ทำในรูปแบบทุกวัน รักษาศีลห้าให้มั่นคง

Started by ทานตะวัน, August 04, 2009, 12:57:54 pm

previous topic - next topic
Go Down

ทานตะวัน

หนีเร้นไปซ่อนกายเพราะตกม้าตายค่ะ  :'(

ยอมไม่ได้ เดี๋ยวเอาใหม่! :D

pim

 :D   

ม้ามีไว้ให้ขี่   ตกมั่ง  ปีนสำเร็จมั่ง  แต่เขาก็พาเราเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ ค่ะ
เหมือนกับที่ตั้งใจอะไรสักอย่างไว้   ทำให้ละเอียดขึ้น  บางครั้งก็ยั้งทัน บางครั้งก็ไม่

ซึ่งถ้าไม่ใช่ตะแกรงขนาดถี่ขึ้นแบบนี้  อาจจะไม่ทันหันมาสำรวจตัวเองเลยก็ได้นะคะ

ดังนั้น ต่อให้รู้สึกว่าตกม้า  นั่นแปลว่าคุณละเอียดขึ้น ใฝ่ใจจะพัฒนาตัวเองขึ้น 
ถึงได้มีเวลาย้อนมาจับผิด สำรวจตัวเองค่ะ

ยินดีด้วยนะคะ


เรื่องราว กับประสบการณ์ของคุณแองเจิล น่ารักมากๆ  ค่ะ
ขอบคุณมากเลยนะคะ เลยพลอยได้ประโยชน์ ได้ชื่นใจไปด้วยค่ะ

::33::

Angel

ไม่เป็นไรนะคะคุณทานตะวัน นับหนึ่งใหม่ตามที่คุณ sittnn บอกไว้ทุกวันที่เริ่มต้น
อาจเพราะคุณทานตะวันตั้งสัจจะไว้หลายข้อ ทำให้รู้สึกเครียดเวลาทำไม่ได้ครบทั้งหมด

เอาอย่างนี้ดีไหมคะ ทำวันละ 2 ข้อ สำหรับอาทิตย์นี้ ให้รู้สึกเคยชินให้ได้ก่อน
อาทิตย์ถัดไปก็เพิ่มอีก 2 ข้อ จนครบที่ตั้งใจไว้
ค่อยๆ ทำ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป เพราะทำให้คุณเครียดและไม่อยากปฏิบัติ

ขอให้ทำแบบสบายๆ ไปเรื่อยๆ นะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ  ::02:: ::33::

ขอบคุณคุณพิมค่ะ ที่อ่านเรื่องที่ Angel แบ่งปันประสบการณ์ในกระทู้นี้ด้วย
มาร่วมเป็นกำลังใจให้ทุกคนทำสำเร็จดังตั้งใจกันนะคะ  _/|\_

sittnn

Quote from: ทานตะวัน on August 14, 2009, 04:22:09 pm
หนีเร้นไปซ่อนกายเพราะตกม้าตายค่ะ  :'(

ยอมไม่ได้ เดี๋ยวเอาใหม่! :D
ลองดูใหม่นะครับ  ::02::

ถ้าตรงไหนมันเยอะไปเหลือบ่ากว่าแรงเรา เราก็ลดได้ปรับได้ตามความเหมาะสม
ทำแบที่คุณ Angel บอกไว้ก็ได้ครับ ลดลงมานิดนึง
ทำให้คุ้นชิน ต่อไปก็จะทำง่ายขึ้นและเพ่ิมขึ้นเองได้ตามสมควรครับ

เป็นกำลังใจให้กับความตั้งใจอธิษฐานสิ่งดีๆเพื่อตนเองนะคับ  ::33:: ::01:: _/\_
-- เมตตาคือไมตรี --

panapien

สวัสดีค่ะคุณทานตะวัน  ได้อ่านความคืบหน้าเมื่อวันที่ 6
เล่าได้ชัดเจนเห็นภาพ  คุณต้องเป็นคนจริงใจ คิดอย่างไรพูดอย่างนั้น
ไม่สร้างภาพตนเอง  ชอบค่ะ  ชอบคนไม่เสแสร้ง   ::m28::
ขอเอาใจช่วย  อย่าท้อนะคะ  บางวันอาจทำได้ดี บางวันไม่ดีนัก
มันก็ไม่มีอะไรแน่นอน  แต่แนวโน้มก็จะดีขึ้นดีขึ้นเมื่อเราตั้งใจ
คิดไว้สอนตนเองด้วยค่ะ
สู้ต่อไปอย่าหยุดนะคะ  มีเพื่อนๆให้กำลังใจอยู่  ::m42:: ::m42:: ::m42::

Angel

คุณทานตะวัน สบายดีอยู่รึเปล่าค่ะ
Angel และเพื่อนๆ รอฟังเรื่องเล่าของคุณอยู่ค่ะ  :-*


wanrawee

สู้ๆค่ะ ล้มได้ก็ลุกใหม่ได้นะคะ เพื่อนๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ ::33::

ทานตะวัน

ขอบคุณเพื่อนๆผู้แสนดีทุกท่านค่ะ _/\_ ทั้งคุณพิม คุณsitnn คุณAngel คุณpanapien คุณwanrawee อุตส่าห์มาช่วยติดตามคนท่าดีทีเหลวอย่างนี้ ::115:: (เฮ้อ อยากเอาปี๊บคลุมหัว) ขอโทษด้วยนะคะ ทำได้ไม่ดีนัก :(

อาจจะคาดหวังในตัวเองมากไปหน่อย บางวันทำบางข้อไม่ได้แล้วมันรู้สึกว่า "เราเสียสัจจะแล้ว เราไม่เอาไหน" มันเลยเสียกำลังใจ จะมาโพสต์ว่าทำสำเร็จแล้วก็ไม่ได้อีก เลยหนีไปเลย :'( (แล้วกัน) อายค่ะ แต่ก็ดีที่เพื่อนๆตามตัวกัน และให้กำลังใจ เลยรู้สึกว่าจะตกม้าตาย เราก็ใช่ว่าจะต้องตกม้าตายตลอดนี่นา ตราบใดที่ยังไม่ท้อมันก็ยังมีหนทาง แต่ถ้าท้อแล้วยอมแพ้เลยเราก็จะแพ้ไปตลอดจริงๆ

เพราะฉะนั้นต้องขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านมากเลยค่ะ ทำให้ได้คิดมากๆเลยว่าการติเตียนไม่ให้ประโยชน์ได้เท่ากำลังใจ และอีกหน่อยถ้าใครท้อหรือทำอะไรไม่สำเร็จ เราจะให้กำลังใจด้วยเมตตาเหมือนที่เพื่อนๆให้เราอย่างนี้ (โอ๊ะ ก้อนอะไรจุกคอ...)

ตอนอ่านถึง"อย่าท้อนะคะ" ของคุณ panapien เหมือนได้ยินเสียงประกอบด้วยเลย ;) เหมือนเข้าไปอยู่ในหัวใจ รู้สึกเหมือนมีพลังขึ้นมาให้ฮึดเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

เอาล่ะค่ะ ขอส่งการบ้านและปรับเปลี่ยนบางส่วนให้เหมาะสมนะคะ
๑. เดินจงกรมวันละสองช.ม.เป็นอย่างน้อย
- จากประสบการณ์พบว่าจะตั้งใจมากไปหน่อย(แบบว่าสองช.ม.นี้ฉันต้องดีให้ได้ - ซึ่งแค่ตั้งต้นมันก็ผิดแล้ว) แล้วก็คาดหวังผล เลยกลายเป็นว่าเพ่งโดยไม่รู้ตัวบ้าง หรือหลงสร้างสภาวะเป็นกลางขึ้นมาบ้าง
- แต่พอเดินสักแต่ว่าเดิน เดินเอาตามฉันทะที่มี ตามกาลเทศะแล้ว รู้สึกว่าเดินสบายๆเป็นธรรมชาติกว่า ไม่กดข่ม ไม่ค่อยมีตัวนิ่งๆอยู่ เพราะฉะนั้นขอเปลี่ยนเป็นว่าจะเดินจงกรมทุกวันแล้วกันนะคะ วันละอย่างน้อยที่สุดก็ ๕ นาที ถ้าเดินได้มากกว่านั้นก็อนุโมทนากับตัวเอง(ได้หรือเปล่า?)

ถามเพื่อนๆที่ทำในรูปแบบนิดนึงนะคะ วันไหนไปเที่ยวตจว. หรือเหนื่อยแสนเหนื่อยนี่ มีลืมทำในรูปแบบกันบ้างหรือเปล่าคะ เราจะตกม้าตายก็ตรงนี้ทุกที

๒. ไม่บ่นสามี
- สัปดาห์ก่อนบ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยค่ะ เพราะกำลังอากาศร้อน กำลังคิดหาทาง กำลังสับสน บ่นเสร็จก็มานั่งเสียใจ ทำไมเราปล่อยให้ความ"อยากบ่น"มันครอบงำ เรากำลังคิดค่ะเนี่ยว่าเราน่าจะพกเทปกาวอย่างดีสักม้วน ไว้ปิดปากตัวเองซะบ้าง
- แต่การมาตั้งสัจจะ มันทำให้เราฉุกคิดนะคะ อย่างน้อยเวลาที่เราบ่นเรื่องเล็กๆ มันจะได้คิดแล้วบ่นน้อยลงกว่าเดิม บางทีก็อดทน ไม่บ่นเลย ถ้าไม่ได้ตั้งสัจจะเลยมันคงบ่นยาว บ่นนาน บ่นบ่อยๆ
- ก็ยังตั้งใจว่าจะไม่บ่นสามีค่ะ เอาเท่าที่ทำได้ ทีละเล็กทีละน้อย สะสมไป รู้ตัวให้ทันได้บ่อยๆ อนุสัยมันคงอ่อนกำลังลงบ้าง :D

๓. ไม่ตีไอ้ตัวเล็กที่ชอบขับถ่ายนอกกรงเอย ซนจนข้าวของเละเทะเอย
- อดไม่ได้ค่ะ แม้จะเข้าใจว่ามันเป็นสัตว์นิสัยอย่างนี้ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ามันต้องตีให้หลาบจำ (ไอ้ตัวเล็กของเราไม่ใช่หมานะคะ) เขาแนะนำกันว่าให้เลี้ยงในกรงเพราะสัตว์ประเภทนี้ซนมากๆ (เช่น คุ้ยตู้หนังสือเรา โดยเข้าไปผลักโยนเอาหนังสือออกมาทั้งชั้น พอเสร็จแล้วก็ไปก่อความวุ่นวายอย่างอื่นต่อไป ห้ามก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง - ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นขนาดนี้ไม่งั้นคงไม่เลี้ยงแต่แรก) แต่เราก็สงสารน่ะค่ะ ใครๆก็อยากมีอิสระ แต่พอปล่อยออกมาทีไร คนปวดหัวคือเรา คนที่จะแผดเสียงดุคือเรา ต้องมาคอยห้ามโน่นนี่ วิ่งไล่กันเป็นพัลวัน ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเลิกดุเลิกตีมันได้ยังไง
- พยายามคิดว่ามันเป็นของมันอย่างนี้ เราเองนี่แหละที่ยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้
- แต่ต่อให้ยอมรับ แต่เราก็ยอมรับไม่ได้ที่มันพังข้าวของให้เราต้องมานั่งจัดนั่งวางใหม่อยู่ดี
- ทำไงดีน้า...

๔. จะพยายามไม่เผลอเอ่ยถึงคนอื่นในทางที่ไม่ดี แม้จะแค่อยากระบายก็ตาม
- ข้อนี้ได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วแต่ความคุกรุ่น
- ถ้าเป็นช่วงที่ความหดหู่ หรือโทสะไม่ครอบงำใจเราทั้งหมดแล้วเราจะหยุดทันนะคะ แต่ถ้าเรารู้ตัวตอนมันแผ่ซ่านไปแล้วนี่ "หลุด" สนิท
- แต่ก็จะพยายามเอาใหม่ค่ะ เอาแค่ว่าจะไม่เอ่ยถึงคนอื่นในทางไม่ดี แต่ถ้าเป็นการระบายเพราะอัดอั้นตั้นใจ อันนี้อาจยอมละเว้นให้ได้ แล้วถ้าอันแรก(ไม่เอ่ยถึงคนอื่นในทางไม่ดี)แกร่งขึ้น เดี๋ยวอันหลัง(ไม่เอ่ยในทางไม่ดี แม้จะระบาย)คงทำได้ขึ้นมาบ้างเป็นลำดับ

๕. จะพยายามไม่จมกับความหดหู่ ด้วยการหันมาทำสิ่งที่ทำให้ใจสว่าง
- ถ้ารู้ตัวว่าหดหู่อยู่ หลายๆครั้งทำได้นะคะ  :)
- จะทำต่อไปค่ะ อันนี้ไม่ยอมเลิกแน่ๆ อยากให้อนุสัยส่วนนี้เบาบางลง และเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ที่มองโลกในแง่ดีค่ะ

๖. จะอ่านหนังสือเตรียมสอบภาษาให้ได้ทุกวัน(ยอมเว้นให้เฉพาะวันเสาร์อาทิตย์) - ปีนี้ฉันต้องสอบผ่านให้ได้!
- โอ๊ย ตายแล้ว ข้อนี้ลืมไปเลย ??? พอดีมีเรื่องวุ่นๆเรื่องอื่นๆ เรื่องนี้เลยกลายเป็น last priority ไปเสียงั้น
- เอาใหม่ค่ะ จะอ่านหนังสือให้ได้ทุกวันค่ะ! เสาร์อาทิตย์จะพกศัพท์ไว้ท่องถ้าไม่มีหนังสือนะคะ

ข้อเจ็ดที่ว่าจะไม่ย่อหย่อนนั้น...
- ไม่ได้เจตนาจะย่อหย่อน แต่ว่ามันพลาดพลั้งไป (แก้ตัว)
- และสุดท้ายพอกำลังใจเหี่ยว เลยย่อหย่อนจนได้... (ยอมรับ)
- ข้อนี้ขอตัดทิ้งนะคะ เอาเป็นว่าถ้าย่อหย่อนก็มานะให้มากขึ้น ถ้ามานะมากไปเกินพอดีก็ให้รู้ว่าตึงเกินไป
- ตั้งใจว่าจะเอากลางๆ ปรับเปลี่ยนให้เหมาะกับตัวเองน่ะค่ะ ::02:: เลยได้รู้เลยว่า แม้ตัวเองนั้นก็ไม่อาจ "ข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า" ได้โดยง่าย กิเลสนอนเนื่องในสันดานมาช้านาน ปราบมันลงไม่ได้ง่ายๆในคราวเดียว แต่เรารู้ทันมัน หลอกล่อมันทีละนิด เดี๋ยวมันคงค่อยๆเดินตามทิศทางที่เราตั้งใจไว้ได้บ้างแหละ (ปราบตัวเองยังไม่ได้ จะไปปราบสัตว์เลี้ยง - ดูซิ)

แล้วมาติดตามดูกันนะคะ ว่ายัยทานตะวันจะตกม้าตายอีกกี่รอบ ::115::

แต่จะลุกใหม่อย่างที่คุณwanraweeบอกค่ะ ฮิๆ ::33::
-----------------------------------------------------------------------------

ป.ล. ขอบพระคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ไม่งั้นตกม้าตายแล้วอาจตายสนิทเลยจริงๆ แต่พอรู้ว่ามีกองเชียร์ช่วยกันดันเลยลุกขึ้นมาฮึดสู้ใหม่ได้ค่ะ ;) เป็นพระคุณจริงๆ

Angel

อนุโมทนากับคุณทานตะวันจริงๆ ค่ะ  _/|\_
นึกว่าจะไม่กลับมาเล่าให้ฟังซะแล้ว เพราะหายไปหลายวัน
Angel และเพื่อนๆ ในโครงการสองวันฯ ยินดึเป็นกำลังใจคุณทานตะวันเสมอค่ะ
เพราะทุกคนต่างต้องการกำลังใจในการทำสิ่งที่ตั้งใจให้สำเร็จ
มาร่วมเป็นกำลังให้กันและกันนะคะ  ::33::

อ่านเรื่องเล่ายาวของคุณทานตะวันแล้ว รู้สึกว่าคุณเป็นคนที่มีความตั้งใจสูงมาก
ทำให้เกิดความคาดหวังสูงด้วย เมื่อทำไม่ได้ในบางข้อ ก็เลยเกิดความท้อแท้
แต่ดีแล้วค่ะ ที่ได้ปรับเปลี่ยนคำอธิษฐานให้เหมาะสมกับตัวเอง
ขอให้ตั้งใจใหม่อีกครั้งนะคะ จะเอาใจช่วยค่ะ  ::02::

wanrawee

ยะเฮ้   ;)  คุณทานตะวันกลับมาแล้ว...

ไม่ต้องกลัวนะคะ ..ถ้าล้มก็ลุกใหม่ได้ตอนที่ เราเข้าโครงการแรกๆก็หายไปเลยเหมือนกัน

เพราะเราทำไม่ได้ง่า.. :P

แต่กะว่าจะแอบมาดูคนอื่นๆที่เราเคยเข้าไปให้กำลังใจไว้ไงค่ะ แล้วเจอคุณsittnn 

ไป copy ข้อความที่เรา post ไว้ที่กระทู้คนอื่นมาแปะ.. ???

แล้วบอกให้เราเปลี่ยนคำอธิษฐานดู ..เราเลยกลับมาใหม่ค่ะ..

เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ทุกๆกระทู้เสอมค่ะ ::33::

Jitta

เป็นความตั้งใจที่ดีมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณทานตะวันนะคะ  ::33:: ::33:: ::33::

ขออนุญาตแชร์ความคิดเห็นประสากัลยาณมิตรนะคะ


๑. เดินจงกรมวันละสองช.ม.เป็นอย่างน้อย(เพราะว่างๆอยู่แล้ว)

คุณทานตะวันลองตั้งใจเป็น "จะเดินเล่นอย่างมีสติ" ดูสิคะ เผื่อจะเพ่งน้อยลงนะคะ เพราะเราเองก็ติดเพ่งเวลาเดินจงกรมค่ะ แต่ก่อนไปเดินที่สวนสาธารณะ กะว่าจะจงกรม ปราฏว่าเดินทื่อมะลื่อไปตลอดทางเลยค่ะ แน่นมาก รู้สึกเหมือนเรากำลังจะปฏิบัติภารกิจอะไรอยู่ใจมันไม่สบายเลย พอมันเหนื่อยแล้วมันก็ไม่เอา ท้อ อารมณ์เหมือน "เฮ้อ พอและ ไม่เอาและเดินเล่นดีกว่า" พอใจมันคลายออกว่าจะไม่ทำมันก็โล่งเลยค่ะ กลายเป็นรู้แบบโล่งสบายขึ้นมาแทน พอรู้ว่าอ๋ออย่างนี้นี่เองมันก็มีกลับไปเพ่งบ้างเพราะอยากรู้ชัด อยากรักษามันไว้ แต่วางใจทำนองนี้บ่อยๆ (ว่าจะเดินเล่นแบบรู้ตัว ไม่ใช่จะเดินจงกรม) มันก็ดีขึ้นเพ่งน้อยลงค่ะ

อารมณ์ก็คงเหมือนเวลาครูบอกนร.ว่าจะสอบ นร.ก็จะเกร็งน่าดูและไม่ชอบบรรยากาศแบบนั้น แต่พอครูบอกนร.ว่าลองดูเล่นๆ นะ ไม่เก็บคะแนน นร.ก็จะไม่เกร็ง กล้าแสดงออกมากขึ้น เป็นธรรมชาติมากขึ้นค่ะ

๒. ไม่บ่นสามี (ศีลข้อสี่)

อนุโมทนาค่ะ _/\_ เคยมีคนบอกไว้ว่ามองข้อดีของเค้ามากๆ เวลาเราจะบ่นเค้าเรามักจะบ่นไม่ค่อยออกค่ะ ::02::
ขอให้คุณทานตะวันและสามีครองคู่อย่างมีความสุขและเจริญในสติสัมปชัญญะยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ


๓. ไม่ตีไอ้ตัวเล็กที่ชอบขับถ่ายนอกกรงเอย ซนจนข้าวของเละเทะเอย (ศีลข้อหนึ่ง)

ที่บ้านก็มีเลี้ยงสัตว์เหมือนกันค่ะ เข้าใจหัวอกคุณทานตะวันเลย เวลาเหนื่อยๆ มาแล้วเจอสัตว์เลี้ยงทำเลอะเทอะหรือดื้อนี่มันน่าหงุดหงิด สำหรับเรา (ความคิดเห็นส่วนตัวเล่าสู่กันฟังนะคะ) ถ้าสติเอาไม่อยู่จริงๆ ก็พยายามมองเขาเหมือนเขาเป็นลูก และมองว่าชาติใดชาติหนึ่งเขาก็คงเป็นญาติเป็นมิตรเรา ชาตินี้เขาตกอยู่ในภพนี้ มีขีดจำกัดการคิดอ่านซึ่งไม่สามารถทำตามใจเราได้หมด หากเราเป็นอย่างเขาเราก็คงต้องการความเมตตาเช่นกัน มันก็จะนึกสงสารพาลตีเขาไม่ลงน่ะค่ะ 

๔. จะพยายามไม่เผลอเอ่ยถึงคนอื่นในทางที่ไม่ดี แม้จะแค่อยากระบายก็ตาม
๕. จะพยายามไม่จมกับความหดหู่ ด้วยการหันมาทำสิ่งที่ทำให้ใจสว่าง
๖. จะอ่านหนังสือเตรียมสอบภาษาให้ได้ทุกวัน(ยอมเว้นให้เฉพาะวันเสาร์อาทิตย์) - ปีนี้ฉันต้องสอบผ่านให้ได้!

เอาใจช่วยทุกข้อเลยค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจด้วยความเบิกบานนะคะ _/\_ :D

ทานตะวัน

 :) ขอบคุณทุกท่านค่ะ _/\_

ช่วงนี้ก็เดินจงกรมได้ราวๆครั้งละอย่างต่ำ 15-20 นาที พยายามจะเดินเวลาอยู่ข้างนอกให้เป็นการเดินจงกรมด้วย แต่ก็เสียท่าให้กับการหลงไปคิดโดยไม่รู้ตัวเลยค่ะ :'(

ส่วนเรื่องสัตว์เลี้ยง ช่วงนี้ไม่โดนเราตีเลยค่ะ คุณJittaให้คำแนะนำไว้ดีมากๆเลยค่ะที่ว่าเขาเกิดมาในอัตภาพที่ไม่เอื้อต่อความคิดอ่านเหมือนคนก็เลยรู้สึกสงสารเขาขึ้นมา(มากๆ) เลยเลิกสนิทเลยค่ะ โกรธก็รู้ทันใจ ยั้งมือทัน ::01:: พอเราไม่ขี้โมโห ไม่ระเบิดโทสะก็รู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กน่ารักขึ้นอีกเยอะ (แปลกดีค่ะ เปลี่ยนตัวเอง โลกก็เปลี่ยน) แล้วก็รู้สึกว่าเขาว่าง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน (อาจจะเพราะเราไม่รู้สึกปี๊ดแตกเหมือนเมื่อก่อนล่ะมั้งคะ)
ขอบคุณคุณJittaมากๆค่ะ

สามีโดนบ่นน้อยลง เราเองก็รู้ตัวบ่อยขึ้นเวลาบ่น บางทีมันก็ยังอยากจะบ่น แต่ก็จะเป็นการรู้ตัวตามมาบ่อยๆ น่าจะลดนิสัยนี้ได้ทีละหน่อยๆค่ะ

เรื่องอื่นๆก็ยังเรื่อยๆมาเรียงๆอยู่ค่ะ แต่ยังไม่ทอดทิ้ง
ตอนนี้เขียนความตั้งใจปะกำแพงไว้ให้เห็นบ่อยๆจะได้ไม่ลืมค่ะ 8)




admin


Angel

เยี่ยมมากเลยค่ะคุณทานตะวัน ::12::
พวกเราเหล่ากัลยาณมิตรยินดีแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
เพื่อการทำดีของเพื่อนๆ ทุกคนค่ะ รวมทั้ง Angel ด้วย  ::01::

การเดินจงกรมธรรมชาติ คือ การรู้ตัวทุกขณะที่กำลังเดินอยู่ค่ะ
ว่าก้าวขาซ้าย ขาขวา ยก ย่าง เหยียบ
การเดินแบบนี้ทำได้ตลอดเวลาที่เดินค่ะ  :-*
ค่อยๆ ลอง และเริ่มไปทีละน้อย แล้ววันหนึ่งเราจะทำจนเป็นปรกติค่ะ

เรื่องสัตว์เลี้ยง ดีแล้วล่ะค่ะที่คุณมีเมตตากับเขา  _/\_
เพราะสัตว์เหล่านี้จะฟังน้ำเสียงเราเป็นหลัก
ถ้าเราทำเสียงนุ่มๆ เช่น บอกว่า รักกกกกกกก นะ
เขาก็จะอ่อนโยนขึ้น ไม่ดื้อ และว่าง่ายขึ้นค่ะ ::01::

แต่ถ้าเราทำเสียงดัง ดุๆ ใส่เขา เขาก็จะยิ่งเกเรค่ะ
สังเกตจากน้องหมาที่บ้านค่ะ เวลาเราทำเสียงนุ่มๆ เขาก็มาให้เรารัก
นอนแอ้งแม้งให้เราเล่นด้วย แต่ถ้าทำเสียงดุ เขาก็จะคำรามใส่ค่ะ  >:(

สัมผัสก็เป็นสิ่งสำคัญ คนแต่ละคนมีสัมผัสต่างกัน  ;)
มือที่สื่อถึงความรัก ความเมตตา จะทำให้สัตว์เลี้ยงสงบ และว่าง่าย
Angel ทดลองแล้วค่ะ เพราะน้องหมายอมให้ Angel เช็ดตัวให้คนเดียว
คนอื่นในบ้าน เขาไม่ค่อยยอมเลยค่ะ คำรามใหญ่เลยด้วย

สำหรับเรื่องการบ่นสามี คุณรู้ตัวเร็วขึ้น ทำให้ระยะเวลาบ่นน้อยลง
เมื่อฝึกรู้กาย รู้ใจบ่อยขึ้น ต่อไปคุณก็จะไม่ต้องบ่นสามีอีกเลยค่ะ
และสามีก็จะเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นของคุณ  ::02::

ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทำสำเร็จนะคะ แต่ค่อยๆ ทำไปก็ได้ค่ะ
ไม่ต้องเครียด หรือ กดดัน เกินไป
เอาใจช่วยเสมอค่ะ  ::33::

jasmin

คุณทานตะวันสุดยอดเลยค่ะ jasmin อ่านข้อแรกของคุณก็ตาโตแล้วค่ะ jasmin แค่นั่งหายใจ 10 นาทีก็ยังจะหลับแล้ว คุณทานตะวันเยี่ยมมาก ๆ เลย อนุโมทนาด้วยค่ะ  ::33::

Go Up