จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๒๓๒ ไม่มีเหตุบังเอิญในชีวิต

สิ่งที่คุณเห็นมาตลอด
คือร่างกายนี้เกิดมา
และค่อยๆโตขึ้น
ไปเจอคนโน้นคนนี้
หรือคนโน้นคนนี้
เข้ามากระทบหูตาเนื้อตัวคุณ


แต่ข้อเท็จจริง
คือ ยังมีสิ่งที่คุณมองไม่เห็น
เช่น มีกรรมหลายอย่าง
เกิดขึ้นก่อนกายนี้


ความเป็นกายนี้
กำลังเสวยผลบางอย่าง
ที่เคยทำไว้กับคนอื่น
บางทีก็อาจจะหลายชาติในอดีต
แต่บางทีอาจแค่หลายปีที่ผ่านมานี่เอง
ทว่าวันนี้หลงลืมไปหมดแล้ว
และความหลงลืมก็ทำให้สำคัญผิด
คิดไปว่าเนื้อตัวนี้ไม่ได้ทำผิดอะไร
ไม่สมควรโดนใครทำให้เป็นทุกข์บ้างเลย


ต่อเมื่อเจริญสติ
จนสติคมกล้าพอ
ที่จะเห็นทั้งชีวิตเป็นนิมิตกรรม
จึงค่อยทราบว่ากายนี้คือตัวตั้ง
เป็นเส้นทางรับกรรมที่เคยก่อไว้
ยิ่งเจอคน
แล้วยิ่งเป็นทุกข์มาก
นั่นแปลว่าเคยทำไว้กับคนอื่นมาก
แต่ถ้ายิ่งเจอคน
แล้วยิ่งเป็นสุขขึ้นทุกที
ก็แปลว่าเคยดีกับคนอื่นมาไม่น้อย


ยิ่งทำบาปมากขึ้นเท่าไร
บาปยิ่งปิดบังไม่อยากให้เชื่อ
เรื่องผลกรรมมากขึ้นเท่านั้น
ขนาดกำลังทำอยู่เดี๋ยวนี้
ให้คนเดือดร้อน
หรือจงใจให้เขาเป็นทุกข์หนักอยู่แท้ๆ
ยังรู้สึกว่าควรโดนแล้ว ไม่เป็นไร
แต่พอตัวเองโดนบ้าง ยังของขึ้น
รู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม
ต้องร้องหาความเป็นธรรมให้ตนเอง


ถ้าเจริญสติจนรู้จริงว่า
กายนี้คือเส้นทางรับกรรม
กายนี้คือเส้นทางก่อกรรม
และใจนี้คือผู้ตัดสินใจเลือกกรรม
คุณจะไม่อยากผูกเวรกับใคร
อยากอภัยให้ทุกคน
อยากให้ทุกคนเป็นสุขๆ
อยู่ในโลกที่ไม่มีการเบียดเบียน


การสวดแผ่เมตตามีเนื้อหาประมาณนี้
เป็นทิศทางให้ชีวิตดำเนินไปตามนี้
แต่ที่เหลือ คือ ใครทำได้หรือไม่ได้
ขึ้นอยู่กับใครคิด ขึ้นอยู่กับใครเห็น
ยิ่งคิดจริง ยิ่งทำจริง ก็ยิ่งเห็นจริงว่า
ถ้าปลอดเวร
ถ้าตั้งใจทำให้คนอื่นเป็นสุขมาก
กายนี้ก็ยิ่งพาไปเจอคนดีๆมาก
หรือยิ่งมีคนดีๆเข้ามาทำให้เป็นสุขมาก
เกมกรรมมีหลักง่ายๆอยู่แค่นี้!


ดังตฤณ
เมษายน ๖๑








ทำอย่างไรจึงจะสามารถละกิเลสทั้งปวง
และมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม
ติดตามได้จากวิสัชนาธรรม โดยหลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ
เรื่อง "ละกามตัณหา" ในคอลัมน์"สารส่องใจ"(-/\-)


หากเกิดความสงสารและอยากอุทิศส่วนกุศล
ให้กับผู้ล่วงลับไปแล้วที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
จะสามารถทำได้หรือไม่และเขาจะได้รับส่วนบุญนั้นไหม
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "เราสามารถแผ่บุญกุศลให้กับวิญญาณที่ไม่เคยรู้จักกันได้หรือไม่"


แม้ต้องพบกับความทุกข์ในการทำงาน
หากสามารถรักษาจิตใจให้มีธรรมะ
ที่สุดก็ย่อมผ่านพ้นวิกฤตนั้นไปได้ด้วยดี
ดังเรื่องราวในคอลัมน์"โหรา (ไม่) คาใจ"
ตอน"ทุกข์เพราะงาน เบิกบานเพราะบุญ" ค่ะ

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ