จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๑๙๐ ช่วยคน... ถ้าน้อยไปจะไม่รู้ความจริง

ช่วยคนบางคน
แม้ไม่สำนึกบุญคุณ
แต่เขาก็ไปตามทางของเขา


ช่วยคนบางคน
นอกจากไม่สำนึกบุญคุณ
ยังอาจย้อนกลับมาทำร้ายคุณได้


ช่วยคนบางคน
คุณหวังผลตอบแทนบางอย่าง
แต่ไม่ได้รับผลตอบแทนตามคาด


ช่วยคนบางคน
คุณไม่ได้หวังอะไรเลยจริงๆ
แต่กลับได้รับผลอเนกอนันต์เหมือนฝันไป


ผลภายนอก พยากรณ์ยาก
แต่ละคนถูกเลี้ยงมาต่างกัน
บางคนถูกเลี้ยงมาให้มีจิตสำนึกปกติ
จึงรู้จักตอบแทนบ้าง รู้สึกผิดที่ไม่ตอบแทนบ้าง
บางคนถูกเลี้ยงมาให้รู้จักแต่รับ
จึงเห็นเป็นหน้าที่ของคนทั้งโลกต้องให้ตน
บางคนถูกเลี้ยงให้รู้จักแต่ให้
จึงมีแต่ให้ รับไม่เป็น รับแล้วอาย


ผลภายใน พยากรณ์ง่าย
ถ้าให้ไปด้วยความหวังผลตอบแทน
คุณจะสมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง
และเล็งคน เล็งผลจากการช่วยใครมากขึ้นทุกที
ยิ่งอายุมากขึ้น คุณจะยิ่งฉลาดเก็งกำไร
แต่ขณะเดียวกันก็ยิ่งโง่เรื่องทำใจให้สบาย
ต่างจากการตั้งต้นให้ด้วยความหวังว่า
ให้ไปแล้วจะได้ใจดีๆมา
มีความสุขกับตัวเอง
ด้วยมนุษยธรรมที่สมบูรณ์ขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งอายุมาก คุณจะยิ่งฉลาดปล่อยวางมาก
ไม่โง่งมคิดมากกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง


อีกประการหนึ่ง
ยิ่งช่วยคนมาก
คุณจะยิ่งเห็นธาตุแท้ความเป็นมนุษย์ที่หลากหลาย
ถึงจุดหนึ่งคุณจะมองย้อนดูตัวเองว่า
คุณลืมกี่ครั้งว่าใครช่วยอะไรมา
คุณหาทางตอบแทนกี่ครั้งกับผู้มีพระคุณ


ทำไปทำมา คุณจะค่อยๆเชื่อเรื่องเวรกรรมได้เอง
เห็นว่าตัวเองก็เคยดีบ้าง เคยร้ายบ้าง
โดยเฉพาะกับบุคคลที่นึกไม่ถึง อย่างเช่นพ่อแม่
คุณตอบแทนท่านอย่างไร
ธรรมชาติก็ส่งใครต่อใครมา
เป็นสัญญาณบอกแบบนั้น หรือคล้ายๆอย่างนั้น


คุณจะพบว่า ถ้าไม่ช่วยคนบางคน
คุณจะไม่มีทางล้างเวรบางอย่างได้เลย
เพราะคนบางคน เหมือนมาให้คุณฝึก
ให้อภัยเป็นทานโดยเฉพาะ
ตราบใดยังอภัยไม่ได้ ยังคิดแก้แค้นเอาคืน
ตราบนั้นก็ยังต้องอยู่ในวังวนภัยเวรกันต่อไป


สังเกตดู
พอช่วยคนบางคนแล้วเขากลับมาเนรคุณ
แต่คุณทำใจอภัยได้ขาด
จะรู้สึกถึงใจที่ยกสูงขึ้นของตัวเอง
เหมือนพ้นจากบ่วง
หรือลอยขึ้นเหนือน้ำครำเสียได้
นั่นแหละ! เครื่องบอกว่าพ้นออกมาจากของเก่า
การช่วยครั้งนั้น ที่แท้เป็นโอกาสล้างบาปให้ตัวเอง


สรุปคือ ช่วยคนเอาบุญแค่ครั้งสองครั้งยังไม่พอ
ต้องช่วยให้มากพอ ช่วยอย่างมีความเข้าใจด้วย
ชาตินี้ถึงจะได้ ‘ทำทาน’ แบบยกจิตยกใจได้จริง!


ดังตฤณ
กันยายน ๕๙







การปฏิบัติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์
จะต้องอาศัยความอดทนและพากเพียรอย่างไม่ย่อท้อ
ดังความตอนหนึ่งในพระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม
เรื่อง"การเจริญสติสัมปชัญญะ (ตอนที่ ๒)"
ในคอลัมน์"สารส่องใจ" ค่ะ (-/\-)


ใครที่ฝึกนั่งสมาธิแล้วมีอาการสงบสลับกับฟุ้งซ่าน
รวมทั้งรู้สึกไม่สดชื่นหลังจากออกจากสมาธิ
ลองมาดูแนวทางปฏิบัติได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"ออกจากสมาธิแล้วรู้สึกซึมๆ หรือไม่ก็รู้สึกตึงจนเครียด ควรจะแก้ไขอย่างไร"


มนุษย์แต่ละคนจะสามารถพัฒนาตนเอง
ให้มีทั้งความก้าวหน้าและความสุขได้อย่างไร
ติดตามได้จากเรื่องราวที่คุณงดงามบอกเล่าไว้
ในคอลัมน์"จุดหมายปลายธรรม" ตอน "พัฒนาอย่างไม่ทุกข์"

< Prev		Next >