จุดหมายปลายธรรม Destination@Dharmma

การุณยฆาต

งดงาม
This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it

เมื่อต้นเดือนมีนาคมที่ผ่านมา เราคงได้ทราบข่าวของคนไทยท่านหนึ่ง
ที่ป่วยเป็นโรคเนื้องอกในสมอง ซึ่งเขารับการรักษาหลายครั้งแล้วแต่ไม่หาย
และหากผ่าตัดครั้งต่อไปก็มีความเสี่ยงเป็นเจ้าชายนิทราหรือเป็นอัมพาต
ซึ่งย่อมจะก่อความเดือดร้อนอย่างมากให้แก่พ่อแม่ของเขาที่จะต้องมาดูแลเขา
เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปรับการการุณยฆาตที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์
https://mgronline.com/live/detail/9620000021639
https://www.thairath.co.th/content/1511370
https://hilight.kapook.com/view/184647


“การุณยฆาต” ในที่นี้ หมายถึง การทำให้บุคคลตายโดยเจตนา
ด้วยวิธีการที่ไม่รุนแรงหรือวิธีการที่ทำให้ตายอย่างสะดวก
ทั้งนี้ เพื่อระงับความเจ็บปวดอย่างสาหัสของบุคคลนั้น
หรือในกรณีที่บุคคลนั้นป่วยเป็นโรคอันไร้หนทางเยียวยา


ในปัจจุบันนี้ “การุณยฆาต” ยังไม่ใช่สิ่งที่อนุญาตให้ทำได้ตามกฎหมายไทย
และในต่างประเทศหลายประเทศก็ไม่อนุญาตให้ทำได้เช่นกัน
โดยมีเพียงบางประเทศที่ยินยอมให้ทำได้ภายใต้เงื่อนไขที่จำกัด
เช่น ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เป็นต้น
ผู้ป่วยท่านนี้จึงเดินทางไปรับการการุณยฆาตที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์


ถ้าเราได้อ่านบทความที่ผู้ป่วยท่านนี้เขียนเล่าไว้แล้ว
จะทราบว่าการรักษาโรคของผู้ป่วยท่านนี้ ทรมานมาก
โดยในการผ่าตัดครั้งแรกนั้น เขาเล่าว่า หลังจากหมดสติไปเพราะยาสลบ
เมื่อฟื้นขึ้นมาในห้อง ICU แล้ว ความรู้สึกที่รับรู้ได้เลยคือ นรก
มันคือความเจ็บ ปวด ทรมาน อยากอาเจียน
อาการทุกอย่างจะเรียกว่าอยู่ในระดับสุดโต่งก็ยังน้อยไป
โดยเขาเรียกระดับนี้ว่า “มหันต์” !!!
ความรู้สึกเหล่านี้เป็นความทรมานเกินกว่าที่คนปกติซึ่งไม่เคยผ่านความรู้สึกนี้มา
จะไม่มีวันจินตนาการถึงได้เลยอย่างเด็ดขาด
ตอนนั้นถ้าเลือกตายได้ เขาจะเลือกตาย
แม้แต่ขยับตัวแค่นิดเดียว เขาก็ไม่อยากจะขยับ มันเจ็บร้าวทรมานเหลือเกิน
แต่ร่างกายเจ้ากรรมก็ดันจะต้องบังคับให้ขยับเพื่ออาเจียนอยู่ตลอดเวลา
กว่าจะตะแคงหัวให้ไปอาเจียนได้ กว่าจะตะแคงหัวกลับมานอนต่อได้มันนรกมาก
เขาอาเจียนจนไม่มีอะไรจะออกก็ยังไม่หยุด
น้ำตาเขาไหลตลอดเวลา ทั้งยามหลับและยามตื่น เฝ้ามองนาฬิกาตลอด
เฝ้านับทุกเสี้ยววินาทีที่ผ่านไปขอให้ความรู้สึกเจ็บปวดทรมานนี้หายไปสักที
เมื่อย้ายมาอยู่ห้องพักผู้ป่วยธรรมดาแล้ว
อาการเจ็บปวดทรมาน หรืออยากอาเจียนก็ไม่ได้หายไปนะครับ
มันยังคงมีอยู่เหมือนเดิม แต่เบาลงไปมากเท่านั้น
อาการเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกทรมานอยู่ตลอดเวลา
แต่มันก็จะมีบางช่วง เป็นช่วงประมาณครั้งละ ๕ นาที
ที่จะปลอดจากอาการเจ็บปวดและอยากอาเจียน
เชื่อไหมครับว่าสิ่งที่เขาต้องการที่สุดและทำให้รู้สึกเป็นสุขที่สุดในชีวิต
ก็คือช่วง ๕ นาทีนี้เอง เขารู้สึกเหมือนได้พบแสงประทีปนำไปอยู่บนสวรรค์เลย


เขาก็ยังแนะนำอีกว่า ท่านที่คิดว่าตัวเองยังมีความสุขไม่พอ
เพราะยังไม่ได้ครอบครองสิ่งที่ตัวเองอยากจะได้เอาไว้กับตัวนั้น
เขาอยากจะบอกว่าให้ลองตรองดูใหม่
เพราะเพียงแค่เรามีร่างกายที่ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ปราศจากความทุกข์ทรมานนั้น
ก็เรียกได้ว่ามีความสุขที่สุดในชีวิตแล้วครับ ความสุขมันอยู่ในตัวเราเองนี่แหละ
ไม่ได้อยู่ที่สิ่งนอกกายที่เราพยายามหามาบำเรอตัวเรา
แล้วคิดว่ามีมันแล้วถึงจะมีความสุขได้


บางท่านอ่านเรื่องนี้แล้วอาจจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องไกลตัวนะครับ
แต่หากเราไม่ประมาทแล้ว เราพึงทราบว่าความเจ็บเป็นเรื่องธรรมดา
เราเองและญาติสนิทเราก็มีโอกาสที่จะประสบเรื่องเช่นนี้ได้
ปัญหาที่น่าคิดคือ หากเราหรือญาติสนิทเราประสบเหตุเช่นนี้แล้ว
เราจะทำอย่างไร เราจะเลือกวิธีการุณยฆาตเหมือนผู้ป่วยท่านนี้ไหม?


ในเรื่องนี้ ผมเสนอให้พิจารณาในสองเรื่องนะครับ
เรื่องแรกคือ “วิธีการรักษาตัว”
ในการดูแลรักษาตัวนั้น เราไม่ควรฝากชีวิตไว้ที่แพทย์เท่านั้น
แต่เราควรจะช่วยเหลือตนเองด้วยการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตด้วย
เพราะแม้ว่าแพทย์จะทำการรักษาเราอย่างดีก็ตาม
แต่หากเรายังใช้ชีวิตเหมือนเดิม โดยยังก่อเหตุที่ทำให้เจ็บป่วยอยู่
โรคก็ย่อมจะไม่หาย หรือหายแล้วแต่กลับมาป่วยใหม่ได้
ฉะนั้นแล้ว การใช้ชีวิตตนเองจึงเป็นสิ่งสำคัญครับ
โดยในเรื่องการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตตนเองนั้น
ผมเคยเขียนบทความเรื่อง “คุยเรื่องสุขภาพ” เป็นซีรีย์หลายตอน
ไว้ในคอลัมน์เพื่อนธรรมจารีแล้ว ถ้าสนใจก็แนะนำให้ลองอ่านดูครับ
คุยเรื่องสุขภาพ (๑) - สายน้ำแห่งการเจ็บป่วย
คุยเรื่องสุขภาพ (๒) – ความสำคัญที่ควรรู้เรื่องการดูแลสุขภาพ
คุยเรื่องสุขภาพ (๓) - เหตุที่ทำให้ป่วย
คุยเรื่องสุขภาพ (๔) - เหตุที่ทำให้สุขภาพดี
คุยเรื่องสุขภาพ (๕) - สมดุลร้อนเย็น
คุยเรื่องสุขภาพ (๖) - อาหาร
คุยเรื่องสุขภาพ (๗) - เทคนิค ๙ ข้อ
คุยเรื่องสุขภาพ (๘) - รู้พักรู้เพียรให้พอดี
คุยเรื่องสุขภาพ (๙) - การล้างพิษ
คุยเรื่องสุขภาพ (๑๐) - น้ำปัสสาวะ
คุยเรื่องสุขภาพ (๑๑) - กรรม
คุยเรื่องสุขภาพ (ตอนจบ) – หมอที่ดีที่สุดในโลกคือตัวคุณเอง


เรื่องที่สองคือ “เรามีกรรมเป็นของตน”
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนว่า สัตว์ทั้งปวงล้วนมีกรรมเป็นของตน
เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
http://www.84000.org/tipitaka/read/byline.php?B=22&A=1649&Z=1741&pagebreak=0
ในกรณีที่บุคคลต้องรับกรรมแล้ว แม้จะหนีไปในอากาศ
หนีไปในท่ามกลางมหาสมุทร หนีเข้าไปสู่ซอกแห่งภูเขา
หรือจะหนีไปในประเทศแห่งใดหรือแผ่นดินใดก็ตาม ก็ไม่พ้นวิบากกรรมนั้นได้
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=19&p=11


ฉะนั้นแล้ว การที่เราจะทำการุณยฆาตก็ตาม
ก็ไม่ได้เป็นการหนีวิบากกรรมนี้ได้นะครับ
ที่แย่กว่าก็คือ เราย่อมไม่ทราบว่า หากเราทำการุณยฆาตแล้ว
เราจะได้ไปอยู่ในภพภูมิไหนต่อไป ซึ่งมันอาจจะแย่กว่าในปัจจุบันนี้ก็ได้
ในเมื่อเรารู้สึกว่า ที่เราได้รับการรักษานั้นมันทรมานเหมือนอยู่ในนรกแล้ว
หากภายหลังที่เราตายแล้ว เราได้ไปอยู่ในนรกจริง
ก็จะยิ่งทรมานมากกว่า และเนิ่นนานกว่าเสียอีก


ทั้งนี้ ในเรื่องการฆ่าตัวตายนี้ หากจุติจิตหรือจิตสุดท้ายเศร้าหมองแล้ว
เราก็ย่อมจะไปทุคติหรืออบายภูมิได้
ในรายละเอียดนั้นขอให้อ่านจากบทความ “คุยเรื่องฆ่าตัวตาย” (คลิก)


โดยการที่เราสั่งให้บุคคลอื่นฆ่าเรานั้น เพื่อเป็นการุณยฆาตก็ตาม
เราเองก็เกิดบาปอกุศล และบุคคลอื่นที่ฆ่าเราก็ผิดศีลปาณาติบาตด้วย


เช่นนี้แล้ว เราควรจะทำอย่างไร?
ใน “ฐานสูตร” (พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต)
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนว่า
บุคคลพึงพิจารณาฐานะ ๕ ประการเนือง ๆ ว่า
เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้
เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น
เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด
มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม
เราจะเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น


เมื่อบุคคลพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
ย่อมละความมัวเมาในความเป็นหนุ่มสาวนั้นได้โดยสิ้นเชิง หรือทำให้เบาบางลงได้
เมื่อพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้
ย่อมละความมัวเมาในความไม่มีโรคนั้นได้โดยสิ้นเชิง หรือทำให้เบาบางลงได้
เมื่อบุคคลพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
ย่อมละความมัวเมาในชีวิตนั้นได้โดยสิ้นเชิง หรือทำให้เบาบางลงได้
เมื่อบุคคลพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น
ย่อมละความพอใจ ความรักใคร่นั้นได้โดยสิ้นเชิงหรือทำให้เบาบางลงได้
เมื่อบุคคลพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม
มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง
จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
ย่อมละทุจริตได้โดยสิ้นเชิง หรือทำให้เบาบางลงได้
http://www.84000.org/tipitaka/read/byline.php?B=22&A=1649&Z=1741&pagebreak=0


ดังนี้แล้ว ไม่ว่าเราจะเจ็บป่วยรุนแรงร้ายแรงอย่างไรก็ตาม
เราพึงพิจารณาว่า เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา และมีความตายเป็นธรรมดา
และเรามีกรรมเป็นของ ๆ ตน แม้ว่าความเจ็บป่วยนั้นจะรุนแรงก็ตาม
แต่ว่าเรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ถึงวันหนึ่งเราก็ตาย
ที่เราต้องมาเจ็บก็เพราะกรรมของเราเอง เราย่อมหนีกรรมไม่พ้น
แม้เราจะฆ่าตัวตายก็ตาม ก็ไม่ได้เป็นการหนีกรรมพ้นได้
หากเราต้องการจะหนีให้พ้นกรรม
ก็มีทางเดียว คือต้องออกจากสังสารวัฏแห่งนี้เท่านั้น
อย่างไรก็ดี ถ้าต้องการจะให้กรรมไม่ดีในอดีตเบาบางลง
ก็พึงใช้เวลาที่มีในชีวิตนี้สร้างกรรมดี ๆ ใหม่
เพื่อที่กรรมดี ๆ เหล่านั้นจะให้ผล หรือเจือจางกรรมไม่ดีในอดีตให้เบาบางลง


ทีนี้ เราจะทำเช่นนั้นได้ ก็ต่อเมื่อเราต้องศึกษาและสนใจปฏิบัติธรรม
ตั้งแต่เวลาปัจจุบันนี้ที่เรายังไม่ป่วยหนักมาก
หากเราไปรอจนถึงเวลาป่วยหนักมากแล้ว ย่อมจะไม่ทันการณ์
เปรียบเสมือนการหัดว่ายน้ำ ก็ต้องหัดก่อนที่จะจมน้ำ
หากประสบเหตุการณ์จมน้ำแล้วค่อยมาหัดว่ายน้ำ ก็ย่อมจะไม่ทันแล้ว


นอกจากนี้แล้ว ที่เราศึกษาและปฏิบัติธรรมนั้น
ย่อมจะทำให้ใจเรามีสติ มีความสุข มีเมตตา ไม่โดนอกุศลครอบงำใจ
ก็ย่อมจะมีผลช่วยในทางด้านร่างกายด้วยเช่นกัน
เพราะใจที่เครียด ก็ย่อมจะส่งผลเสียต่อร่างกาย ไม่มากก็น้อยครับ


ในกรณีเลวร้ายที่สุด แม้เราจะรักษาไม่หาย เราก็ตาย ก็แค่นั้น
ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ข้อดีก็คือ เราได้ใช้เวลาที่เหลือในชีวิต
มาทำประโยชน์แก่ตนเอง ด้วยการศึกษาและปฏิบัติธรรม
อันเป็นการสร้างกรรมดี ๆ ใหม่ เพื่อที่กรรมดี ๆ เหล่านั้นจะให้ผล
หรือเจือจางกรรมไม่ดีในอดีตให้เบาบางลงในอนาคตได้ครับ

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ