Show Posts
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
436
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: 2 วันนี้ตั้งใจจะ....
July 20, 2009, 08:16:17 am
แอบเห็นไปแปะข้อความในกระทู้ของพิมพ์พลอย
จริงๆ ก้อตอบในกระทู้นั้นแล้ว แต่กลัวว่าจะไม่ได้เข้าไปอ่าน
เลยมาฝากกลอนให้กำลังใจที่นี่ด้วยนะจ๊ะ
โกรธแล้ว ก้อให้รู้
คอยตามดู ใช่กดห้าม
ที่ต้อง พยายาม
คือรู้ตาม ความเป็นจริง
มโนกรรม ห้ามไม่ได้
วจี กาย ต้องให้นิ่ง
สองวัน ทำได้จริง
ได้พึ่งพิง ตัวเราเอง
ทำผิด เริ่มใหม่ได้
สู้ต่อไป นะคนเก่ง
นับหนึ่ง เพื่อตัวเอง
อย่ารีบเร่ง จนกดดัน
วันนี้ ยังพ่ายแพ้
อย่าท้อแท้ ไขว่คว้าฝัน
ต้องสำเร็จ ในสักวัน
ถึงวันนั้น จงภูมิใจ : )
จริงๆ ก้อตอบในกระทู้นั้นแล้ว แต่กลัวว่าจะไม่ได้เข้าไปอ่าน
เลยมาฝากกลอนให้กำลังใจที่นี่ด้วยนะจ๊ะ
โกรธแล้ว ก้อให้รู้
คอยตามดู ใช่กดห้าม
ที่ต้อง พยายาม
คือรู้ตาม ความเป็นจริง
มโนกรรม ห้ามไม่ได้
วจี กาย ต้องให้นิ่ง
สองวัน ทำได้จริง
ได้พึ่งพิง ตัวเราเอง
ทำผิด เริ่มใหม่ได้
สู้ต่อไป นะคนเก่ง
นับหนึ่ง เพื่อตัวเอง
อย่ารีบเร่ง จนกดดัน
วันนี้ ยังพ่ายแพ้
อย่าท้อแท้ ไขว่คว้าฝัน
ต้องสำเร็จ ในสักวัน
ถึงวันนั้น จงภูมิใจ : )
437
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 20, 2009, 08:02:53 am
คุณ wanrawee คะ .. เป็นธรรมดาค่ะ เพราะจิตใจเราเอาแน่เอานอนไม่ได้นี่คะ 
เราบังคับมันไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราคงห้ามไม่ให้โกรธหรือเสียใจไม่ได้เช่นกันค่ะ
อย่างที่หลวงพ่อปราโมทย์ได้บอกไว้ ให้เราคอยดูมันไป มันโกรธหรือเสียใจก้อปล่อยมัน
แต่ที่ต้องคอยฝึกห้ามตัวเองคือต้องอยู่ใน "ศีล" ต่างหากละคะ
ถึงโกรธแค่ไหนก้อให้รู้ แต่อย่าหลุดการกระทำและคำพูดที่ไม่ดีๆ ออกไป
นี่คือสิ่งที่พวกเราต้องฝึกทำให้ได้ในสองวันนี้นั่นเองค่ะ
ถึงหลุดไปแล้วก้อไม่เป็นไร ก้อรู้ว่าหลุด .. เห็นนางมารแทนนางฟ้าไปแล้วสิ อิอิ
มาเริ่ม "นับหนึ่ง" ใหม่ไปพร้อมๆ กันอีกดีกว่า .. สู้ๆ ค่ะ (บอกตัวเองไปด้วย ^^)
โกรธแล้ว ก้อให้รู้
คอยตามดู ใช่กดห้าม
ที่ต้อง พยายาม
คือรู้ตาม ความเป็นจริง
มโนกรรม ห้ามไม่ได้
วจี กาย ต้องให้นิ่ง
สองวัน ทำได้จริง
ได้พึ่งพิง ตัวเราเอง
ทำผิด เริ่มใหม่ได้
สู้ต่อไป นะคนเก่ง
นับหนึ่ง เพื่อตัวเอง
อย่ารีบเร่ง จนกดดัน
วันนี้ ยังพ่ายแพ้
อย่าท้อแท้ ไขว่คว้าฝัน
ต้องสำเร็จ ในสักวัน
ถึงวันนั้น จงภูมิใจ : )
ปล. ขอบคุณกำลังใจคุณ kukkik ด้วยนะคะ
เราบังคับมันไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราคงห้ามไม่ให้โกรธหรือเสียใจไม่ได้เช่นกันค่ะ
อย่างที่หลวงพ่อปราโมทย์ได้บอกไว้ ให้เราคอยดูมันไป มันโกรธหรือเสียใจก้อปล่อยมัน
แต่ที่ต้องคอยฝึกห้ามตัวเองคือต้องอยู่ใน "ศีล" ต่างหากละคะ
ถึงโกรธแค่ไหนก้อให้รู้ แต่อย่าหลุดการกระทำและคำพูดที่ไม่ดีๆ ออกไป
นี่คือสิ่งที่พวกเราต้องฝึกทำให้ได้ในสองวันนี้นั่นเองค่ะ
ถึงหลุดไปแล้วก้อไม่เป็นไร ก้อรู้ว่าหลุด .. เห็นนางมารแทนนางฟ้าไปแล้วสิ อิอิ
มาเริ่ม "นับหนึ่ง" ใหม่ไปพร้อมๆ กันอีกดีกว่า .. สู้ๆ ค่ะ (บอกตัวเองไปด้วย ^^)
โกรธแล้ว ก้อให้รู้
คอยตามดู ใช่กดห้าม
ที่ต้อง พยายาม
คือรู้ตาม ความเป็นจริง
มโนกรรม ห้ามไม่ได้
วจี กาย ต้องให้นิ่ง
สองวัน ทำได้จริง
ได้พึ่งพิง ตัวเราเอง
ทำผิด เริ่มใหม่ได้
สู้ต่อไป นะคนเก่ง
นับหนึ่ง เพื่อตัวเอง
อย่ารีบเร่ง จนกดดัน
วันนี้ ยังพ่ายแพ้
อย่าท้อแท้ ไขว่คว้าฝัน
ต้องสำเร็จ ในสักวัน
ถึงวันนั้น จงภูมิใจ : )
ปล. ขอบคุณกำลังใจคุณ kukkik ด้วยนะคะ
438
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 19, 2009, 11:39:27 am
ก่อนสรุปความเป็นไปในสองวัน ..
ขอเกริ่นอะไรยาวๆ ซักนิดนึงนะคะ ..
สิบกว่าปีของการคบหา พึ่งพาคนรักแทบตลอดเวลา ชีวิตมีกันและกันอยู่เสมอ
ความรักความหวังดีที่เคยได้รับมา มากมายจนคิดว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรทำให้เปลี่ยนไปได้
แต่แล้วไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เรื่องราวทุกอย่างกลับปิดฉากลงไป
ความรักความหวังดีเหล่านั้นแสดงไตรลักษณ์สอนเราอย่างแจ่มชัด
สิ่งนี้วิ่งเข้ากระทบ และสามารถกระเทือนความรู้สึกได้มาก อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่ใช่ว่าจะไม่เคยเจ็บกับความรักมาเลย
หากแต่ครั้งนี้ วันเวลาความผูกพันช่างยาวนาน
เกินกว่าจะสามารถลบออกไปได้ง่ายๆ แม้เวลาจะผ่านไปสามเดือนแล้วก้อตาม
เฝ้าสังเกตเข้ามาในตน
บางครั้งจิตใจอิ่มเย็น ยินดีกับเขาอย่างจริงใจที่ได้พบคนที่ใช่มากกว่าเรา
แต่บางครั้งจิตใจหดหู่ เศร้าหมอง หวนคิดแต่อดีตที่ผ่านมา อยากไขว่คว้าอะไรเดิมๆ
สลับไปสลับมา ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ..
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตามจริตนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร และยึดติดเหนียวแน่นของฉัน
ป่านนี้คงแทบปางตาย ไม่เป็นผู้คน ฟูมฟายเรียกร้องจะได้ในสิ่งที่อยากอยู่เสมอ
ราวกับชีวิตนี้ได้ถูกกะเกณฑ์มาแล้วจากอะไรบางอย่าง ว่าเราต้องเจออะไรบ้าง
บุญยังดีที่มีเหตุให้ฉันได้หันมาคลิกกับคำสอนของพระศาสดาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อประมาณปลายปีที่ผ่านมา
ด้วยจริตนิสัยชอบสิ่งพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะเรื่องจักรวาลและร่างกายจิตใจของมนุษย์
ทำให้เริ่มสนใจว่าการเป็น "ชาวพุทธ" ที่แท้จริง "ต้องเรียนรู้อะไร" กันแน่
เริ่มศึกษาอย่างสบายๆ มาเรื่อยๆ ค้นพบความจริงที่อยู่ใกล้ตัวมากมาย แต่ไม่เคยสังเกตมาก่อน
นึกย้อนเหตุการณ์ตอนวัยเด็กที่คอยสงสัยเรื่องราวโน่นนี่
และอัศจรรย์เหลือประมาณที่ได้รับคำตอบแทบทุกอย่าง ในคำสอนสั้นๆ ของพระพุทธองค์
นึกละอายที่ผ่านมาหลายสิบปี เราเป็นเพียงชาวพุทธแต่ในทะเบียนบ้าน เท่านั้น
แต่ขณะเดียวกันก้อเกิดปีติเป็นล้นพ้นที่พบว่าตนโชคดีที่ได้พบกับพระพุทธตัวจริงเสียงจริงในที่สุด
พร้อมกันกับเผยตัวเหล่ากัลยาณมิตรรอบข้างมากขึ้นเรื่อยๆ
และหากมองดูให้ดีแล้ว ที่จริงเขาเหล่านั้นก้ออยู่ตรงนี้มานาน
หากแต่ฉันไม่ทันสังเกตเห็นอะไรดีๆ รอบข้างเอง ..
เหมือนเจอบททดสอบขนานใหญ่ ให้ฉันต้องก้าวข้ามไป
เรื่องราวที่ผ่านมา สอนธรรมะให้ฉันอย่างชัดแจ้ง
แต่เมื่อเดินบนเส้นทางธรรม จึงสามารถพอรับมือกับเหตุการณ์กระแทกใจครั้งนี้ได้บ้าง
อย่างน้อยก้อเมื่ออ่านบทความดีๆ ที่มีข้อความเตือนใจ เห็นชัดว่าจิตจะพอใจและยินยอมที่จะสงบลง
สองวันที่ผ่านมา
มีแวบคิดเรื่องเก่าๆ ทำร้ายตัวเองบ้าง
แต่นับว่าใจสงบลงเร็วกว่าก่อนมาก
ถึงตอนนี้ ฉันมั่นใจว่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉัน "มีที่มา" อย่างแน่นอน
และมีเพียงฉันเองเท่านั้น ที่สามารถที่จะทำให้มัน "มีที่ไป" อย่างสมบูรณ์
เพราะฉันได้รู้แล้วว่า "คนเราเกิดมาเพื่อทำอะไร" : )
แม้วันนี้ พบว่าตัวเองยังเดินละเลียดอยู่ที่เชิงเขา
แต่ดีใจมากที่ไม่ได้เดินเพียงลำพัง
มองเห็นผู้คนมากมาย พร้อมก้าวเดินทางไกลไปด้วยกัน
มีเพื่อนร่วมเดินทาง ย่อมดีกว่าเดินคนเดียว
เผื่อใครล้ม ใครท้อ ใครถอดใจ จะได้มีเพื่อนร่วมทางดีๆ ช่วยประคับประคองกันไป
เรามาร่วมเดินทางปีนป่ายขึ้นไปบนยอดเขาแห่งพระนิพพานลูกนั้นด้วยกันนะคะ
ขออธิษฐานจิต ตั้งใจพึ่งพาตัวเองต่ออีก ๒ วันค่ะ
ขอทุกท่านช่วยอนุโมทนาและเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ ..
ปล. ขอบคุณ คุณ Yaowalak คุณ admin คุณ kookkai คุณ Think Plus คุณ wanwaree คุณ brilliantty และคุณ anattataสำหรับข้อความกำลังใจสั้นๆ ที่ให้กันนะคะ มันทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไปเยอะเลย ^^
439
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตั้งใจสวดมนต์เช้าเย็น
July 18, 2009, 07:57:11 pm
ดีใจด้วยนะคะ ขออนุโมทนาด้วยคนค่ะ
ที่จริงตอนนี้ก้อลองปฏิบัติในรูปแบบคือการสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนอยู่ค่ะ
บางวันก้อสวดได้ราบรื่น บางคืนก้อง่วงจนขี้เกียจ ก้อเห็นชัดค่ะว่ามันไม่แน่นอน
วันที่ขี้เกียจก้อแอบสวดแค่ อิติปิโส กับ แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล เท่านั้น
สังเกตใจตัวเองที่สวดแบบลวกๆ ไม่เหมือนกับวันที่มีความสงบเต็มเปี่ยม
บทสวดบทเดียวกันแท้ๆ กลับให้ความรู้สึกปีติไม่เท่ากันเลยจริงๆ
ขอให้คุณ jb_mama ต่ออายุทีละ 2 วันได้สำเร็จไปเรื่อยๆ นะคะ
เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจทำทั้งพรรษาในปีหน้าค่ะ สู้ๆ ค่ะ
ที่จริงตอนนี้ก้อลองปฏิบัติในรูปแบบคือการสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนอยู่ค่ะ
บางวันก้อสวดได้ราบรื่น บางคืนก้อง่วงจนขี้เกียจ ก้อเห็นชัดค่ะว่ามันไม่แน่นอน
วันที่ขี้เกียจก้อแอบสวดแค่ อิติปิโส กับ แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล เท่านั้น
สังเกตใจตัวเองที่สวดแบบลวกๆ ไม่เหมือนกับวันที่มีความสงบเต็มเปี่ยม
บทสวดบทเดียวกันแท้ๆ กลับให้ความรู้สึกปีติไม่เท่ากันเลยจริงๆ
ขอให้คุณ jb_mama ต่ออายุทีละ 2 วันได้สำเร็จไปเรื่อยๆ นะคะ
เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจทำทั้งพรรษาในปีหน้าค่ะ สู้ๆ ค่ะ
440
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 18, 2009, 07:51:53 pm
ขอบคุณคุณ wanrawee มากนะคะ สำหรับกลอนให้กำลังใจ
แต่งได้ไพเราะไม่แพ้ใครเลยแถมเป็นกำลังใจที่ดีมากๆ ด้วย
แปลกแต่จริงๆ นะคะ เวลาเราเขียนข้อความให้กำลังใจใคร
เหมือนกับเราได้รับกำลังใจนั้นกลับสะท้อนมาให้เราเองด้วย
แต่ถึงแม้ดูเหมือนเราจะพูดดี ให้ข้อคิดดี ให้กับคนมากมาย
สุดท้ายพอเจ้าตัวกิเลสมาเยือน กลับตกม้าตายซะนี่
ใจเราก้อแบบนี้เนอะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แสดงไตรลักษณ์ซะชัดแจ๋ว
ไม่เที่ยง .. เป็นทุกข์ .. บังคับไม่ได้ จริงๆ : )
แต่จะไม่ท้อ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะคะ มาสู้ไปด้วยกันเรื่อยๆ
ตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจเป็นราวบันได
เมื่อนั้น สติน้อยๆ ก้อคงกลับมาเยี่ยมเราได้เสมอ ^^
441
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 18, 2009, 08:55:56 am
ถึงแม้เป็น สองวัน ธรรมดา
หากเวลา ดูเนิ่นช้า กว่าที่หมาย
อาจเพราะกด จดจ้อง ไม่ผ่อนคลาย
จิตซัดส่าย ไปมา หาที่อิง
กลางวันพ้น ผ่านได้ ไม่ยากนัก
กลางคืนทัก พักกาย ใจกลับวิ่ง
เฝ้าย้อนหวน ทวนอดีต หลีกความจริง
หวังพึ่งพิง สิ่งไม่แท้ แค่ลวงตา
หากเวลา ดูเนิ่นช้า กว่าที่หมาย
อาจเพราะกด จดจ้อง ไม่ผ่อนคลาย
จิตซัดส่าย ไปมา หาที่อิง
กลางวันพ้น ผ่านได้ ไม่ยากนัก
กลางคืนทัก พักกาย ใจกลับวิ่ง
เฝ้าย้อนหวน ทวนอดีต หลีกความจริง
หวังพึ่งพิง สิ่งไม่แท้ แค่ลวงตา
442
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: จะไม่คิดร้ายกับใคร
July 18, 2009, 08:21:10 am
ขอบคุณคำชมคุณ admin นะคะ
ถึงแต่งกลอนนี้เพื่อเป็นแรงใจให้คุณ Think Plus
แต่สิ่งที่ได้สะท้อนกลับมาที่ตัวเองทันทีหลังโพสข้อความ
กลับกลายเป็นกำลังใจเตือนตนที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันค่ะ
443
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตั้งใจงดเว้นการพูดส่อเสียด
July 17, 2009, 08:51:53 pmขออนุโมทนาด้วยนะคะ สู้ต่อไปจ้ะ ..
ผิดร้อยครั้ง พันครั้ง ให้เป็นครู
ได้เรียนรู้ ได้เข้าใจ บทเรียนนี้
ตั้งต้นใหม่ ทำทุกอย่าง ให้ดีดี
แล้วพรุ่งนี้ ก้อต้องมี วันของเรา~*
444
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 17, 2009, 08:44:29 pm
ดีใจที่มีคนชอบกลอนนะคะ
บางครั้งบางสถานการณ์ คิดว่ามันถ่ายทอดออกมาได้ดีกว่าคำพูดยาวๆ
ทุกวันนี้ยังแพ้ภัยกิเลสอยู่หลายขุมเลยทีเดียวค่ะ
แต่อย่างน้อยได้ทำอะไรใหม่ๆ กล้าเปิดใจทำสิ่งที่ไม่เคยลองมาก่อน
คิดว่าคงได้เรียนรู้อะไรกับการเข้าร่วมโครงการนี้อีกเยอะค่ะ
เพราะแอบตั้งใจไว้แล้วว่า จะไม่ได้ทำเพียงสองวัน : )
ปล.ถึงไม่ใช่นักเขียน แต่หากบทความใดจะช่วยก่อเกิดกำลังใจให้คนอื่นได้ ก้อยินดีมากค่ะ
บางครั้งบางสถานการณ์ คิดว่ามันถ่ายทอดออกมาได้ดีกว่าคำพูดยาวๆ
ทุกวันนี้ยังแพ้ภัยกิเลสอยู่หลายขุมเลยทีเดียวค่ะ
แต่อย่างน้อยได้ทำอะไรใหม่ๆ กล้าเปิดใจทำสิ่งที่ไม่เคยลองมาก่อน
คิดว่าคงได้เรียนรู้อะไรกับการเข้าร่วมโครงการนี้อีกเยอะค่ะ
เพราะแอบตั้งใจไว้แล้วว่า จะไม่ได้ทำเพียงสองวัน : )
ปล.ถึงไม่ใช่นักเขียน แต่หากบทความใดจะช่วยก่อเกิดกำลังใจให้คนอื่นได้ ก้อยินดีมากค่ะ
445
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: จะไม่คิดร้ายกับใคร
July 17, 2009, 08:35:51 pm
มองโลก ในแง่ดี
ด้วยไมตรี แสนสดใส
คิดสวย รวยน้ำใจ
ส่งผลให้ ใจเบาเบา
กล้าลอง ทำสิ่งใหม่
กำลังใจ ให้สู้เขา
คิดบวก ให้ยาวยาว
ทุกย่างก้าว ช่วยประคอง
สองวัน ท้าพิสูจน์
พิมพ์คำพูด ให้กู่ก้อง
ครบวัน หันกลับมอง
พวกเราต้อง ทำได้จริง : )
เป็นกำลังใจให้คุณ Think Plus นะคะ
ขอให้ผ่านสองวันนี้ไปได้และเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสติเต็มเปี่ยม
เชื่อเถอะว่ามันจะเป็นก้าวสำคัญ ให้เราเดินต่ออย่างมั่นใจได้แน่นอนค่ะ
มาสู้ไปด้วยกันนะคะ
-พิมพ์พลอย-
ด้วยไมตรี แสนสดใส
คิดสวย รวยน้ำใจ
ส่งผลให้ ใจเบาเบา
กล้าลอง ทำสิ่งใหม่
กำลังใจ ให้สู้เขา
คิดบวก ให้ยาวยาว
ทุกย่างก้าว ช่วยประคอง
สองวัน ท้าพิสูจน์
พิมพ์คำพูด ให้กู่ก้อง
ครบวัน หันกลับมอง
พวกเราต้อง ทำได้จริง : )
เป็นกำลังใจให้คุณ Think Plus นะคะ
ขอให้ผ่านสองวันนี้ไปได้และเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสติเต็มเปี่ยม
เชื่อเถอะว่ามันจะเป็นก้าวสำคัญ ให้เราเดินต่ออย่างมั่นใจได้แน่นอนค่ะ
มาสู้ไปด้วยกันนะคะ
-พิมพ์พลอย-
446
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: จะให้อภัยและปล่อยวาง
July 17, 2009, 02:04:00 pmQuote from: pim on July 17, 2009, 09:45:29 am
เคยโกรธมากๆ
แล้วตั้งจิตว่า จะขอสร้างทานที่ทำได้ยากที่สุด คือ อภัยทาน ถวายเป็นพุทธบูชา ค่ะ
ถวายไปแล้ว ใจก็เบา สบายทันที
ก็กราบระลึกถึงคุณพระพุทธองค์ คุณครูบาอาจารย์
พลิกนิดเดียว ก็เบาสบาย ใจสบายขึ้นเยอะเลยค่ะ
โกรธอีก ก็ถวายท่านอีก
ไปๆ มาๆ เลยดีใจเลยเวลามีวัตถุดิบมาให้ทำบุญได้เยอะๆ ดี
เทคนิคนี้น่าสนใจมากเลยนะคะ จะลองเอาไปใช้ดูบ้าง
โกรธ ก้อให้อภัยทานยกถวายเป็นพุทธบูชา
คิดแบบนี้ จะได้ใจเบาสบายค่ะ : )
447
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 17, 2009, 11:02:20 am
ผ่านไปหนึ่งคืน กับความทรมาน
ถูกภาพวันวาน ย้อนทำร้าย
รู้ทั้งรู้ เราแก้ไขอดีตไม่ได้
แถมยังกังวลไป ถึงอนาคตที่ยังไม่มา
รู้สึกท้อแท้ แทบหมดกำลังใจ
อยากกดโทรไป หาใครปรึกษา
พยายามข่มใจไว้ รักษาสัจจะวาจา
หยิบหนังสือขึ้นมา อ่านธรรมะไป
เห็นใจตัวเองชัด ว่ายังฟุ้งมาก
อาการอยาก จะสงบ เริ่มไหวไหว
ทุกกับดัก ครูอาจารย์ท่านชี้ไว้
แต่ใจนะใจ มันไม่ใช่ของเรา
สุดท้าย ก้อยังเข้าไปติดกับ
ฝืนบังคับ อยากให้หายเศร้า
ตัวเรา ใจเรา เหมือนไม่ใช่เรา
ไม่สามารถบังคับเอา ได้อย่างใจ
หลับตานิ่ง ดูลมหายใจเข้าออก
ครูบาท่านบอก ให้อยู่กับปัจจุบันไว้
อุตส่าห์เข้าร่วม "สองวัน..ฉันทำได้"
เสียชื่อลูกพระพุทธฯได้ไง ฉันไม่ยอม
ลองผ่อนคลายตัวเองใหม่
ใช้ลมหายใจ รู้สึกตัวทั่วพร้อม
อดีต อนาคต ล้วนเป็นของปลอม
ปัจจุบันกล่อม ให้เรายอมมองตัวเอง
เริ่มจาก ผ่อนลมออกยาว
ก่อนสูดลมเข้า อย่างไม่หวั่นเกรง
อธิษฐานขอให้เข้มแข็ง พึ่งพาตนเอง
ค่อยลดความเพ่ง ลงอย่างนุ่มนวล
สายลมแห่งสติ ครั้งที่หนึ่งผ่านไป
จิตยังฟุ้งไหว คล้ายมีคลื่นรบกวน
สอง สาม สี่ ครั้ง ยังคงแปรปรวน
ทำฉันเริ่มรวน จนอยากถอดใจ
วิตกจริต ไม่ยอมคิดปล่อยวาง
เป็นอุปสรรคขวาง คนอย่างฉันไว้
"สองวัน..ฉันทำได้" ท่องให้ขึ้นใจ
ต้องผ่านพ้นไปได้ ยังมีแรงใจดีดี
หลับตานิ่งนาน หายใจครั้งที่สิบ
เริ่มเห็นลิบๆ ความสงบอยู่ตรงนี้
สะอาด สว่าง ใสเบา เข้าใจทันที
อยู่กับปัจจุบันที่มี และการปล่อยวาง
ผ่านไปได้แล้ว หนึ่งคืน
แม้จะด้วยการฝืน ข่มตัวเองอยู่บ้าง
ขอพึ่งพาความสงบ ให้ปัญญานำทาง
พร้อมมีสติก้าวย่าง อย่างคนมั่นใจ
เมื่อตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
จงอย่าดิ้นรน ไขว่คว้าสิ่งใดไว้
ลมหายใจเรา เปรียบราวบันได
เป็นที่พึ่งที่ไว้ใจได้ อย่างแท้จริง : )
สู้ต่อไป ไอ้มดแดง ^^~
- พิมพ์พลอย -
ถูกภาพวันวาน ย้อนทำร้าย
รู้ทั้งรู้ เราแก้ไขอดีตไม่ได้
แถมยังกังวลไป ถึงอนาคตที่ยังไม่มา
รู้สึกท้อแท้ แทบหมดกำลังใจ
อยากกดโทรไป หาใครปรึกษา
พยายามข่มใจไว้ รักษาสัจจะวาจา
หยิบหนังสือขึ้นมา อ่านธรรมะไป
เห็นใจตัวเองชัด ว่ายังฟุ้งมาก
อาการอยาก จะสงบ เริ่มไหวไหว
ทุกกับดัก ครูอาจารย์ท่านชี้ไว้
แต่ใจนะใจ มันไม่ใช่ของเรา
สุดท้าย ก้อยังเข้าไปติดกับ
ฝืนบังคับ อยากให้หายเศร้า
ตัวเรา ใจเรา เหมือนไม่ใช่เรา
ไม่สามารถบังคับเอา ได้อย่างใจ
หลับตานิ่ง ดูลมหายใจเข้าออก
ครูบาท่านบอก ให้อยู่กับปัจจุบันไว้
อุตส่าห์เข้าร่วม "สองวัน..ฉันทำได้"
เสียชื่อลูกพระพุทธฯได้ไง ฉันไม่ยอม
ลองผ่อนคลายตัวเองใหม่
ใช้ลมหายใจ รู้สึกตัวทั่วพร้อม
อดีต อนาคต ล้วนเป็นของปลอม
ปัจจุบันกล่อม ให้เรายอมมองตัวเอง
เริ่มจาก ผ่อนลมออกยาว
ก่อนสูดลมเข้า อย่างไม่หวั่นเกรง
อธิษฐานขอให้เข้มแข็ง พึ่งพาตนเอง
ค่อยลดความเพ่ง ลงอย่างนุ่มนวล
สายลมแห่งสติ ครั้งที่หนึ่งผ่านไป
จิตยังฟุ้งไหว คล้ายมีคลื่นรบกวน
สอง สาม สี่ ครั้ง ยังคงแปรปรวน
ทำฉันเริ่มรวน จนอยากถอดใจ
วิตกจริต ไม่ยอมคิดปล่อยวาง
เป็นอุปสรรคขวาง คนอย่างฉันไว้
"สองวัน..ฉันทำได้" ท่องให้ขึ้นใจ
ต้องผ่านพ้นไปได้ ยังมีแรงใจดีดี
หลับตานิ่งนาน หายใจครั้งที่สิบ
เริ่มเห็นลิบๆ ความสงบอยู่ตรงนี้
สะอาด สว่าง ใสเบา เข้าใจทันที
อยู่กับปัจจุบันที่มี และการปล่อยวาง
ผ่านไปได้แล้ว หนึ่งคืน
แม้จะด้วยการฝืน ข่มตัวเองอยู่บ้าง
ขอพึ่งพาความสงบ ให้ปัญญานำทาง
พร้อมมีสติก้าวย่าง อย่างคนมั่นใจ
เมื่อตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
จงอย่าดิ้นรน ไขว่คว้าสิ่งใดไว้
ลมหายใจเรา เปรียบราวบันได
เป็นที่พึ่งที่ไว้ใจได้ อย่างแท้จริง : )
สู้ต่อไป ไอ้มดแดง ^^~
- พิมพ์พลอย -
448
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตั้งใจสวดมนต์เช้าเย็น
July 16, 2009, 11:04:28 pm
เป็นกำลังใจให้นะคะ
อิติปิโสฯ เท่าอายุ .. ยังไม่เคยทำค่ะ
เก่งจัง สู้ๆ นะคะ
^^v
อิติปิโสฯ เท่าอายุ .. ยังไม่เคยทำค่ะ
เก่งจัง สู้ๆ นะคะ
^^v
449
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน : )
July 16, 2009, 11:02:34 pm
ขอบคุณทุกกำลังใจ
สำหรับ "ผู้มาใหม่" อย่างฉัน
ข้อความ เติมความเชื่อมั่น
อบอุ่น อัศจรรย์ เกินเอ่ยมา
วันนี้ แม้เพียงเริ่ม "นับหนึ่ง"
ซักวันคงถึง เส้นชัยข้างหน้า
ทุกก้าวที่ร่วมเดิน ขออนุโมทนา
ช่วยประคองรักษา ให้ทุกคนพ้นภัย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ มีแรงฮึดสู้ขึ้นอีกเยอะเรย : )
สำหรับ "ผู้มาใหม่" อย่างฉัน
ข้อความ เติมความเชื่อมั่น
อบอุ่น อัศจรรย์ เกินเอ่ยมา
วันนี้ แม้เพียงเริ่ม "นับหนึ่ง"
ซักวันคงถึง เส้นชัยข้างหน้า
ทุกก้าวที่ร่วมเดิน ขออนุโมทนา
ช่วยประคองรักษา ให้ทุกคนพ้นภัย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ มีแรงฮึดสู้ขึ้นอีกเยอะเรย : )
450
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: จะให้อภัยและปล่อยวาง
July 16, 2009, 04:31:25 pm
ร่วมด้วยช่วยกันแก้นิสัยขี้โมโหด้วยคนนะคะ