ดังตฤณวิสัชนา Dungtrin's Answer

ความแตกต่างระหว่างสัจจะกับความยึดมั่นถือมั่น



ถาม – ช่วงใกล้เข้าพรรษานี้ คงมีหลายท่านตั้งใจจะกระทำความดีหลายอย่าง
ผมจึงอยากถามว่าจะสามารถแยกได้อย่างไร
ว่าการกระทำของเราเป็นสัจจบารมีหรือเป็นการยึดมั่นถือมั่นในการกระทำ


สัจจบารมี คือว่าเราตั้งใจจะทำแล้วยึดมั่นนั่นแหละ
มันเป็นความยึดมั่นเหมือนกัน
แต่เป็นการยึดมั่นเพื่อที่จะให้เรามีใจที่ตรง มีใจที่ซื่อ
มีใจที่มีกำลังแน่วเข้าไปในกิจที่ตัวเองจะทำ
ถ้าหากว่าไม่มีความยึดมั่นในสิ่งที่ดีๆ
ไม่มีความแน่วแน่ที่จะประกอบกรรมอันเป็นกุศล
มันไม่มีทางหรอกที่จิตมันจะมีกำลังขึ้นมาได้
ต่อเมื่อเราตั้งใจอะไรไว้
แล้วสามารถแน่วแน่ที่จะทำให้ลุล่วงได้
ตรงนั้นแหละที่กำลังมันถึงจะเกิดขึ้น



ส่วนการยึดมั่นถือมั่น
หมายความว่าเราไปสำคัญมั่นหมายว่ามันเป็นตัวเป็นตน
สำคัญมั่นหมายว่ามันเที่ยง



ทีนี้ถ้าหากว่า เรามีสัมมาทิฏฐิอยู่ก่อนนำหน้านะ
เราเห็นว่าการที่จะตั้งสัจจบารมี
มันก็เป็นแค่บันได มันก็เป็นแค่การที่เราถางทางสู่ความปล่อยวาง
นี่ความเข้าใจที่มันวางไว้แล้วนะ ลงหลักปักฐานไว้อย่างดีแล้ว
จนกลายเป็นสัมมาทิฏฐิแล้ว
จะทำให้อะไรๆ มันไม่น่าเป็นห่วง จะทำให้อะไรๆ มันถูกทิศถูกทาง
ที่จะเข้าถึงมรรคผลนิพพานได้ทั้งสิ้น



สรุปง่ายๆ ก็คือว่าถ้าเข้าพรรษา
สมมติว่าเราตั้งใจว่าช่วงพรรษานี้
เราจะตื่นขึ้นมาช่วงเช้าแล้วนั่งสมาธิทุกเช้า
นี่เรียกว่าเป็นการยึดมั่นที่จะปฏิบัติตนอยู่ในกรอบ
อยู่ในเส้นทาง อยู่ในทิศที่มันมุ่งไปในทางดี
มุ่งไปในทางที่จะยกระดับของจิตวิญญาณขึ้นแน่ๆ


หลังจากนั้นพอเราทำได้เรื่อยๆ นะ
กระทั่งจิตเกิดสมาธิ จิตเกิดความตั้งมั่น
แล้วเอาความตั้งมั่นนั้นมาพิจารณาว่าอาการยึดมั่นถือมั่นทั้งหลาย
ว่านี่สำคัญมั่นหมายว่าลมหายใจเป็นเรา
หรือว่าความสุขความทุกข์อันเกิดจากการฝึกสมาธิคือเรา
หรือว่าความสงบ ความฟุ้งซ่านคือเรา
เหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นความเข้าใจผิด
เหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นอุปาทาน
ซึ่งเราจะรู้สึกว่ามันเป็นอุปาทานได้จริงๆ
ก็ต่อเมื่อจิตมีความรู้ชัด รู้แจ้ง ตั้งมั่นมากพอ
แล้วตั้งมั่นมาจากไหน
ตั้งมั่นมาจากการที่เรายึดมั่นในสัจวาจานะ

ตั้งใจจะตื่นเช้าแล้วตื่นเช้าได้เป็นประจำ
นี่ก็สรุปแล้วนะ ยึดไว้ก่อนเพื่อที่จะปล่อยในภายหลัง



แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP