ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

หานิสูตร ว่าด้วยธรรมเป็นเหตุเสื่อมและไม่เสื่อมแก่อุบาสก

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๒๗] ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๗ ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความเสื่อมแก่อุบาสก
๗ ประการเป็นไฉน คือ อุบาสกขาดการเยี่ยมเยียนภิกษุ ๑
ละเลยการฟังสัทธรรม ๑ ไม่ศึกษาในอธิศีล ๑
มีความเลื่อมใสน้อยในภิกษุทั้งที่เป็นเถระ ทั้งเป็นผู้ใหม่ ทั้งเป็นผู้ปานกลาง ๑
มีจิตติเตียนคอยเพ่งโทษฟังธรรม ๑ แสวงหาเขตบุญภายนอกศาสนานี้ ๑
ทำอุปการะก่อนในเขตบุญนั้น ๑
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๗ ประการนี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความเสื่อมแก่อุบาสก.

ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๗ ประการนี้ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เสื่อมแก่อุบาสก
๗ ประการเป็นไฉน คือ อุบาสกไม่ขาดการเยี่ยมเยียนภิกษุ ๑
ไม่ละเลยการฟังสัทธรรม ๑ ศึกษาในอธิศีล ๑
มีความเลื่อมใสมากในภิกษุทั้งที่เป็นเถระ ทั้งเป็นผู้ใหม่ ทั้งเป็นผู้ปานกลาง ๑
ไม่มีจิตติเตียนคอยเพ่งโทษฟังธรรม ๑ ไม่แสวงหาเขตบุญภายนอกศาสนานี้ ๑
ทำอุปการะก่อนในเขตบุญในศาสนานี้ ๑
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๗ ประการนี้แลย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เสื่อมแก่อุบาสก.

อุบาสกใดขาดการเยี่ยมเยียนภิกษุผู้อบรมตน
ละเลยการฟังอริยธรรม ไม่ศึกษาในอธิศีล
มีความไม่เลื่อมใสเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปในภิกษุทั้งหลาย
มีจิตติเตียนคอยฟังสัทธรรม แสวงหาเขตบุญอื่นภายนอกศาสนานี้
และทำอุปการะก่อนในเขตบุญนั้นนั่นแล
อุบาสกนั้นเมื่อซ่องเสพธรรม อันเป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม
อันเราแสดงแล้ว ๗ ประการนี้แล ย่อมเสื่อมจากสัทธรรม.

อุบาสกใดไม่ขาดการเยี่ยมเยียนภิกษุผู้อบรมตน
ไม่ละเลยการฟังอริยธรรม ศึกษาอยู่ในอธิศีล
มีความเลื่อมใสเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปในภิกษุทั้งหลาย
ไม่มีจิตติเตียนคอยฟังสัทธรรม ไม่แสวงหาเขตบุญอื่นภายนอกศาสนานี้
และทำอุปการะก่อนในศาสนานี้เท่านั้น
อุบาสกนั้นเมื่อซ่องเสพธรรมอันไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม
อันเราแสดงดีแล้ว ๗ ประการนี้แล ย่อมไม่เสื่อมจากสัทธรรม.

หานิสูตรที่ ๙ จบ

(หานิสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๗)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ