Show Posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.

Messages - พิมพ์พลอย

16

คืนจันทร์เต็มอิ่มด้วย...วันเพ็ญ เดือนแปด,
ไตรรัตน์ครบองค์เด่น...เกิดแก้ว,
ธัมมจัก*เคลื่อนหมุนเป็น...ครั้งแรก,
ปฐมเทศนาเริ่มแล้ว...ประกาศชี้สัจธรรมฯ



*ธัมมจัก = ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

ส่วนหนึ่งจากไดอารี่บุญวันอาสาฬหบูชา : )

พิมพ์พลอย
31.8.12
17
ความจริงที่ยิ่งรู้...ยิ่งแจ้ง, 
ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง...มิอาจรั้ง, 
พบพรากย่อมแสดง...ให้ประจักษ์, 
หมดสิทธิ์อาจหาญตั้ง...อยู่ยั้งยืนยงฯ


-พิมพ์พลอย-
๓๑ สิงหาคม ๕๕
18

อิ่มแล้วแบบอิ่มอ้วน.....อิ่มใจ
ใจอิ่มเพราะอยู่ใกล้......ที่บ้าน
บ้านที่อิ่มอุ่นได้.........ทุกเมื่อ
เมื่อทุกคนรอบด้าน.....อิ่มเอื้อไมตรี ; )

((โคลงสี่ฯสนธิอลงกฏ))
11 สิงหาคม 55

::33::

19
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/rose.jpg[/img]
the harmony of difference


ดอกไม้แม้ต่างด้วย...สายพันธุ์
สวยสดหลากสีสัน...เพริศแพร้ว
สิ่งหนึ่งมิต่างกัน...คือสุข สดชื่น
ยิ่งอยู่รวมกันแล้ว...ยิ่งล้วนเบิกบานฯ


พิมพ์พลอย
23.7.55
20
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/journey.jpg[/img]


การเดินทางที่ไร้...จุดหมาย,
ลอยล่องละเลียดไป...อย่างนั้น,
เมื่อรู้แค่ทำใจ...ยอมรับ,
จักหลุดจากเครื่องกั้น...ลัดสั้นตัดตรงฯ



พิมพ์พลอย
๑๖ มิถุนา ๕๕

http://instagr.am/p/L6jZ7aR_3R/
21
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/mybd.jpg[/img]


ผ่านแล้ว ผ่านเล่า เฝ้าดู
กึ่งรู้ กึ่งคว้า กึ่งเคว้ง
เปรียบท่วง ทำนอง ของเพลง
บรรเลง โดยไร้ บรรยาย

เป็นเพียง หนึ่งวัน ธรรมดา
ผ่านมา ให้ค่า มาดหมาย
เห็นตาม ความจริง จึงคลาย
ห่างหาย จากใจ ไปเอง



พิมพ์พลอย
7 มิถุนา' 55



"เกิดเป็นทุกข์นะ เพราะว่ามีความเกิดนี่แหละถึงมีความแก่ มีความเจ็บ มีความตายมา ใช่มั้ย? เพราะงั้นวันเกิดก็คือวันที่ระลึกของความอุบัติขึ้นของความทุกข์ เราก็คอยรู้ทันนะ วันหนึ่งเราต้องพ้นทุกข์ให้ได้" #ลพ.ปราโมทย์

_/\_

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดที่ยังมีลมหายใจและตระหนักรู้ว่ากายใจนี้มีขึ้นเพื่อประโยชน์อะไร : )

22

โคลงสี่ลองแต่งได้...ทุกคน, 
จะยากดีมีจน........ย่อมได้, 
หากเพียงแต่ฝึกฝน...จนคล่อง, 
ลองผิดถูกนั้นไซร้....จักได้จดจำฯ


Pimploy
29.5.12
23
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/lava.jpg[/img]



ความรักนั้นเปรียบได้....เช่นธรรม,
สภาวะตรงหน้านำ.......เกิดรู้,
จิตแจ้งจักจดจำ..........วิถีเปลี่ยน สุขทุกข์,
เพียงหมั่นมีสติกู้.........อยู่ด้วยปลอดภัยฯ



พิมพ์พลอย
29 พฤษภาคม 55
24
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/cycle.jpg[/img]

วกวนเวียนเวิ่นเว้อ...........วุ่นวาย
เร่ร่อนร้องเรียกร้าย.........รุ่มร้อน
จวบจนจักษ์แจ้งใจ..........จุดจบ
อย่าอยากหยั่งยอกย้อน.....หยุดยั้งอยู่เอง


-พิมพ์พลอย-
๓๑ มีนาคม ๕๕
25
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/mirror.jpg[/img]

ใกล้ : )

หันมองไปรอบข้าง....แสนไกล,
หวังพึ่งใครต่อใคร......สุดรั้น,
คนหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้.....ไม่ห่าง,
หาใช่ใครอื่นนั้น........ที่แท้คือตนฯ


พิมพ์พลอย
25 Mar '12
26
[IMG]http://i626.photobucket.com/albums/tt349/aookie/self.jpg[/img]


หลงใหลในเก่งกล้า...ตัวตน,
เฝ้าคิดเปรียบผู้คน...ทั่วหน้า,
คอยเทียบแข่งกันจน...ลืมพินิจ,
คู่ต่อสู้ควรท้า...กำราบนั้นคือตนฯ


พิมพ์พลอย
25 กพ. 55
27

มรสุมพายุร้าย...รุนแรง, 
กระหน่ำซัดแทรกแซง...กร่อนใกล้, 
ลมหมุนเปลี่ยนพลิกแพลง...กลับทิศ, 
มิอาจวางใจได้...สุดแท้อนิจจังฯ


ทุกคนต่างก็มีมรสุมเป็นของตัวเองทั้งนั้น และคนที่จะทำให้มรสุมนั้นโหมกระหน่ำหรือสงบลงได้ ก็มีเพียงเราคนเดียวเท่านั้น..เพียงแต่ต้องฉลาดรู้จักหาตัวช่วยบ้างอะไรบ้าง อย่างกัลยาณมิตรที่ดีก็เป็นหนึ่งในตัวช่วยที่ทรงพลังมากมาย เอ้า..สู้โว้ยค่ะ~* : )

พิมพ์พลอย  ::33::
24 กุมภาพันธ์ 2555
28

วิ่งหนีความโศกเศร้า...เรื่อยไป
กลับยิ่งเจอทุกข์ใจ...รุ่มร้อน
เที่ยวคว้าสุขมาใกล้...กลับหลุด ลอยหาย
รู้ฝึกรู้ตรึกย้อน...จิตรู้สุขจริงฯ


พิมพ์พลอย
22.2.12
29

มีรักแท้ แม้อยู่ใกล้ กลับไม่เห็น, 
เที่ยววิ่งเต้น เล่นไล่คว้า หาความหมาย, 
ครั้นหกล้ม เจ็บจนพัง ทั้งใจกาย, 
ถึงอย่างไร ก็ยังอยู่ ดูแลเรา, 

คอยประคอง สองมือพัด ปัดดินเปื้อน,
คอยเป็นเพื่อน ปลอบใจ ให้หายเศร้า, 
คอยเคียงข้าง กอดถนอม จนบรรเทา, 
คอยอยู่เฝ้า จนเรายืน ขึ้นอีกครา, 

ขอตอบแทน ความรัก ด้วยความแกร่ง, 
ขอออกแรง ลุกขึ้นก้าว ไปข้างหน้า, 
ขอให้รู้ ยังสู้ไหว ใช่โรยรา, 
ขอศรัทธา มาช่วย ด้วยภูมิใจ : )



พิมพ์พลอย  ::33::
14 กุมภา 55
30

นอนหลับฝัน ถึงเรื่องเก่า เอาอีกแล้ว
คงไม่แคล้ว ที่ตื่นมา จิตจะหมอง
แม้ในฝัน เป็นฝันดี แสนเรืองรอง
จำใจต้อง ทิ้งไป เมื่อลืมตา

ลมหายใจ คือสิ่งแรก ที่มาช่วย
แม้จะด้วย การฝืนรู้ ดูเถอะหนา
ลืมตากาย ลืมตาใจ ทุกเวลา
ภาพมายา ก็ค่อยคลาย มลายไป 


พิมพ์พลอย
9.2.12


คนเรามักปล่อยใจให้เคยชินกับอารมณ์ ค่อยๆเพิ่มปริมาณการชินมากเข้าๆ จนเผลอไปยึดมันเอาไว้แน่นหนา หวงแหนที่สุด ไม่อยากให้หายไปแต่ไม่รู้ตัว จนกระทั่งวันหนึ่ง ต้องสูญเสียอารมณ์นั้นไป ถึงจะรู้ว่าตัวเองติดมันแค่ไหน อาการทุรนทุรายที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพราะถูกสั่งให้งดแบบเด็ดขาด ไม่ต่างไปจากการหักดิบของคนติดยาเสพติด อาการอยากเสพอารมณ์เดิมๆ สภาพคล้ายอาการลงแดง ทั้งรู้ว่ายานั้นให้โทษทำลายชีวิตแต่ก็ยังอยากจะรับมาบรรเทา หากยอมแพ้ต่อความอยากที่ว่า ก็เท่ากับที่อดมาทั้งหมดสูญเปล่า ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่แต่ต้น แม้จะทรมานที่ต้องอยู่กับอาการนี้ ก็ต้องอดทน ถ้าแข็งใจอดทนจนผ่านไประยะเวลาหนึ่ง จะสามารถลดระดับความทุรนทุรายลงได้ จนในที่สุดย่อมกลับมาใช้ชีวิตปกติ แต่ที่ต่างไปคือไม่กล้ากลับไปติดอีก บางคนเข็ดไม่กล้าไปตลอดชีวิต บางคนก็เข็ดไม่จริงไม่กล้าแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น สุดท้ายพอหายเจ็บก็ซ่าใหม่อีกแล้ว สังสารวัฎมันถึงได้น่ากลัวเป็นที่สุด มันปกปิดความจริงอันเป็นทุกข์ไว้มิดชิด หลอกล่อด้วยของดี สวย หวาน หอม ให้เราลืม ให้เราตายใจ ให้เราประมาท วิธีที่จะไม่ให้กลับกำเริบอีก เพราะแม้ชีวิตนี้เข็ด ก็ไม่ประกันว่าชีวิตหน้าจะเข็ดด้วย ทางเดียวนั้นคือทางที่บรมครูของเราชี้ไว้ให้ หากใครเห็นแจ้งจากการเดินรอยตามครูนั้น จะไม่ต้องกลัวภัยนี้อีก เหมือนได้ยาวิเศษป้องกัน แบบไม่ต้องไปทนทรมานหักดิบอาการติดที่ถ้ำกระบอกอีกต่อไป : )