จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๒๔๐ อย่ามองว่าการให้ทาน คือการให้ทรัพย์สถานเดียว



240 talk



เมื่อมีผู้ทูลถามพระพุทธเจ้าว่า
ควรให้ทานที่ไหน
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า
ควรให้ทานในที่ที่จิตเลื่อมใส
กล่าวคือ ถ้านึกอยากช่วย อยากสงเคราะห์ผู้ใด
ก็ควรให้ทานในที่นั้น กับคนคนนั้น เดี๋ยวนั้นเลย


คำตอบจากพระศาสดา
ชี้ให้เห็นว่าแนวทางแบบพุทธแท้ๆนั้น
เล็งกันที่ใจเป็นหลัก
กล่าวคือ ทานแบบพุทธ
มุ่งให้เกิดสละความตระหนี่ถี่เหนียว
อันเป็นเหตุให้เห็นแก่ตัว
เป็นเหตุให้ไม่มีความคิดสละออก
เป็นเหตุให้ไม่มีความสามารถละอุปาทาน
ในความเป็นตน เป็นของของตนได้
ยิ่งหวงเหนียวแน่นเท่าไร
เท่ากับยิ่งกอดต้นเหตุทุกข์เหนียวแน่นขึ้นเท่านั้น


เมื่อนึกอยากช่วย
อยากสงเคราะห์ใครขึ้นมาเต็มที่
ตอนนั้นจิตมีสภาพเป็นกุศลเต็มดวงแล้ว
หากช่วยสำเร็จ ก็จะเป็นกุศลกรรมเต็มขั้น
และผลอันเกิดขึ้นทันที
ก็คือความสุข ความสว่าง ความปลอดโปร่ง
ได้ตัวอย่างความรู้สึกดีที่สละออก
ลดอุปาทานในตัวตนลงได้นิดหนึ่ง
พร้อมต่อยอดเป็นการละอุปาทานขั้นต่อๆไป


การตั้งเงื่อนไขต่างๆนานาเอากับภาวะภายนอก
ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องบั่นทอนกำลังใจ
ไม่ให้นึกอยากให้ทาน
เป็นการลดทอนคุณภาพกุศลธรรม
หรือกระทั่งเป็นเหตุให้ใจดำแบบไม่รู้ตัว
กับทั้งเป็นเหตุให้มืดบอด ไม่รู้จริง
ในเรื่องของกรรมและผลของกรรม
ยิ่งถ้าได้เผยแพร่ให้คนอื่นเชื่อตาม
ก็ยิ่งได้ชื่อว่าเป็นผู้ครอบงำ
เป็นผู้ปิดกั้นทางเจริญให้ทั้งตนเองและผู้อื่นแล้ว


อนึ่ง เมื่อมีผู้ทูลถามว่า
ให้ทานกับใคร มีความแตกต่างแค่ไหน
พระพุทธเจ้าก็ตรัสตอบตามจริงว่า
ให้ทานกับผู้มีศีล มีผลมากกว่าให้ทานกับผู้ทุศีล
ซึ่งอันนี้ก็ทำให้เราได้คิดต่อด้วยว่า
การให้ทานกับผู้มีศีล
เท่ากับช่วยสนับสนุนให้ผู้นั้น
ทำประโยชน์กับโลก
หรือเป็นความปลอดภัยให้กับโลกต่อไป
แม้เป็นพระวัดเล็ก แต่ถ้ามีศีล
ก็เป็นนาบุญที่กว้างใหญ่ไพศาลกว่าพระวัดใหญ่ผู้ทุศีล


การให้ทานกับผู้ทุศีล
ก็อาจมีส่วนเสริมให้ผู้นั้น
สร้างโทษ สร้างเรื่องเลวร้ายกับผู้อื่นต่ออีก
ฉะนั้น ต้องดูด้วยว่า 
แต่ละคนเหมาะที่จะได้รับความช่วยเหลือแบบไหน
เช่น ช่วยโจร ควรช่วยในแนวทาง
ที่จะให้เขาเกิดปัญญา เกิดความเห็นถูกเห็นชอบ
ไม่ใช่รู้ว่าเป็นโจร หรือประพฤติเยี่ยงโจร
ก็ยังช่วยเหลือด้านเงินทองไม่เลิก
ท่านจึงว่า ให้วิชาความรู้เป็นทาน
ให้ความเข้าใจที่ถูกที่ชอบเป็นทาน
ให้ธรรมะอันประเสริฐเป็นทาน
คือการให้ทานขั้นสูงเหนือกว่าการให้ทรัพย์
อย่ามองว่าการให้ทาน คือการให้ทรัพย์สถานเดียว!


ดังตฤณ
สิงหาคม ๖๑



review


เมื่อครั้งที่ท่านพระอานนท์อยู่ ณ โฆสิตารามมหาวิหาร เมืองโกสัมพี
ได้วิสัชนาธรรมแก่อุณณาภพราหมณ์
ซึ่งทำให้พราหมณ์ท่านนี้ได้ขอเป็นอุบาสกผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ
รายละเอียดติดตามได้ในคอลัมน์"ธรรมะจากพระสูตร"
ตอน "พราหมณสูตร ว่าด้วยปฏิปทาเพื่อละฉันทะ"


มีวิธีใดที่จะฝึกตามรู้ตามดู
จนสามารถเห็นการปรุงแต่งของขันธ์ ๕ ได้อย่างถูกต้อง
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา" 
ตอน "จะฝึกเห็นความเกิดดับของเวทนาและสัญญาได้อย่างไร"


ประเดิมตอนแรกของนวนิยายเรื่อง ศิวาดล"
ผลงานโดยนักเขียนฝีมือฉกาจ คุณชลนิล
เรื่องราวของคฤหาสน์อาถรรพ์ที่มีปมปริศนาเร้นลับ
รอคอย "พิจิก" และ "เมษา" ชายหญิงผู้ถือกำเนิดในฤกษ์อันพิเศษมาคลี่คลาย
ติดตามได้ในคอลัมน์"วรรณกรรมนำใจ" ค่ะ


แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP