ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta
ปฐมอายุสูตร ว่าด้วยอายุ
กลุ่มไตรปิฎกสิกขา
[๔๔๐] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-
สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ณพระวิหารเวฬุวัน
อันเป็นสถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแตกรุงราชคฤห์.
ณที่นั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่าภิกษุทั้งหลายดังนี้.
ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว.
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่าภิกษุทั้งหลายอายุของมนุษย์ทั้งหลายนี้น้อยนัก
จำต้องไปสู่สัมปรายภพควรทำกุศลควรประพฤติพรหมจรรย์
สัตว์ผู้เกิดมาแล้วจะไม่ตายไม่มีภิกษุทั้งหลาย
คนที่เป็นอยู่นานย่อมเป็นอยู่ได้เพียงร้อยปีหรือจะอยู่เกินไปได้บ้างก็มีน้อย.
[๔๔๑] ครั้งนั้นมารผู้มีบาปได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว
ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า
อายุของมนุษย์ทั้งหลายยืนยาวคนดีไม่ควรดูหมิ่นอายุนั้นเลย
ควรประพฤติดุจเด็กอ่อนที่เอาแต่กินนมฉะนั้นไม่มีมัจจุมาดอก.
[๔๔๒] ครั้งนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่านี่มารผู้มีบาป
จึงได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า
อายุของมนุษย์ทั้งหลายน้อยคนดีควรดูหมิ่นอายุนั้นเสีย
ควรประพฤติดุจคนที่ถูกไฟไหม้ศีรษะฉะนั้นการที่มัจจุไม่มาจะไม่มีเลย.
ครั้งนั้นมารผู้มีบาปเป็นทุกข์เสียใจว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้จักเรา
พระสุคตทรงรู้จักเราดังนี้จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นแล.
ปฐมอายุสูตร จบ
(ปฐมอายุสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๕)
< Prev | Next > |
---|