั้งโลกไม่ได้หรือ?
และแล้วคุณก็เลือก
ที่จะเป็นพวกโกรธ
แล้วไม่ขู่กันด้วยกิริยา
ไม่ทำตากร้าวจ้องกันแทบถลน
อดทนเปลี่ยนคำหยาบในหัว
ให้เป็นคำสุภาพไม่ระคายโสตกัน
เท่านี้คุณได้ชื่อว่า "แน่" แล้ว
ทำดีที่ใครๆทำได้ยากแล้ว


.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


บุญเกิดขึ้นอ่อนๆ
ด้วยใจอยากช่วย
แต่ถ้าไม่ลงมือ
หรือลงมือแล้วไม่สำเร็จ
ก็ไม่จัดเป็นการครบวงจรกรรม
ไม่มีเงาของวิบากก่อตัวขึ้นติดตามเราไป


ฝึกให้ตัวเองเข้มแข็ง
เป็นตัวของตัวเอง
กล้าคิดกล้าทำอะไรดีๆ
โดยไม่ต้องถามใครให้แน่ใจเสียก่อนว่า
จะเอาดีไหม เริ่มเมื่อไหร่
ใครจะว่าทำตัวแปลกหรือเปล่า


ยิ่งหนักแน่นแน่วแน่
จิตก็ยิ่งตั้งมั่นรวมเป็นดวงใหญ่
รัศมีความรู้สึก
จะเหมือนสว่างเรืองออกมาจากภายใน
สังเกตเรื่อยๆ
ยิ่งทำถี่ ยิ่งทำมาก
รัศมีเรืองจากภายในจะยิ่งชัด
ฝึกสังเกตความจริง
จนกระทั่งเกิดความฉลาดในเกมกรรม
คุณจะหาความสุข
จากการให้ด้วยใจรัก
ได้ทุกที่ ทั่วโลก!


ดังตฤณ
พฤศจิกายน ๒๕๖๔

• พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงธรรมไว้แล้ว
  ว่าบุญและบาปมีจริง นรกและสวรรค์มีจริง พระนิพพานก็มีจริง
  แม้จะมีบางคนไม่เชื่อเช่นนั้นเพราะถูกกิเลสหลอกก็ตาม
  ดังความพระธรรมเทศนา โดยพระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน)
  เรื่อง"แก้วอัศจรรย์สามดวง (ตอนที่ ๔)"ในคอลัมน์"สารส่องใจ"
  
  
  หากมีญาติที่เสียชีวิตไปนานพอสมควร
  แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเขายังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เสมอ
  จะมีวิธีทราบได้อย่างไรว่าเขาไปเกิดแล้วหรือไม่
  หาคำตอบได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
  ตอน"จะทราบได้อย่างไรว่าผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว ไปเกิดหรือยัง"
  
  
  หากลูกน้องคนใหม่เป็นคนที่ทำงานด้วยยากมาก
  และมีเรื่องชวนให้เกิดโทสะอยู่เสมอ
  จะรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างไร
  ติดตามได้จากกรณีศึกษา
  ในคอลัมน์"โหรา (ไม่) คาใจ"ตอน"ชนะใจ (ไม่) แพ้คน"!