ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )

Started by พิมพ์พลอย, July 16, 2009, 04:26:34 pm

previous topic - next topic
Go Down

anattata

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เพราะชอบคำนี้เหมือนกัน "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"

พิมพ์พลอย

 :)

ก่อนสรุปความเป็นไปในสองวัน ..
ขอเกริ่นอะไรยาวๆ ซักนิดนึงนะคะ ..



สิบกว่าปีของการคบหา พึ่งพาคนรักแทบตลอดเวลา ชีวิตมีกันและกันอยู่เสมอ
ความรักความหวังดีที่เคยได้รับมา มากมายจนคิดว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรทำให้เปลี่ยนไปได้

แต่แล้วไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เรื่องราวทุกอย่างกลับปิดฉากลงไป
ความรักความหวังดีเหล่านั้นแสดงไตรลักษณ์สอนเราอย่างแจ่มชัด
สิ่งนี้วิ่งเข้ากระทบ และสามารถกระเทือนความรู้สึกได้มาก อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่ใช่ว่าจะไม่เคยเจ็บกับความรักมาเลย
หากแต่ครั้งนี้ วันเวลาความผูกพันช่างยาวนาน
เกินกว่าจะสามารถลบออกไปได้ง่ายๆ แม้เวลาจะผ่านไปสามเดือนแล้วก้อตาม

เฝ้าสังเกตเข้ามาในตน
บางครั้งจิตใจอิ่มเย็น ยินดีกับเขาอย่างจริงใจที่ได้พบคนที่ใช่มากกว่าเรา
แต่บางครั้งจิตใจหดหู่ เศร้าหมอง หวนคิดแต่อดีตที่ผ่านมา อยากไขว่คว้าอะไรเดิมๆ
สลับไปสลับมา ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ..





ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตามจริตนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร และยึดติดเหนียวแน่นของฉัน
ป่านนี้คงแทบปางตาย ไม่เป็นผู้คน ฟูมฟายเรียกร้องจะได้ในสิ่งที่อยากอยู่เสมอ

ราวกับชีวิตนี้ได้ถูกกะเกณฑ์มาแล้วจากอะไรบางอย่าง ว่าเราต้องเจออะไรบ้าง
บุญยังดีที่มีเหตุให้ฉันได้หันมาคลิกกับคำสอนของพระศาสดาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อประมาณปลายปีที่ผ่านมา
ด้วยจริตนิสัยชอบสิ่งพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะเรื่องจักรวาลและร่างกายจิตใจของมนุษย์
ทำให้เริ่มสนใจว่าการเป็น "ชาวพุทธ" ที่แท้จริง "ต้องเรียนรู้อะไร" กันแน่

เริ่มศึกษาอย่างสบายๆ มาเรื่อยๆ ค้นพบความจริงที่อยู่ใกล้ตัวมากมาย แต่ไม่เคยสังเกตมาก่อน
นึกย้อนเหตุการณ์ตอนวัยเด็กที่คอยสงสัยเรื่องราวโน่นนี่
และอัศจรรย์เหลือประมาณที่ได้รับคำตอบแทบทุกอย่าง ในคำสอนสั้นๆ ของพระพุทธองค์
นึกละอายที่ผ่านมาหลายสิบปี เราเป็นเพียงชาวพุทธแต่ในทะเบียนบ้าน เท่านั้น
แต่ขณะเดียวกันก้อเกิดปีติเป็นล้นพ้นที่พบว่าตนโชคดีที่ได้พบกับพระพุทธตัวจริงเสียงจริงในที่สุด

พร้อมกันกับเผยตัวเหล่ากัลยาณมิตรรอบข้างมากขึ้นเรื่อยๆ
และหากมองดูให้ดีแล้ว ที่จริงเขาเหล่านั้นก้ออยู่ตรงนี้มานาน
หากแต่ฉันไม่ทันสังเกตเห็นอะไรดีๆ รอบข้างเอง ..





เหมือนเจอบททดสอบขนานใหญ่ ให้ฉันต้องก้าวข้ามไป
เรื่องราวที่ผ่านมา สอนธรรมะให้ฉันอย่างชัดแจ้ง
แต่เมื่อเดินบนเส้นทางธรรม จึงสามารถพอรับมือกับเหตุการณ์กระแทกใจครั้งนี้ได้บ้าง
อย่างน้อยก้อเมื่ออ่านบทความดีๆ ที่มีข้อความเตือนใจ เห็นชัดว่าจิตจะพอใจและยินยอมที่จะสงบลง


สองวันที่ผ่านมา
มีแวบคิดเรื่องเก่าๆ ทำร้ายตัวเองบ้าง
แต่นับว่าใจสงบลงเร็วกว่าก่อนมาก


ถึงตอนนี้ ฉันมั่นใจว่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉัน "มีที่มา" อย่างแน่นอน
และมีเพียงฉันเองเท่านั้น ที่สามารถที่จะทำให้มัน "มีที่ไป" อย่างสมบูรณ์
เพราะฉันได้รู้แล้วว่า "คนเราเกิดมาเพื่อทำอะไร" : )


แม้วันนี้ พบว่าตัวเองยังเดินละเลียดอยู่ที่เชิงเขา
แต่ดีใจมากที่ไม่ได้เดินเพียงลำพัง
มองเห็นผู้คนมากมาย พร้อมก้าวเดินทางไกลไปด้วยกัน
มีเพื่อนร่วมเดินทาง ย่อมดีกว่าเดินคนเดียว
เผื่อใครล้ม ใครท้อ ใครถอดใจ จะได้มีเพื่อนร่วมทางดีๆ ช่วยประคับประคองกันไป
เรามาร่วมเดินทางปีนป่ายขึ้นไปบนยอดเขาแห่งพระนิพพานลูกนั้นด้วยกันนะคะ



ขออธิษฐานจิต ตั้งใจพึ่งพาตัวเองต่ออีก ๒ วันค่ะ  _/|\_
ขอทุกท่านช่วยอนุโมทนาและเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ ..



::33:: ปล. ขอบคุณ คุณ Yaowalak คุณ admin คุณ kookkai คุณ Think Plus คุณ wanwaree คุณ brilliantty และคุณ anattata
สำหรับข้อความกำลังใจสั้นๆ ที่ให้กันนะคะ มันทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไปเยอะเลย ^^
http://twitter.com/pitaploy
http://www.facebook.com/pitaploy
http://www.facebook.com/piimplloy

I'm just the one who has various dreams, trying to learn how to live this miracle life worthily and find the way to end the cycle of birth and death.

wanrawee

คุณพิมพลอยขา ..

จริงอย่างที่คุณพิมพลอยบอกหล่ะค่ะ
ถึงแม้เราจะให้กำลังใครมากมายแต่สุดท้ายพอถึงตาเราเองเรากลับตกม้าตาย...

คือเราตั้งใจว่า 2 วันนี้เราจะไม่โกรธ..
แต่เราทำไม่ได้แล้วล่ะ...

เราโกรธไปแล้ว..ทำไงดี... :'(

kukkik

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ กลอนเพราะมาก :)
คนเราท้อได้ แต่อย่าถอยนะคะ ::33::

พิมพ์พลอย

July 20, 2009, 08:02:53 am #19 Last Edit: July 20, 2009, 08:18:41 am by พิมพ์พลอย
คุณ wanrawee คะ .. เป็นธรรมดาค่ะ เพราะจิตใจเราเอาแน่เอานอนไม่ได้นี่คะ ;)
เราบังคับมันไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราคงห้ามไม่ให้โกรธหรือเสียใจไม่ได้เช่นกันค่ะ
อย่างที่หลวงพ่อปราโมทย์ได้บอกไว้ ให้เราคอยดูมันไป มันโกรธหรือเสียใจก้อปล่อยมัน
แต่ที่ต้องคอยฝึกห้ามตัวเองคือต้องอยู่ใน "ศีล" ต่างหากละคะ
ถึงโกรธแค่ไหนก้อให้รู้ แต่อย่าหลุดการกระทำและคำพูดที่ไม่ดีๆ ออกไป
นี่คือสิ่งที่พวกเราต้องฝึกทำให้ได้ในสองวันนี้นั่นเองค่ะ

ถึงหลุดไปแล้วก้อไม่เป็นไร ก้อรู้ว่าหลุด .. เห็นนางมารแทนนางฟ้าไปแล้วสิ อิอิ
มาเริ่ม "นับหนึ่ง" ใหม่ไปพร้อมๆ กันอีกดีกว่า .. สู้ๆ ค่ะ (บอกตัวเองไปด้วย ^^)


โกรธแล้ว ก้อให้รู้
คอยตามดู ใช่กดห้าม
ที่ต้อง พยายาม
คือรู้ตาม ความเป็นจริง

มโนกรรม ห้ามไม่ได้
วจี กาย ต้องให้นิ่ง
สองวัน ทำได้จริง
ได้พึ่งพิง ตัวเราเอง

ทำผิด เริ่มใหม่ได้
สู้ต่อไป นะคนเก่ง
นับหนึ่ง เพื่อตัวเอง
อย่ารีบเร่ง จนกดดัน

วันนี้ ยังพ่ายแพ้
อย่าท้อแท้ ไขว่คว้าฝัน
ต้องสำเร็จ ในสักวัน
ถึงวันนั้น จงภูมิใจ : )




ปล. ขอบคุณกำลังใจคุณ kukkik ด้วยนะคะ  ::33::
http://twitter.com/pitaploy
http://www.facebook.com/pitaploy
http://www.facebook.com/piimplloy

I'm just the one who has various dreams, trying to learn how to live this miracle life worthily and find the way to end the cycle of birth and death.

dang1304@yahoo.com

กลอนเพราะมาก ชอบจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะ ;)

Think Plus

 2 วันผ่านไปแล้ว  และก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่ 2 วันจะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นได้ เพราะจิตใจได้เปลี่ยนแปลงไปมากๆอย่างที่คิดไม่ถึง ขอบคุณคุณพิมพ์พลอยมากๆนะคะ ในช่วง 2 วันที่ผ่านมา ก็ได้print กลอนแต่งเก็บไว้อ่านและระลึกถึงอยู่เสมอ ตั้งใจไว้ว่าจะเข้มแข็งให้ได้เพื่อเป็นเพื่อนคุณพิมพ์พลอยด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆ  ;) _/\_

Think Plus

อิอิ .. ลืมบอกไปค่ะ ว่าแอบแต่งกลอนตอนช่วง 2 วันที่ผ่านมาด้วย แต่ไม่เพราะและก้อไม่จบค่ะ  ???  มีเทคนิคแต่งกลอนเก่งๆดีๆ มาแนะนำบ้างมั้ยค่ะ เนี้ย ..  555

พิมพ์พลอย

o_kiss
ปลื้มใจจังเลยอ่ะค่ะ ที่รู้ว่าคุณ Think Plus พิมพ์กลอนของพิมพ์พลอยไปอ่านเป็นกำลังใจ
แบบนี้เดี๋ยวแต่งให้อีกเยอะๆ เลยดีไม๊คะ จะได้คอยเป็นกำลังใจให้กันและกันไปเรื่อยๆ เนอะ


o_rolleyes
จริงๆ แล้วเทคนิคแต่งกลอนก้อไม่มีอะไรมากค่ะ ลองอ่านเยอะๆ ลำดับความคิดดีๆ
แล้วฝึกเขียนฝึกแต่งบ่อยๆ ตอนแรกๆ ก้ออาจจะยากหน่อย โดยเฉพาะตอนจบนี่แหละตัวดีเลยค่ะ
แต่งๆ ไปแล้วบางทีจบไม่ลงซะงั้น ฮ่าๆๆ อย่าเพิ่งท้อนะคะ เริ่มจากกลอนง่ายๆ สั้นๆ ก่อน
แล้วค่อยลองปรับให้ยาวขึ้น สัมผัสเยอะขึ้น
และสุดท้ายที่ขาดไม่ได้ก้อคือให้รู้สึกภูมิใจในกลอนของเราค่ะ
แม้ไม่สวยไม่เลิศหรูอย่างนักกวี แต่ลองดูดีๆ มันบ่งบอกความเป็นตัวเราได้ดีเชียวค่ะ


เป็นกำลังใจให้สู้ๆ ทุกเรื่องเลยนะคะ : )))))

::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33::
http://twitter.com/pitaploy
http://www.facebook.com/pitaploy
http://www.facebook.com/piimplloy

I'm just the one who has various dreams, trying to learn how to live this miracle life worthily and find the way to end the cycle of birth and death.

พิมพ์พลอย

 :)
ผ่านมาสองวันนี้ ดีกว่าที่คาดเอาไว้เยอะค่ะ
พอเริ่มฝึกใจให้ยอมปล่อยวางบางสิ่งบางอย่างลง ใจก้อเบาโปร่ง รู้สึกดีจริงๆ ด้วย
ที่ผ่านมา เพราะเรามัวไปคาดหวัง กับสิ่งที่เราควบคุมบังคับไม่ได้
พอใครๆ ทำอะไรไม่ได้ดังใจเรา เราก้อเสียใจ หงุดหงิด แล้วก้อหนักอึ้ง


วันแรกของการต่ออายุครั้งที่ ๑ เจอบททดสอบให้ต้องร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอีก
คืนนั้นเลยปล่อยให้ตัวเองร้องระบายไปจนพอ หลังจากนั้นก้อกลับมีสติรู้ตัวขึ้นมาแล้วคิดอะไรได้
เพลง "ก้อนหินก้อนนั้น" ของคุณโรสลอยเข้ามาในหัว .. อืมม มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ


หากยังยอมยังแบกไป หัวใจของเรานั่นแหละที่ต้องเหนื่อยต้องล้า
แค่เราจับมันโยนทิ้งไป อย่าไปใส่ใจถือมันไว้ นั่นแหละถึงจะหายเหนื่อย
แปลกแต่จริง คืนนั้นกลับนอนหลับได้สบายๆ ทั้งที่ก่อนนอนร้องไห้ซะยกใหญ่
บทจะหลุดก้อหลุดมาง่ายๆ ซะงั้นอ่ะเนอะ ... ^^


::01::
คืนที่ ๒ ราบรื่นกว่าเดิมค่ะ แต่ยังมีแอบกลับไปเหงาๆ เข้าสภาวะหาที่พึ่งพิงภายนอกนิดหน่อย
แต่สติกลับมาอยู่เป็นเพื่อนได้ไวกว่าเคย รู้สึกเหมือนว่าเรามีพลังใจเหลือพอจะสู้ต่อ
พบกับสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกเปลี่ยนแปลง และมีความมุ่งมั่นทำสิ่งที่ดีต่อไป



_/|\_ _/|\_ _/|\_

งั้นขออธิษฐานจิต ให้ใจเข้มแข็ง และอยู่กับตัวเองได้อย่างมีความสุข
ลดภาวะการพึ่งพาคนอื่นลง ไม่ยึดติดกับสิ่งที่ไม่ใช่แก่นสารของชีวิตเรามากเกินไป
ครั้งนี้ขอ ๓ วันเลยนะคะ (( แหม .. ช่างกล้านะเนี่ย .. )) ยังไงๆ ก้อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ  ;)


::33:: <-- แอบให้ดอกไม้ เป็นกำลังใจให้ตัวเองก่อนหนึ่งดอก

.. ก้อถ้าตนไม่พึ่งตน แล้วจะหวังไปพึ่งใครล่ะเนอะ ..
http://twitter.com/pitaploy
http://www.facebook.com/pitaploy
http://www.facebook.com/piimplloy

I'm just the one who has various dreams, trying to learn how to live this miracle life worthily and find the way to end the cycle of birth and death.

admin

กระทู้นี่อบอุ่นจัง ::115::

๓ วัน เอาให้อีก ๓ ดอกครับ  ::33:: ::33:: ::33::

samart

เป็นกำลังใจให้นะครับ
ชอบกลอนครับ

piyanuchsorn

 เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

สู้ๆๆ เพียงแค่คิดจะอดทน ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว

ยิ่งทำได้ ยิ่งถือว่าเป็นการเรียกอะไร ใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต  ทำตัวและใจให้สะอาด พร้อม ที่จะมีสิ่งใหม่ ที่ดีกว่าเข้ามาในชีวิตน่ะค่ะ

อย่าถือเอาสิ่งที่ยังมาไม่ถึงและสิ่งที่ล่วงลับไปแล้ว มาคิด

ส่งกำลังใจให้น่ะค่ะ สำหรับกลอนดีๆที่ คนดีๆ เขียน น่ารักจัง

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พิมพ์พลอย

แอบแว๊บมารับดอกไม้และกำลังใจค่ะ

ขอบคุณทุกคนมากนะคะ
^^ ::33::
http://twitter.com/pitaploy
http://www.facebook.com/pitaploy
http://www.facebook.com/piimplloy

I'm just the one who has various dreams, trying to learn how to live this miracle life worthily and find the way to end the cycle of birth and death.

sittnn

อนุโมทนาและแอบเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ  _/\_ ::01:: ::33::
-- เมตตาคือไมตรี --

Go Up