ฉันพยายามจะหยุดเรื่องคืด ที่สะสมเป็นขยะในใจ อย่างอ่านธรรมะของคุณดังตฤณฉบับนี้ ฉันเป็นเช่นนั้น้เลยจริงๆ มีแต่ความหลง ยึดมั่น ถือมั่น คับข้องสงสัย ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องที่ไม่ก่อประโยชน์เลยสักนิด กลับทำให้สถานการณ์ดูแย่ลงไปทุกครั้ง โดยเฉพาะด้านจิตใจ พลอยทำให้พลังชีวิตในการขับเคลื่อนไปแต่ละวันถดถอยลงไปด้วย
รู้เพียงกฏของไตรลักษณ์ดี แต่เข้าถึงได้เป็นบางครั้ง ต้องคอยดึงสติออกมาเพื่อรู้ลมหายใจตัวเอง ฝึกอยู่ แต่ค่อนข้างยากเย็นเข็ญใจ พอสุขเข้ามาก้อยากยึด พอทุกข์เข้ามาก็กอดมันไว้ กว่าจะคลายได้ต้องใช้เวลา กรมมเก่า ทางด้านมโนกรรมของดิฉันมากเหลือเกิน อาจบวกกับการใช้ชีวิต และวิธีคิดที่ผิดพลาดไปด้วย พยายามทบทวนตัวเองอยู่ กัลยาณมิตรท่านใด พอมีข้อแนะนำบ้างมั๊ยคะ