ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

นันทนสูตร ว่าด้วยสวนนันทนวัน

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๒๓] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน
อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี
ณ ที่นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า “ภิกษุทั้งหลาย”
ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว.

[๒๔] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว
พวกเทวดาชั้นดาวดึงส์องค์หนึ่งแวดล้อมด้วยหมู่นางอัปสร
อิ่มเอิบพรั่งพร้อมด้วยเบญจกามคุณอันเป็นทิพย์
พวกนางอัปสรบำเรออยู่ในสวนนันทนวันได้กล่าวคาถานี้ในเวลานั้นว่า
เทวดาเหล่าใดไม่เห็นนันทนวัน อันเป็นที่อยู่ของหมู่นรเทพ ๓๐ องค์ ผู้มียศ
เทวดาเหล่านั้นย่อมไม่รู้จักความสุข.

[๒๕] ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเทวดานั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว
เทวดาองค์หนึ่งได้กล่าวตอบเทวดานั้นด้วยคาถาว่า
ท่านผู้เขลา ท่านย่อมไม่รู้จักคำของพระอรหันต์ทั้งหลายว่า
สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง มีความเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา
เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ความสงบระงับสังขารเหล่านั้นได้เป็นสุข.

นันทนสูตรที่ ๑ จบ

(นันทนสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๔)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ