จะพยายามฝึกรู้ลมหายใจ สังเกตุว่าตอนเริ่มหลับกำลังหายใจเข้าหรือหายใจออก และตอนกำลังตื่นนอน หายใจเข้าหรือหายใจออก :)
อนุโมทนาบุญด้วยครับ ขอให้ตั้งใจสำเร็จครับ _/|\_
อนุโมทนาค่ะ และขอให้ได้รับกุศลเพิ่มเติมจากการที่อนุญาติให้ดิฉันเอาความตั้งใจ
ของคุณซันมาทำด้วยนะคะ อ่านแล้ว...ปิ๊งเลย o_rolleyes
::m36::ทุกวันนี้พอง่วงใกล้หลับก็จะฟุ้งคิดไปเรื่อยเปื่อยตามความเคยชินที่ทำมาหลายสิบปี
ความตั้งใจนี้ดูยากมากสำหรับตัวเอง ขอลองพยายามด้วยคนค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ อุปโหลกว่าอนุญาติแล้วนะ
:)ขออนุโมทนากับคุณSun ด้วยนะคะ ขอให้ฝึกสติให้สำเร็จนะคะ เป็นอีก 1 กำลังใจคะ ::33::
_/|\_ _/|\_ _/|\_ :) ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจจากทุกคน และหากจะมีอานิสงส์ความดีอะไรเกิดขึ้นก็ขอมอบให้กับทุกๆท่านที่อ่านเจอด้วยนะครับ คุณ panapien ขอเป็นกำลังใจให้ทำได้นะครับ
สำหรับผมผ่านไปวันแรกแล้ว หลับตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนตื่นนอนหายใจเข้า
สิ่งที่ทำได้คือ ได้ พยายามทำ ไม่อยากหักโหมมากไปกลัวจะกลายเป็นเพ่งจะทำให้อึดอัด >:(
รู้แบบสบายๆสนุกดีเหมือนกัน ;D
ว่าจะลองไปทำดูมั่งเหมือนกัน
จริงๆเหมือนง่าย แแต่พอลองทำก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
ขอเป็นกำลังใจให้ทำให้ได้ค่ะ
ขออนุโมทนานะคะ
เป็นอีกกำลังใจให้คุณทำสิ่งที่ดีไปเรื่อยๆค่ะ
อนุโมทนากับคุณ sun ด้วยค่ะ _/|\_
ขอให้ทำสำเร็จดังที่ตั้งใจไว้นะคะ
การฝึกรู้ลมหายใจทั้งตอนตื่นนอน และก่อนหลับ
เป็นเรื่องไม่ง่ายเลยค่ะ โดยเฉพาะก่อนหลับ
แม้ว่า Angel จะนอนสมาธิรู้ลมหายใจตอนนอนด้วย
แต่ก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนพองหนอ หรือ ยุบหนอ
ยังไม่เคยรู้เลยสักครั้งค่ะ ::02::
แต่ตอนตื่นนอน ยังไม่เคยดูนะคะ ไว้จะลองดูบ้าง แล้วจะมาบอกค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ::33::
อนุโมทนากับความตั้งใจดีๆนะครับ
ขอให้ทำได้อย่างเต็มที่สุดความสามารถของเราครับผม
เป็นกำลังใจให้นะครับ _/\_
เช่นกันค่ะ หลับไปตอนหายใจเข้าหรือออกก็ไม่รู้ o_die
แต่ตอนตื่นรู้ตั้งแต่หายใจแรกเลย คืนนี้ว่าจะลองพยายามดูใหม่
ขอให้คุณซันทำได้ทั้งก่อนหลับและตอนตื่น มาบอกกันด้วยนะคะ
จะได้มีแรงบันดาลใจว่า เป็นสิ่งที่ทำได้
ขอให้บุญกุศลส่งให้เจริญในธรรมค่ะ
อนุโมทนากับคุณ sun ด้วยค่ะ _/|\_
จริงอยู่ค่ะว่าการทำความดี ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู้ แค่เรารู้และพระรู้ก็พอ
แต่การเข้าร่วมโครงการนี้ สิ่งที่สำคัญ คือ กำลังใจจากกัลยาณมิตร ค่ะ ::02::
แรงอนุโมทนาของเพื่อนๆ จะทำให้คุณมีกำลังใจที่จะทำดีต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
ขอให้คุณคิดดี พูดดี ทำดี ต่อไป แล้วสิ่งดีๆ จะมาหาคุณแน่นอนค่ะ
นี่เป็นสโลแกนของ Angel ที่มักจะบอกเพื่อนๆ ชาวสองวันค่ะ
เป็นกำลังใจให้อีกครั้งค่ะ ::33::
:) ::33::ให้กำลังใจต่อเนื่อง พยายามต่อไปนะคะ สาธุ.. _/|\_
คุณ sun สู้ๆ ไว้เราจะลองทำมั่งดีกว่า
แล้วจะมารายงานให้ฟังนะคะ
มีความคืบหน้ามาเล่าให้ฟังครับ
ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า ผมยังไม่ได้ปรึกษาครูบา อาจารย์
ท่านผู้รู้เลยนะครับ ว่าฝึกแบบนี้เหมาะสมหรือนอกลู่นอกทางหรือเปล่า
หากกัลยาณมิตรท่านใด เห็นว่าไม่เหมาะสมช่วยท้วงติงด้วยนะครับ
.....เรื่องก็คือ..... โอ๊ะ..พอดีแบตเตอรี่กำลังจะหมด เอาไว้เล่าพรุ่งนี้ดีกว่านะ ::115::
ล้อเล่นน่ะครับ อย่าเพิ่งโกรธ แต่ถ้าโกรธไปแล้วก็ดีครับดูความโกรธต่อเลย
คือจะมีช่วงลมหายใจหยุดน่ะครับ หายใจออกสุดแล้วจะมีช่วงหยุดอยู่หน่อยหนึ่ง แล้วก็ค่อยหายใจเข้า คิดว่าหลายท่านก็คงจะรู้อยู่แล้ว จะเริ่มมีอาการเคลิ้มหลุดออกไป
แต่พอตอนหายใจเข้าก็จะรู้สึกตัวกลับมาใหม่
แล้วหายใจออกก็ยังรู้สึกตัวอยู่
พอหายใจออกสุด มาถึงจังหวะหยุด ก็จะเริ่มเคลิ้มอีก พอเรารู้ทันอีกเราก็ตื่นอีกพร้อมกับลมหายใจเข้า เป็นแบบนี้อยู่ 2-3 รอบครับ แต่ว่าหลับจริงๆตอนไหนยังไม่รู้ ได้แต่สัณนิษฐานว่าน่าจะหลับตรงที่ลมหายใจหยุดนั่นล่ะ
คืนนี้จะลองดูอีกทีครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ :)
ดิฉันก็คิดว่า ท่านอนคือท่าที่ดิฉันจับลมหายใจได้ดีที่สุดค่ะ
แต่ในขณะที่เคลื่อนไหวก็พยายามจับได้เป็นบางครั้ง จะพยายามทำให้บ่อยที่สุด
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สู้ๆค่ะ
ฟังคุณ Sun เล่าน่าสนุกจังเลยนะคะ
น่าลองดูลมหายใจก่อนนอนเหมือนกัน
เพราะปกติจะสนใจแต่ว่าจะนอนท่าไหนให้หลับดีเท่านั้นค่ะ
ดูไปวันละ 10วินาทีก่อนก็ยังดี สำหรับ ยุว..ชน
คุณSun เล่าอีกนะคะจะมาตามดูด้วย
"ผมเคยได้ยินใครพูดก็ไม่รู้ว่า ...สิ่งไหนที่เรากำลังคิดว่าจะพูดหรือไม่พูดดี นั่นล่ะอย่าพูดเลยดีกว่า... "
ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำดีๆ ::12::
สวัสดีค่ะคุณ sun _/\_
Angel ก็นั่งสมาธิ และต่อด้วยนอนสมาธิก่อนนอนเหมือนกัน
ก็ยังจับไม่ได้อยู่ดี ว่าหลับไปตอนหายใจเข้า หรือ หายใจออก ::115::
ที่คุณ sun บอกว่ามีช่วงของลมหายใจหยุด
Angel ก็มีเหมือนกันค่ะ :)
ถ้ากลัวจะเคลิ้มหรือหลุดจากสมาธิ
ก็ให้นึกในใจว่า หยุดหนอ ก็ได้นะคะ
เพราะจะได้มีสติคุมไว้ตลอด จะได้ไม่เคลิ้มไงคะ
พองหนอ ยุบหนอ หยุดหนอ รู้หนอ
เอาใจช่วยนะคะ ::33::
เอาใจช่วยด้วยคนค่ะ ::33::
สำหรับพิมพ์พลอยเอง เวลาตั้งใจจะดูลมทีไร ก้อเกร็ง เพ่งเกินไปทุกที
และเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าท่านอนเป็นท่าที่ทำให้ไม่ค่อยเกร็งค่ะ รู้สึกดี และเบาๆ ขึ้นมาหน่อย
ว่าแล้วแอบลองสังเกตตัวเองด้วยบ้างดีกว่า ว่าก่อนนอนและตอนตื่น เราหายใจยังไง ..
อนุโมทนาด้วยคนนะคะ ::01::
ยังตามรู้ลมหายใจไม่ได้นานค่ะ
ยังไงก็ขอหายใจต่อไปก่อนก็แล้วกันนะคะ
ขอให้คุณSun ทำต่อเนื่องไปได้เรื่อยๆจนสำเร็จค่ะ _/|\_
_/|\_ ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจอันอบอุ่นจากทุกท่าน ผมรู้สึกถึงแรงหนุนส่งอย่างประหลาด :)
ผมเองก็มีความคืบหน้านิดหน่อยครับ
ความรู้สึกคล้ายกับว่าประตูแห่งความสำเร็จเปิดแง้มออกมานิดๆแล้วล่ะ....แต่ว่ามันก็ปิดเข้าไปใหม่ครับ
เอาไว้ให้ผมทำได้สัก สอง หรือ สามครั้งก่อน แล้วผมจะเล่าตอนที่ว่าประตูเปิดนิดๆให้อ่าน
ผมจะได้แน่ใจว่าผมทำได้จริงๆหรือว่าคิดปรุงแต่งไปเองกันแน่
ตอนนี้ผมรู้สึกถึงลมหายใจได้ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม ตอนหายใจเข้าความแรงของลมเข้าก็ไม่ราบเรียบเสมอกันตลอดสายยังมีความหนักความเบาต่างกัน
ตอนหายใจออก ก็มีความแรงของลมต่างกัน
ตอนลมหายใจหยุด บางทีหยุดช้า บางทีหยุดนาน
บางทีก็รับรู้ลมหายใจได้ต่อเนื่อง
บางทีก็ฟุ้งซ่าน
บางทีก็รู้สึกถึงความเย็นสบายของสายลมที่ผ่านเข้าบริเวณโพรงจมูก บางครั้งก็เย็นจนแสบเหมือนมีน้ำแข็งเกาะ ส่วนลมหายใจออกจะเย็นน้อยกว่านิดหนึ่ง เคยได้ยินบางท่านว่า ลมหายใจออกจะอุ่น แต่ผมยังรู้สึกได้ไม่ถึงขนาดนั้น
บางทีก็รู้สึกถึงเส้นเลือดฝอยบริเวณจมูกเต้นกระตุกตามจังหวะการเต้นของหัวใจ บางทีก็รู้สึกชัดของการเต้นของหัวใจเหมือนกับจะได้ยินเสียงยังงั้นหล่ะ
ความรู้สึกต่างๆ หลากหลาย แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือ
มีการเริ่มต้น แปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่คงที่ แล้วมันก็หายไป
บังคับมันไม่ได้ อยากคงความรู้สึกทีดีๆเอาไว้ก็ไม่ได้ ...โอ๊ะ ว่าจะเล่านิดเดียว....ยาวเลย
ท่านอื่นมีอะไรชี้แนะก็บอกหน่อยนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะครับ _/\_ ::33::
ขอถามนิดนึงนะครับว่า มีเหตุผลอะไรหรือเปล่าครับถึงได้เลือกฝึกรู้ลมหายใจ
พอบอกได้หรือเปล่าเอ่ย ::115::
sun คะ
เราทำไม่ได้เลยค่ะ...
พอเราเปิดแอร์แล้วนอนลงกับที่นอนเราเหมือนหมดสติไปเลยค่ะ... ::m45::
พอตื่นเช้ามารู้สึกตัวได้แป๊บนึง ก็คิดได้ว่าจะตั้งใจรู้ลมหายใจนี่นา...
sun ช่วยแบบแนะนำหน่อยสิคะ...ขอบคุณมากค่ะ
อนุโมทนากับคุณ sun ด้วยค่ะ _/|\_
ที่รู้ลมหายใจได้ละเอียดขนาดนี้
แสดงว่าเป็นคนละเอียด และช่างสังเกตมากเลยนะคะเนี่ย o_cool
คุณได้เห็นถึงกฎไตรลักษณ์แล้วล่ะค่ะ ::02::
เพราะการไม่คงอยู่ แปรเปลี่ยนสภาพไป ไม่คงที่
ดังเช่น ลมหายใจ ก็ยังมีการแปรเปลี่ยนไปตลอด
ทั้งลมหายใจเข้า ออก และ หยุด
ขอให้คุณเจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ
ได้ผลคืบหน้าอย่างไร อย่าลืมมาแบ่งปันเล่าให้ฟังอีกนะคะ ::ene17::
คุณ sittnn ครับ
ก็มาจากหลายสาเหตุครับ เช่น
ทุกวินาทีที่ผ่านไป ชีวิตเราไม่ได้ยืนยาวออกไปเรื่อยๆ แต่มันสั้นลง สั้นลง ถ้าเราฝึกได้แม้แต่ตอนนอน ก็นับว่าใช้เวลาได้คุ้ม
จากประสบการณ์ในอดีตบ้างครับ.... ::115::...ถ้าเล่าหมดเดี๋ยวจะยาว เอาประมาณว่า พอถึงเวลาที่ต้องเผชิญกับเหตุร้ายๆสิ่งที่พึ่งพิงได้สุดท้าย คือ สติ และลมหายใจครับ
จากหนังสือ ณ มรณา ของคุณดังตฤน จำได้คล้ายๆกับเขาแนะนำว่า ให้ฝึกระลึกถึงความตายก่อนนอน หรือ มีสติก่อนตายอะไรประมาณนี้ ...(จำไม่ได้หมด ยืมเขามาอ่าน คืนเขาไปแล้ว)
อยากจะหาวิธีฝึกที่เหมาะสม กับ คุณพ่อ คุณแม่ ก็เลยใช้ตัวเองเป็นหนูลองยาก่อน ถ้ามีอะไรเหมาะกับผม ก็น่าจะมีแนวโน้มว่าเหมาะกับท่าน น่ะครับ
สงสัยครับ อยากรู้
....... ;D....
คุณ wanraweeครับ
ผมขอแนะนำหนังสือดีกว่านะครับ
มหาสติปัฎฐานสูตร , วิปัสสนานุบาล ของคุณดังตฤน
วิถีแห่งความรู้แจ้ง ของพระอาจารย์ ปราโมทย์
มีส่วนที่ผมจะเสริมคือ เวลา อาหาร สถานที่ ครับ
เวลา เคยทำเวลาไหนก็ทำเวลานั้น
อาหารเย็น เอาเป็นอาหารเบาๆ มังสะวิรัติก็เหมาะให้มีระยะห่างจากเวลาที่จะต้องฝึกหน่อยก็ดี ดูข้อมูลเพิ่มเติม ในธรรมะจากพระผู้รู้ ฉบับที่ 068 วันที่ 14 พฤษภาคม 52
สถานที่ ถ้าเป็นที่ๆเดิม ที่เราเคยฝึกได้ก็ดี
อ้อ...อีกอย่างครับ เรื่อง ข่าวสาร หรือละครทีวี อะไรก็ตามที่ทำให้จิตใจพลุ่งพล่าน หรือไม่ส่งเสริมสติปัญญา ถ้าเผลอไปดูก็ทิ้งช่วงก่อนการฝึกให้นานหน่อย
อาจจะ เหมาะสำหรับคนหนึ่งแต่อาจจะไม่เหมาะสำหรับอีกคนครับ ก็ลองๆ พิจารณาดู .......เป็นกำลังใจให้ครับ ::33::
โอ้โห .. อนุโมทนาคุณ sun ด้วยนะคะ ::33::
ยิ่งบอกว่าให้ตัวเองเป็นหนูลองยาเพื่อหาวิธีที่เหมาะกับคุณพ่อคุณแม่ยิ่งขออนุโมทนาคูณสองไปเร้ย
ณ มรณา กำลังอ่านอยู่ค่ะ ดีมากๆ และเตือนสติให้เห็นคุณค่าของคำว่าให้อภัยและปล่อยวางชัดเลยค่ะ
ปล. เอ๊ะ คุณ sun ก้อมีความสามารถเขียนเล่ายาวๆ ได้เหมือนกันนี่คะ อิอิ ::115::
ชอบหนังสือ ณ มรณา ด้วยเหมือนกัน ทุกวันนี้ก็ยังพลิกมาอ่านเพื่อเตือนตัวเองอยู่เรื่อยๆ
ขอบคุณนะครับคุณ sun ที่เล่าอธิบายให้ฟัง ขออนุโมทนากับคุณด้วยนะครับ
ขอให้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งใจไว้โดยสะดวกนะครับคุณ sun _/\_
อนุโมทนากับคุณ sun ด้วยค่ะ _/|\_
Angel ยังทำไม่ได้เลยค่ะ แต่ยังมีนอนสมาธิอยู่นะคะ
หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน ::)
ตอนเช้าตื่น ก็จำไม่ได้ว่ากำลังหายใจเข้า หรือ หายใจออก อยู่กันแน่
ยังไง ก็ขอเอาใจช่วยคุณ sun ให้หาวิธีฝึกที่เหมาะกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ
o_kiss
ขอบคุณ คุณsun นะคะ ...
เราจะลองดูซักตั้งค่ะ ::m42::
เข้ามาชื่นชมและอนุโมทนาบุตรที่กตัญญูต่อบิดามารดา
ยุคนี้หามิค่อยเจอแล้วค่ะ
คุณพ่อคุณแม่มีบุญ ได้ให้กำเนิดอภิชาตบุตร
ขออนุโมทนาด้วยจริงใจน้าค้า
อนุโมทนากับความตั้งใจด้วยนะครับ ::33:: _/\_
ขอร่วมอนุโมทนากับลูกกตัญญูค่ะ :) ::33::
_/\_ ขอบคุณครับทุกท่าน :)
พอดีอยากอธิบายข้อความที่ผมบอกว่า "ชีวิตเราไม่ได้ยาวขึ้นเรื่อยๆ แต่มันสั้นลง สั้นลง..." น่ะครับ
ผมคิดว่าผมคงไม่ได้เป็นคนมองโลกในแง่ร้ายนะครับ
แต่ถ้าผมบอกว่า ..ชีวิตเราไม่ได้ยาวขึ้นเรื่อยๆ แต่มัน สั้นลง สั้นลง ไม่มีโอกาสจะแสวงหาแสงสว่างแห่งชีวิตเลย ยังไงก็ต้องตายแน่ๆ ไม่ต้องทำอะไรหรอก...แบบนี้มากกว่า น่าจะเรียกว่า มองโลกในแง่ร้าย ;D
ส่วนในเรื่องความคืบหน้าในการฝึก ตอนนี้สติแสดงอนัตตาชัดขึ้น คือ....เราอยากจะรู้มันกลับไม่รู้...เราไม่อยากจะรู้มันก็รู้เอง..
บางวันก็รู้ละเอียด บางวันก็รู้หยาบๆ เหมือน ::m21::
ท่านอื่น มีอะไรแนะนำก็เชิญนะครับ ;D
อนุโมทนาด้วยนะครับคุณ sun _/\_ ::01::
อนุโมทนากับคุณ sun ด้วยค่ะ _/|\_
ขอให้คุณ sun เจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ :)
ต้องขออภัยคุณ sun ด้วยที่พิมพ์พลอยไม่มีอะไรมาแนะนำ
เพราะคิดว่าจริตตัวเองไม่เหมาะเรื่องรู้ลมเอาซะเลย แงงงง .. :'(
"ว่าแล้วแอบลองสังเกตตัวเองด้วยบ้างดีกว่า ว่าก่อนนอนและตอนตื่น เราหายใจยังไง .."
ที่เคยแอบโพสบอกไว้ จนตอนนี้ยังไม่เคยได้สังเกตเลยจริงๆ ซักที
แย่จังเลยเนอะ .. + +"
แต่ยังไงก้อสู้ๆ นะคะ เพื่อตัวเราเองและเพื่อคุณพ่อคุณแม่ด้วย .. ::33::
อนุโมทนาด้วยครับ
ผมเองก็ตั้งใจฝึกเวลาจะนอนบ่อยๆ คือดูลมหายใจเวลาเรานอนน่ะครับ ช่วงแรกๆก็จับได้ แต่ไปนานๆก็หลงไปตามกระแสครับ แล้วหลับไปเลย.... :D
ที่เห็นประโยชน์โดยชัดเจนคือ ทำให้หลับง่ายกว่าไม่กำหนดลมหายใจครับ ส่วนประโยชน์อื่นๆ ยังเห็นไม่ชัดเจน จึงขอยกไว้ก่อนครับ ::12::
คืนก่อนได้ลองนั่งสมาธิโดยใช้วิธีเจริญอานาปาณสติ (( เปิดเสียงพี่ตุลย์แนะนำไปด้วย ))
แรกๆ ก้อรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ
เหมือน่ว่าตัวเองจะตั้งใจดึงลมเข้า ผ่อนลมออกมากเกินไป
พี่ตุลย์แนะนำว่า เราไม่ควรตั้งความคาดหมายใดๆ ทั้งสิ้น
ให้ตามรู้ลมไปอย่างที่เค้าเป็น เค้าจะอึดอัด ไม่เป็นธรรมชาติ
หรือเค้าจะนิ่งลึกยาวสงบเย็น ก้อให้เห็นตามความเป็นจริง
และให้ลองสังเกตดีๆ ว่า ถ้าเราไม่จงใจดึงลมเข้าก่อนเวลา
ก้อเลยมองเห็นว่า ร่างกายเราเอง ยังไม่ได้ต้องการลมในทันที
มันจะมีช่วงหยุดพักนิดนึง ก่อนที่ร่างกายจะรู้สึกว่า "ขาด"
จากนั้นเราจะค่อยๆ รู้สึกถึงลมที่ลากเข้ามา .. รู้สึกดีจัง ^^
"ลมหายใจเราเปรียบราวบันได
เป็นที่พึ่งที่ไว้ใจได้ อย่างแท้จริง"
จริงๆ ด้วยสินะคะ ::01::
::33:: แวะมาให้กำลังใจคุณ sun นะคะ
ฝึกรู้ลมหายใจ มีความคืบหน้าบ้างไหมคะ
Angel ยังฝึกรู้ลมหายใจ (นอนสมาธิ) ก่อนนอนอยู่
แต่ตอนตื่น ไม่รู้ซักทีค่ะ ไม่รู้จะฝึกยังไงดี
ยังไงก็เอาใจช่วยคุณ sun อยู่นะคะ
:) เก่งจังค่ะ คุณพิมพ์พลอย ได้ฝึกนั่งสมาธิแล้ว
แรกๆ แองจี้ก็อึดอัดค่ะ หายใจไม่เป็นธรรมชาติเลย
รู้สึกเหมือนกับจะขาดใจด้วย
ผู้แนะนำ บอกว่า ให้ค่อยๆ ดูลมหายใจไป อย่าไปจ้องมาก
ถ้าดูลมไม่ได้ตอนแรก ก็ให้บริกรรมว่า "นิ่งหนอ เฉยหนอ" แทน
ทำสักพัก ก็จะดีขึ้น และกลับไปดูลมหายใจต่อได้ค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ o_love
;D ขอบคุณนะครับทุกท่านที่แวะมาเล่าให้ฟัง .... ::115:: (หรือจะเรียกว่าพิมพ์ให้อ่านดีนะ..เล่าให้ฟัง...ดูแล้วเป็นกันเองดีกว่าเนาะ... ::115::)
อนุโมทนากับคุณพิมพ์พลอย และคุณ Angel ด้วยนะครับ ผมเองก็จะเอาใจช่วยเหมือนกันครับ ::33:: ::33::
ถ้าได้ฝึกตอนฝนหยุดตกใหม่ๆนะครับ รู้สึกถึงความชุ่มฉ่ำและแผ่ซ่านของสายลม...รู้สึกอิ่ม...รู้สึกปลื้ม...เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจแต่ก็เหมือนเรามีรอยยิ้มน้อยๆอยู่ตลอดเวลา
แต่ก็ไม่ลืมครับว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงก็เพื่อส่งเสริมสติให้รู้เท่าทันกิเลส ไม่ให้กิเลสครอบงำ
ถ้าตอนไหนผมรู้สึกถึงลมหายใจได้ยากก็จะเปลี่ยนมาฝึกรู้สึกอิริยาบถแทนครับ...สังเกตุดูแล้วผมจะรู้อิริยาบถได้ชัดเจนตอนขี่จักรยานครับ คือจะเป็นการรู้แบบอัตโนมัติ แต่อิริยาบถอื่นๆจะไม่เป็นความรู้สึกแบบนี้
ส่วนการฝึกก่อนนอนก็ยังทำอยู่ครับ ทำเล่นๆไม่ได้ก็ไม่เป็นไร"เอาลมหายใจเป็นเครื่องเล่นของสติ"แบบที่คุณดังตฤนเขาบอกเอาไว้
ผมคิดว่า ท่านอนเป็นท่าที่รีแล็คซ์สุดๆ...ผ่อนคลายสุดๆ...นอนท่าไหนก็ได้เอาให้สบายสุดๆ.... :(แต่แล้วร่างกายมันก็แสดงอนิจจังให้เห็นครับ....ท่านอนเมื่อตะกี้นี้ที่คิดว่าสบายที่สุดแล้วพอสักพักมันก็ไม่สบายอ่ะครับ...ก็ต้องเปลี่ยนท่านอนไปเรื่อยๆ... :D
คืนไหนถ้าผมได้ยินเสียงกบ เสียงเขียด ร้องผสานเสียงกับจิ้งหรีด คืนนั้นจะรู้สึกได้ดีครับ แต่ก็มีอุปสรรคครับ..หลานตัวแสบที่นอนอยู่ข้างๆนอนกรนเสียงดังสนั่น ก็เลยได้ฝึกดูความพอใจ กับความหงุดหงิดใจไปด้วย
บางครั้ง รู้สึกเหมือนร่างกายหลับไปก่อนแต่เรายังไม่หลับก็มีครับ ร่างกายจะเหมือนหมดแรงไปก่อนเหมือนท่อนไม้ ถ้าเรารู้สึกตัวให้ชัดขึ้นเราก็จะหลุดจากสภาวะนั้น แต่ถ้าเราปล่อยไปเลยเราก็จะหลับไปเลยครับ
บางครั้งตื่นขึ้นมากลางดึกสิ่งแรกที่ได้ยินคือเสียงหายใจของตัวเอง เราก็ดูเล่นไปเรื่อยๆจนหลับอีก
แต่ก็รู้สึกว่าจะมีการตื่นอีกแบบหนึ่งครับ ฝันว่ากำลังนอนหลับอยากรู้ว่าจริงหรือเปล่าก็ลองขยับตัวดู ขยับไม่ได้ครับ ไม่มีแรงเลย ไม่มีแรงแม้แต่จะเปิดเปลือกตา ก็เลยรู้มาที่ลมหายใจก็ยังสงสัยอยู่ว่าฝันหรือจริง ก็ลองบังคับลมหายใจ.....ปรากฎว่าทำได้ครับ
ลองหายใจเข้าลึกๆยาวๆ ผ่อนออกช้าๆจนหมด ลองหายใจถี่ๆแรงๆจึงทำให้ขยับตัวได้ครับ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะโรคประจำตัวอะไรหรือเปล่านะครับ...(ปกติผมก็ไม่ได้มีโรคประจำตัวอยู่แล้ว )
บางคืนก็ ไม่รู้อะไรเลย
ส่วนการฝึกนั่งสมาธิก็เป็นบางวันครับ ส่วนมากก็ฟุ้งกระจาย แต่ก็ยังนั่งไม่เปลี่ยนท่าไปจนเวทนามันเกิดนั่นหละ ก็สักประมาณ ชั่วโมงหรือ 40 นาทีครับ ไม่กล้าฝึกดับเวทนาเพราะหลวงพ่อท่านบอกว่า การฝึกดับเวทนาจะไปเกิดในภูมิต้องห้าม
แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยทำครับถ้าอยากรู้จะเล่าให้ฟัง...แต่เอ๊ะชักจะยาวไม่เล่าดีกว่า... ::115::เดี๋ยวคนอ่านจะปวดตา... ;)
ผมอาจจะไม่ได้เข้ามาอีกหากท่านไหนมีเรื่องราวที่กรุณาอยากแบ่งปันก็e-mail มาหาได้นะครับ
(khanto-7@hotmail.com)ยินดีต้อนรับทุกข้อความ ;Dแต่ไวรัสไม่เอานะคราบ.... :D
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพให้ดีด้วยนะครับทุกท่าน ::33::
ขอบคุณอีกครั้งครับทุกๆท่าน ขอบคุณทุกสิ่ง ขอบคุณทุกอย่าง ขอบคุณทีมงาน _/|\_ :)
อนุโมทนาด้วยนะครับคุณ sun _/\_
แม้โครงการจะสิ้นสุดไปแล้ว ก็สามารถนำความรู้สึกดีๆที่ได้นี้ไปปฏิบัติต่อได้ทุกเมื่อทุกที่นะครับ
แม้อาจดูเหมือนไม่มีใครรอบข้าง แต่ถ้าย้อนกลับเข้ามาในกระทู้แห่งนี้
หวังว่าคงได้รับกำลังใจกลับไปในยามที่ต้องการด้วยครับ ::01::::33::
คุณ sunสู้ต่อไปนะคะ เราก็จะสู้เหมือนกันค่ะ...
ไว้มีโอกาสก็ไปทำบุญด้วยกันบ้างนะคะ ::33::
คุณ sun นอกจากจะมีอารมณ์ขันแล้ว ยังเขียนเรื่องยาวๆ ได้อีกด้วย
อ่านแล้วเห็นภาพบ้านที่อยู่ต่างจังหวัดเลยนะคะ มีเสียงกบ เขียด จิ้งหรีดร้องด้วย
ได้บรรยากาศสุดๆ อากาศคงจะดีมากๆ เลย :D
แต่ทำไมคุณ sun จะไม่เข้ามาในกระทู้แล้วล่ะคะ
ทุกคนคอยเป็นกำลังใจให้อยู่
ส่วน e-mail ที่ส่งมาให้นั้น Angel จะส่งเรื่องดีๆ ไปให้อ่านนะคะ :)
ขออนุโมทนากับความตั้งใจในการฝึกปฏิบัติของคุณ SUN ด้วยค่ะ _/|\_
ขอให้พบทางพระนิพพานโดยไวค่ะ ::33::
ทำไมจะไม่เข้ามาแล้วอ่ะคะ
โครงการจบไป แต่เรายังใช้ที่นี่คอยให้และรับกำลังใจได้เสมอ .. เนอะ
ยังไงก้อยินดีที่ได้รู้จักค่ะ สู้ๆ สู้ต่อไปนะ ::33::
Quote from: พิมพ์พลอย on October 02, 2009, 07:43:32 am
คืนก่อนได้ลองนั่งสมาธิโดยใช้วิธีเจริญอานาปาณสติ (( เปิดเสียงพี่ตุลย์แนะนำไปด้วย ))
แรกๆ ก้อรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ
เหมือน่ว่าตัวเองจะตั้งใจดึงลมเข้า ผ่อนลมออกมากเกินไป
พี่ตุลย์แนะนำว่า เราไม่ควรตั้งความคาดหมายใดๆ ทั้งสิ้น
ให้ตามรู้ลมไปอย่างที่เค้าเป็น เค้าจะอึดอัด ไม่เป็นธรรมชาติ
หรือเค้าจะนิ่งลึกยาวสงบเย็น ก้อให้เห็นตามความเป็นจริง
และให้ลองสังเกตดีๆ ว่า ถ้าเราไม่จงใจดึงลมเข้าก่อนเวลา
ก้อเลยมองเห็นว่า ร่างกายเราเอง ยังไม่ได้ต้องการลมในทันที
มันจะมีช่วงหยุดพักนิดนึง ก่อนที่ร่างกายจะรู้สึกว่า "ขาด"
จากนั้นเราจะค่อยๆ รู้สึกถึงลมที่ลากเข้ามา .. รู้สึกดีจัง ^^
"ลมหายใจเราเปรียบราวบันได
เป็นที่พึ่งที่ไว้ใจได้ อย่างแท้จริง"
จริงๆ ด้วยสินะคะ ::01::
อ่านตรงนี้แล้วได้ประโยชน์ดีจังเลยครับ _/|\_
เป็นกำลังใจให้คุณ sun เช่นกันนะครับ ::33::
;D ขอบคุณครับทุกท่าน ::33::
ผมเองก็ขอส่งกำลังใจให้ทุกๆคนด้วยนะครับที่อ่านเจอข้อความนี้ แม้ว่าจะไม่ได้เข้ามาโพสในนี้ก็ตาม ::12:: ::33::
ตอนแรกคิดว่าโครงการจบไปแล้ว คิดว่าเจ้าภาพเค้าจะปิดงานน่ะครับ ก็เลยคิดว่าจะไม่ได้เข้ามาอีก :)
แต่ถ้าเจ้าภาพเขาอนุญาตก็ยังจะเข้ามาเรื่อยๆอยู่ครับ
ใครฝึกไปถึงไหนก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ
หรือมีเคล็ดแต่ไม่ลับอะไรดีๆก็บอกกันบ้าง (เคล็ดลับพอมาบอกก็จะกลายเป็นไม่ลับ)
ผมรู้สึกว่า ถ้าไม่โกนหนวด จะรับรู้สายลมได้ชัดขึ้นอีกน่ะครับ...... ::115::
แล้วอีกอย่างผมยังไม่ได้บอกเพื่อนๆ ก็คือ นอกจากฝึกลมหายใจแล้ว ก็พยายามรักษาศีล 5 ควบคู่ไปด้วยอยู่ครับ
จะมีด่างพร้อยบ้างก็คงจะเป็นเรื่องยุงที่มากัด เราเป่าออกมันก็ไม่ออก พอเราเอามือสกิดแค่เบาๆว่าจะไล่มันออกไป.....แป๊ะ!..ท้องแตกตายเลย...สงสัยมันกินอิ่มมากเกินไปบินไม่ไหว..:(
ก็เลยได้ยุงเป็นครูสอนใจว่า ถ้าไม่มีความพอดี ตอบสนองแต่ความอยากของตัวเอง ไม่มีสติ สุดท้ายก็จะกลับกลายเป็นผลร้ายต่อตัวเองครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ถ้าเป็นหวัดเดี๋ยวจะฝึกรู้ลมหายใจลำบาก...... ;D ::33::
ดีใจจังค่ะที่คุณ sun ยังเข้ามาในกระทู้เหมือนเดิม :)
ขอบคุณนะคะที่ส่งเรื่องดีๆ มาให้ Angel ด้วย _/\_
เมื่อก่อน Angel ก็เคยตบยุงเป็นว่าเล่นเลยค่ะ
ตั้งแต่ไปฝึกเจริญสติ ก็เลิกตบไปแล้วค่ะ ตั้งใจรักษาศีล 5 ให้สมบูรณ์
ใช้เป่าลมไล่มันไปแทน และแผ่เมตตาให้เขาจงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
พวกเราก็เคยเกิดเป็นยุง และสัตว์อื่นๆ มาแล้วเหมือนกัน
อย่าโกรธ เกลียดกันเลย ขอให้จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด _/|\_
จริงด้วยเนอะ ::115::
เป็นหวัดขึ้นมาทีละก้อ .. ฝึกรู้ลมหายใจลำบาก คงจะอึดอัดชอบกล
ขอบคุณมากนะคะคุณ Sun สำหรับmessage
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องก็จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้แล้ว
แต่ก็ลองอ่านดูอีกรอบ โดนค่ะ
รู้สึกว่าไม่อยากจะโกรธอีกแล้ว
หมายถึงไม่อยากจะทุกข์กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว
อยากจะมีสติระลึกได้เร็วๆค่ะ...
อ่านเรื่องคุณSunในกระทู้แล้วตื่นเต้นน่าติดตามมากค่ะ
เหมือนคอยตามอ่านหนังกำลังภายใน คอยลุ้นตามไปด้วย
เล่ามายาวๆไม่ต้องกลัวจะอ่านไม่หมดนะคะ ไม่พออ่านค่ะ
ตัวเองปฏิบัติไม่ได้ แต่ก็ชอบคิดว่า
ถ้าเริ่มเมื่อไหร่ก็กลัวจะหยุดไม่ได้
ภาระทางโลกเรายังไม่หมด
ตลกดีใช่ไหมคะ
เห็นความก้าวหน้าในการปฏิบัติของคุณsun แล้ว
วันหน้าอาจจะขอคำแนะนำบ้างนะคะ
เคยมีพระรูปหนึ่งบอกว่า
การเริ่มปฏิบัติ แม้จะวันละเล็กน้อย
ก็เหมือนกับการเริ่มออกก้าวเดิน
ก้าวไปทีละนิดละนิดเหมือนไม่ได้ไปไหน
แต่พอเรามองย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้น
เราก็ค่อยๆไกลมันออกมาทุกทีค่ะ
การปฏิบัติของคุณSunก็เช่นกัน
อย่างน้อยตอนนี้คุณก็ไม่ได้ยืนอยู่ที่เดิมแล้วค่ะ :)
ขอให้การปฏิบัติก้าวหน้าไปเรื่อยๆ
บุญรักษาค่ะ _/|\_
แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้คุณ sun นะคะ
ขอมอบดอกไม้ให้คุณเช่นกันค่ะ ::33:: ::33:: ::33::
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ::33::
:oว้าไมไม่มาเล่าไรให้ฟังซะทีนะ
แล้วจะแวะมาใหม่จ้า
::33::แด่คนสู้กิเลสจ้ะ
;D ขอบคุณครับทุกท่านที่แวะมาทักทาย ทั้งคุณ พิมพ์พลอย
คุณ Angel คุณ poonsri คุณ admin คุณ yuwa คุณ wanrawee และอีกหลายๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม
ผมอาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อยเหมือนเดิมครับ เพราะ คอมฯแสดงอนัตตาบ่อย และอยู่กลางสวนมะม่วง ข้างๆก็เป็นบ่อเลี้ยงปลา รายรอบด้วยทุ่งนา
แบบประมาณว่า บั่นน้อก....บ้านนอก....คลื่นโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมี
เวลาต่อเน็ตที ก็รอน้า....น ...นาน
ในระหว่างที่รอ ก็จะสังเกตุดูกาย ดูใจไปด้วยครับ ฟังเสียงกบ เสียงจิ้งหรีดบ้าง
บางครั้งก็รู้สึกถึงลมหายใจ บางครั้งก็รู้สึกถึงความหงุดหงิด
ระยะนี้ก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่ละเอียดขึ้นครับ
รู้ว่าตัวเองเป็นคนหงุดหงิดบ่อยเหมือนกัน แต่ก็นิดๆหน่อยๆ
สำหรับเรื่องโกรธเหรอ...จำไม่ได้แฮะ..ครั้งล่าสุด พ.ศ. อะไร
อิจฉาคนมีความโกรธจัง... ::115::
ความอยากเหรอ..เพิ่งจะรู้สึกได้จริงๆว่าก่อนอ้าปากกินข้าวมันจะมีอะไรบางอย่างแว้บบขึ้นมาก่อน...แล้วตอนที่ลิ้นกำลังจะสัมผัสกับอาหาร...ยิ่งชัดเจน
กินข้าวกินปลาหมดมาตั้งหลายกระสอบเพิ่งจะสังเกตุเห็น...
ความหลงเหรอ...ไม่หลงสิเรื่องแปลก... :(
ก็ได้แต่ตามรู้ตามดูไป แล้วแต่ว่าจะนึกขึ้นได้เมื่อไหร่
ไม่รู้ว่าเราจะไปได้ไกลสักแค่ไหน...รู้แต่ว่าเราต้องทำ
ได้แค่ไหนก็ยอมรับความจริง...
มีความสุขที่ได้ทำ...รู้สึกมันมีความหมาย...รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่เฝ้าเพียรแสวงหา......
เราไม่ได้ทำเพื่อเราคนเดียว..เราทำเผื่อคนที่เรารักด้วย...
บางครั้งเวลาท้อ...ไม่รู้ว่าทางที่เรากำลังเดินเป็นทางที่ใช่หรือเปล่า
ถ้าใช่..ก็นับว่าเป็นสิ่งประเสริฐมากๆ...
ถ้าไม่ใช่...ก็ถือว่าในฐานะที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์เราก็ได้ทำเต็มที่แล้วให้สมกับที่ได้เกิดมา...ก่อนที่จะคืนร่างกายให้กับโลกไป.......
have a nice day
เป็นกำลังใจให้กับทุกท่านนะครับ ::33:: ::12:: ::33::
ท่าทางอากาศแถวบ้านคุณ sun จะดีมากๆ เลยนะคะ ::02::
คงอยู่แถวชานเมืองใช่ไหมคะ มีเสียงกบ เสียงจิ้งหรีดด้วย
ขอให้สูดออกซิเจนเผื่อ Angel ด้วยนะคะ :)
ตอนนี้ Angel ไม่ค่อยสบายค่ะ เป็นหวัด ไอ เพราะพักผ่อนน้อยค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ ::33::
แวะมาทักทายในกระทู้คุณ sun ครับ ผมเองก็เคยฝึกรู้ลมแบบเอาจริงเอาจัง
จนปวดหัวไปหมด ตอนหลังไม่ปวด แต่ก็ไม่เป็นธรรมชาติ เพราะว่ามีความอยาก
เคยถามคุณดังตฤณในกระทู้ ลานธรรม ท่านแนะนำว่า "รู้ลม เพื่อรู้กาย รู้กายเพื่อ
รู้จิต การรู้ก็รู้เผื่อแผ่ว่ารู้อะไรชัดก็เอาอย่างนั้น" จำได้คร่าวๆอย่างนี้ เลยเอามาฝาก
ครับ โมทนาด้วยนะครับ
ได้เห็นรูปบรรยากาศบ้านและแถวบ้านคุณ sun แล้ว :)
ต้องขอชมว่ายังอนุรักษ์ธรรมชาติได้อย่างดียิ่งเลยค่ะ ::12::
ช่วยแบ่งออกซิเจน อากาศดีๆ มาให้คนกรุงอย่าง Angel ด้วยนะคะ ::01::
เจริญในธรรมค่ะ _/|\_
พิมพ์พลอยเป็นคนนึงที่รู้ลมหายใจแบบสบายๆ ไม่ค่อยจะได้
จิตใจมันฟุ้งกระจาย โยกเยก แล้วก้อพาลจะทำให้อึดอัด
ครูบาอาจารย์แนะนำให้ลองนั่งรู้ลมแบบใหม่
ไม่ต้องคาดหวังว่าจะสงบ หรือสบายอะไร
ให้หมั่นนับหนึ่งใหม่ แล้วดูสภาวะอึดอัด ยุกยิกๆ ไปแทน
ให้เห็นว่ามันมีแรงดัน อยากให้เราเลิกนั่งสมาธิ คอยดูไปไม่เลิก
แล้วจะเห็นไตรลักษณ์ว่า แม้แต่ความอึดอัด ความฟุ้งซ่าน แต่ละขณะ
ก้อไม่เท่ากัน เด๋วมากบ้าง น้อยบ้าง ดูความไม่เที่ยงของมันแทน
จะมีวินัยในการทำอานาปาณสติให้มากกว่านี้นะคะ
สู้ๆ (( แอบยืมพื้นที่ให้กำลังใจตัวเองไปในตัว )) ^^"
::115::
เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณ sun และน้องอุ๊กฝึกรู้ลมหายใจนะคะ
ขอบคุณน้องอุ๊กที่แบ่งปันประสบการณ์ด้วยนะ เพราะแรกๆ พี่ก็นั่งแล้วอึดอัดเหมือนกัน
แต่ตอนนี้ไม่อึดอัดแล้วค่ะ แต่อาจจะเพ่งหรือเผลอไปบ้าง ก็ตามรู้ไปเรื่อยๆ ค่ะ
เอาใจช่วยนะ ::33::
ถ้าว่างๆพี่จะใช้วิธีนั่งดูลมเข้า-ออกแล้วก็นับไปด้วย
พอเผลอคิดไปก็รู้แล้วก็กลับมาดูลมต่อ
ถ้าไม่ว่างก็จะใช้วิธีดูกายไปเรื่อยๆยืน เดิน นั่ง นอน
เวลาทำงานแบบจดจ่อก็ตั้งใจทำงานไป แล้วก็คิดเรื่อยเปื่อยสลับกันไป
แต่สังเกตุตัวเองดูแล้ว เวลาเผลอมีบ่อยมากเหลือเกิน
แล้วก็ไม่ค่อยจะทันได้ดู นึกได้อีกที ก็ไปเรื่องใหม่ซะแล้ว
แต่ก็จะพยายามดูกาย ดูจิต มันไปเรื่อยๆนะ เอาเท่าที่จะทันนึกได้ เนอะ ::115::
ช่วงนี้อากาศหนาวแล้วนะ
ทางบ้านคุณ sun คงจะหนาวเช่นกันถ้าอยู่ท่ามกลางสุมทุมพุ่มไม้และท้องนา
รักษาสุขภาพด้วยนะค๊ะ
เจริญในธรรม ค่ะ ::33::
ตอนนี้ทางบ้านพี่พูนศรีน่าจะเริ่มหนาวแล้วใช่ไหมคะ
เพราะอยู่ทางเหนือด้วยสิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้า ::01::
อ้อ คุณ sun เงียบไปเลยนะคะ สงสัยงานยุ่งเหมือน Angel หลิง
ส่งกำลังใจให้ได้รับรึเปล่าคะ อิ อิ ::115::
กินข้าวไปหลายกระสอบแล้ว
ก็ยังไม่รู้อะไรเลยค่ะ
นับว่าคุณSunก้าวห่างออกไปอีกก้าวแล้วนะคะ ::12::
ไม่ได้ชมให้หลงค่ะ แต่ให้เป็นพลังใจต่อไปค่ะ
นึกภาพสวนคุณSunแล้ว
อยากปลูกผักค่ะ
Yuwaเป็นเด็กบ้านนอก
ย้ายมาทำงานเมืองกรุงก็ยังฝันลมๆแล้งๆ
ว่าอยากกลับไปปลูกผักทำเศรษฐกิจพอเพียง
แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือปลูกทุกอย่างไว้ที่สวนแคบๆหน้าบ้านเช่า
เคยปลูกฟักทองค่ะ
ปลูกทิ้งไว้
ไม่อยู่บ้าน10วัน
กลับมาอีกทีมันเลื้อยขึ้นเสาไฟฟ้า
และออกไปนอกบ้าน พยายามจะเลื้อยข้ามถนนอยู่ด้วย
ต้องตัดใจถอนทิ้งไปเลยค่ะ ::115::
"มีความสุขที่ได้ทำ...รู้สึกมันมีความหมาย...รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่เฝ้าเพียรแสวงหา......"
ใช่ค่ะเวลาปลูกผักจะรู้สึกอย่างนั้น
ยิ่งได้เก็บผักที่เราปลูกเองมากิน เหมือนจะเหาะได้เลยค่ะ
แหะๆ เว่อร์ไปหน่อยขออภัยค่ะ
จริงๆวันหนึ่งก็อยากจะสัมผัสสิ่งที่คุณSunได้สัมผัสจากการปฏิบัติ
เช่นกันค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ปฏิบัติต่อไปอย่าหยุดนะคะ
ขออนุโมทนาค่ะ _/|\_
เขียนมาเล่าอีกเยอะๆนะคะ ::33::
;D _/\_
ขอบคุณทุกท่านนะครับ ที่แวะมาแบ่งปัน
ผมขอให้กำลังใจคืนกลับไปคูณสองเลยนะครับ
::115:: ผมทายแม่นจังเลย...ว่าคุณ yuwa จะต้องมีเรื่องเล่าเยอะแน่ๆคอนเฟิร์มand ฟันธงเลยนะเนี่ย
ส่วนผมเองเหล้าหมด..อ๊ะ..ไม่สิ ยังไม่มีเรื่องอะไรจะเล่าครับ ::115::
ชีวิตธรรมด๊า ธรรมดา โดนกิเลสลากมา ลากไป
เคยได้ยินท่านบอกว่า อยู่เฉยๆจิตจะไหลลงต่ำ เลยก็พยายามหาสิ่งดีๆเติมเต็มเข้ามาบ้างครับ
แต่ตอนนี้เข้าใจว่าสุดท้ายแล้ว เราก็กำลังก้าวไปสู่สิ่งที่เรียกว่า เหนือดี เหนือชั่ว เหนือบุญ เหนือบาป
เหนือ เนกาทิฟ เหนือ โพสิทีฟ เหนือบวก เหนือลบ..........
มันเป็นยังไงกันน้า....ยังนึกไม่ออก...
นึกถึงคำกล่าวของหลวงพ่อชา....ความสงสัยในการปฏิบัติธรรม ไม่เคยหายไป ด้วยคำพูด คำอธิบายของคนอื่น แต่มันจะหายไป ด้วยการปฏิบัติของตัวเอง.... (อาจจะไม่ครบทุกคำแต่จำได้ประมาณนี้)
ก็คงใช่เนอะ...เวลาเรากินข้าวอิ่มแล้วเราก็ไม่ต้องไปถามใครเขาว่า เราอิ่มแล้วหรือยัง มันเป็นสิ่งที่รู้ได้ด้วยตัวเอง คนอื่นอธิบายยังไงก็คงจะไม่เข้าใจได้อย่างถึงแก่นแท้
คนเขาบอกว่า มะม่วงลูกนี้เปรี้ยว เราก็ได้ความรู้ว่า มะม่วงลูกนี้เปรี้ยว
พอเราเห็นคนอื่นกินแล้วเขาหลับตา ทำหน้าตาเหยเก เราก็ได้ความรู้ว่า มันคงจะเปรี้ยวจริงๆนั่นล่ะ
แต่พอเราหยิบมากินเองบ้าง เราก็ได้รู้สึกได้ถึงความเปรี้ยว...(อูย.ย..น้ำยายใหย..)
เปรี้ยวครั้งที่หนึ่งเรารู้เพราะคนบอกว่ามันเปรี้ยว
เปรี้ยวครั้งที่สองเราก็รู้เพราะคิดตามเหตุผลแล้วก็น่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
เปรี้ยวครั้งที่สาม แตกต่างกว่าทุกครั้งเพราะเราได้สัมผัสเอง เราอาจจะเจอความฝาดของผิวมะม่วงในตอนแรก
แล้วต่อมาก็เจอความเปรี้ยว ซึ่งในความเปรี้ยวอาจจะมีความหวานซ่อนอยู่ (หรืออาจจะปนเค็มนิดๆเพราะไม่ได้ล้างมือ....อิ...อิ...)
ทำอะไรก็ตามแต่ เราต้องศึกษาทฤษฎี เรียนรู้สิ่งที่มีอยู่ก่อน แล้วก็มาพิจารณา วิเคราะห์อีกที และสุดท้ายขาดไม่ได้ ก็คือการปฏิบัติครับ
หากใครมีอะไรจะช่วยเสริมก็เชิญเลยครับผม
เจริญในธรรมครับ
อืม รู้สึกมีความสุขที่ได้อ่านค่ะ
ไม่รู้เพราะคิดถึงมะม่วง...น้ำปลาหวาน
หรือซาบซึ้งในธรรมะ ที่แฝงอยู่มากกว่ากัน
แต่สรุปว่า มีความสุขเกิดขึ้นค่ะ
แล้วจะเข้ามาติดตามการปฏิบัติต่อไปนะคะ
ตอนนี้คิดว่ามะม่วงมันก็คงจะเปรี้ยวจริงแหละ
แต่ก็ยังไม่ได้กินจริงๆจังเสียที
คุณSun กินไปก่อนนะคะ
อนุโมทนาด้วยค่ะ _/|\_
แหม .. ชอบทานเหมือนกันค่า มะม่วงน้ำปลาหวาน อิอิ
ช่วงนี้อากาศเย็นขึ้นแล้ว .. รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
ที่เชียงใหม่อากาศดี๊ดีค่ะ ไม่หนาวเกินไป กำลังเย็นๆ สบายๆ
ใครว่างๆ มาพักตากอากาศได้นะคะ ; )))
ดอกไม้คุณซันเป็นไงมั่งแล้ว .. บานยังๆ ? ::33::
::33::
คุณsunทำงานประจำไหมคะ
บ้านดูไม่วุ่นวายไกลกรุงเทพ
ทำไมดูเหมือน พักงานเพื่อไปปฏิบัติธรรมอยู่บ้านเฉยๆ
เหมือนเรื่อง 7เดือนบรรลุธรรมเลย
แล้วอะไรบันดาลใจให้ปฏิบัติธรรมคะ
เรื่องที่พิเศษเกี่ยวกับการปฏิบัติคืออะไรคะ
ถามเล่นๆ จะตอบเล่นๆหรือไม่ตอบก็ไม่ว่ากันค่ะ :)
ที่นี่เราไม่มีที่มา หรือที่ไปก็ยังไม่รู้ไม่แน่เช่นกัน
แต่ก็ถามด้วยเจตนาดี เห็นว่าน่าสนใจดีค่ะ
รออ่านเรื่องเล่าอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ::115::
ขอให้ชีวิตสงบสุข ตามอัตภาพค่ะ
@คุณAgle
ขอบคุณทุกเรื่องราวที่ส่งมาให้ครับ วันไหนไม่ได้อ่านเหมือนขาดอะไรบางอย่างในชีวิตเลยละครับ
@พิมพ์พลอย
อากาศหนาว ตากอากาศแล้วจะไม่หนาวไปกันใหญ่เหรอครับ ::115::ถ้ามีโอกาสจะแวะเอามะม่วงน้ำปลาหวานไปฝากด้วยครับ(แต่ไม่รู้เมื่อไหร่นะ)
ดอกไม้ตอนนี้บานเยอะแล้วครับเดี๋ยวจะเอาไปอวด นี่ไง ครับ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33:: ::33::
@พี่พูนศรี
ขอบคุณมากครับที่เป็นห่วง ขอบคุณเรื่องราวที่ส่งมาให้อ่านนะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
@yuwa
ทำไมผมสนใจเรื่องธรรมะบางส่วนผมบอกไว้แล้วครับเลื่อนขึ้นไปอ่านข้างบนครับวันที่....Reply #24 21 september 2009
ส่วนที่เหลือถ้ามีโอกาสจะมาเล่าต่อครับ
งานประจำเหรอครับ... งานผมนี่แหละครับประจำสุดๆ ผมทำงานวันละ 11 ชั่วโมง อาทิตย์หนึ่ง 66 ชั่วโมงครับ วันเสารก็ไม่ได้หยุด เลิกงาน สามทุ่มกว่าจะถึงที่พัก อาบน้ำเสร็จ ก็ประมาณ สี่ทุ่ม สังเกตุข้อความที่ผมโพสต์ส่วนมากจะอยู่ในช่วงดึกๆครับ
ถ้าเป็นช่วงหน้าเทศกาล ชั่วโมงการทำงานอาจจะเพิ่มเป็นอีกวันละ 12 -13 ชั่วโมงครับ ผมเป็นพนักงานตำแหน่งเล็กๆ ในบริษัทเล็กๆ เกี่ยวกับเรื่อง เงินๆ ทองๆ นี่ล่ะครับ ทั้งวันต้องเกี่ยวข้องอยู่แต่เรื่องพวกนี้
(กระดาษเงิน กระดาษทอง ที่เขาใช้เวลาไหว้เจ้ากันน่ะครับ ::115::)
สถานที่อาศัยก็เช่าบ้านเล็กๆอยู่ในสวนมะม่วงครับ สงบ เงียบดีมาก เหมาะสำหรับทำความเพียรเลยล่ะครับ แต่ว่าถ้าช่วงไหนมีพวกนักศึกษาเข้ามาพักเยอะๆ จะเจี้ยวจ้าวกันไม่ค่อยจะเงียบ แล้วก็อยู่ไม่ไกลกรุงเทพฯครับ อยู่แถวชานเมืองนี่เอง อ.ไทรน้อย จ.นนทบุรี ตรงข้ามกับ วิทยาลัยเทคนิคทางการแพทย์กาญจนาภิเษก
ตอนเช้าๆประมาณ 7 โมงเช้า ผมก็จะควบมอเตอร์ไซด์ฮอนด้าเวบเก่าๆวิ่งปุเลงๆไปทำงาน เวลาตกหลุมตกบ่อทีเหมือนชิ้นส่วนจะหลุดกระจายออกมา ช่วงนี้อากาศหนาว ขับไป สั่นไปด้วยครับ ขับช้าๆก็หนาวนาน ขับไวๆก็ยิ่งหนาวเพราะลมมันพัดแรง แต่ก็ถึงไว
การปฏิบัติธรรมในรูปแบบ ผมก็จะอาศัยช่วงเวลาก่อนนอน ตอนเช้า ช่วงพักระหว่างวันครับ ถ้าเคยทำเวลาไหน แล้วก็ทำเวลานั้นรู้สึกว่าจะทำได้ดีครับ บางวันไม่ได้ทำ อยู่ๆก็รู้สึกถึงลมหายใจได้เองขึ้นมา ผมรู้สึกคล้ายกับว่าเหมือนเราเคยนอนเวลาไหน พอถึงเวลานั้นเราก็จะเกิดอาการง่วงน่ะครับ ร่างกายเขาก็พัฒนาของเขาเองไปด้วย
ที่ว่าบางวันไม่ได้ทำ ก็เพราะว่าผมพยายามพัฒนาความรู้ความสามารถทางโลกไปด้วยครับ ถ้าไม่พัฒนาทางโลกไปด้วยชีวิตก็คงจะลำบากมากกว่านี้แน่ๆ ก็หาวิธีที่จะแบ่งเวลาให้สมดุลกันอยู่ครับ
แต่การฝึกสติ สามารถฝึกได้ทุกช่วงครับ ตั้งแต่ตื่น ทำงาน กลับบ้าน ล้มตัวลงนอน อันที่จริงตอนทำงานนี่ก็ทำให้เราได้เห็นสภาวะได้บ่อยเหมือนกันกัน เหมือนกับเรากำลังอยู่ในสมรภูมิ มันครุกรุ่น ฝุ่นตลบ ก็ได้อาศัยช่วงการฝึกในรูปแบบครับเป็นที่หลบพักเติมพลัง
::115::ความก้าวหน้าเหรอครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ก้าวหน้า หรือก้าวหลัง รู้ว่าตอนนี้ฟุ้งซ่านเยอะ ฟุ้งซ่านในธรรมะ ได้ฟังธรรมะก็รู้สึกเหมือนมีความสุขคล้ายๆกับตอนได้ฝึกสมาธิครับ รู้สึกเต็มอิ่มได้เหมือนกัน
ทำให้นึกถึงเรื่องความสุข ที่ผมอ่านหนังสือของท่าน ว.วชิรเมธี แล้วสรุปตามความเข้าใจของตัวเองสั้นๆ(ซึ่งอาจจะคลาดเคลื่อนจากความหมายเดิมของท่านครับ)ดังนี้ครับ
1 ความสุขจากกามสุข คือสุขจากการที่อยาก แล้วได้สม อยาก สุขจากการได้รับการตอบสนองทางประสาทสัมผัส ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นสุขชั่วคราว ไม่ยั่งยืน ใครที่ติดอยู่ในความสุขระดับนี้จะไม่ได้เจอกับความสุขในระดับที่สูงขึ้นคือ
2 ความสุขจากการมีคุณธรรม คือสุขจากการประกอบกุศลกรรมต่างๆ แค่คิดก็สุข ยิ่งทำยิ่งสุข ขณะลงมือทำก็มีความสุข หวนระลึกถึงก็มีความสุขอีก ความสุขระดับนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าเรายึดติดในความดีนี้เอาไว้แบกความดีเอาไว้ ก็จะเกิดความทุกข์ได้ แล้วจะไม่ได้เจอความสุขขั้นต่อไป คือ
3 ความสุขจากการรู้เท่าทันธรรมดาของโลกและชีวิต คือรู้ว่า ทุกสิ่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ตามความเป็นจริง มีเจอ ก็มีการจาก มีได้ ก็มีเสีย มีเกิด ก็แก่ มีเจ็บ มีตาย ถ้าเรารู้เท่าทันแล้วไม่ยึดมั่นเอามาก็จะได้ความสุขอีกระดับหนึ่ง
4 ความสุขจากการรู้จักปรุงแต่งจิตใจให้เป็นสุข คือ เมื่อเราดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆเราจะเจอทั้งด้านดีและด้านร้าย สารพัดจะเจอ เช่น เราเจอเรื่องที่ทำให้เกิดความทุกข์เราก็ไม่ตีโพยตีพายว่าเราช่างโชคร้าย แต่เราจะมองว่า มันเป็นโอกาสที่เราจะได้เรียนรู้และพัฒนาตัวเองให้พ้นจากความทุกข์อันนั้น
5 พระนิพพาน สุขเหนือสุข อันนี้คนกิเลสหนาอย่างผมสรุปยากจังเลยครับ ก็ประมาณว่า จิตใจเป็นอิสระจาก ความโลภ โกรธ หลง เป็นสุขอิสระ ที่ยั่งยืนถาวร สดชื่นไม่รู้สร่าง ก็แล้วกันครับ
ชื่อหนังสือ งานสัมฤทธิ์ ชีวิตรื่นรมย์ ครับ เผื่อใครอยากหามาอ่านเพิ่มเติม
::115::ยังครับ...ยังมีอีก ความฟุ้งซ่านในธรรมะผมยังไม่หมดแต่เวลาหมดก่อน ครับ โอกาสหน้าผมจะมาเล่าเรื่องความสุขหลังจากที่ผมได้อ่านหนังสือของท่านพุทธทาสครับ
เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ _/|\_ ;D
ย้อนขึ้นไปอ่านอีกครั้งแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่าด้วยการฝึกสติดูลมหายใจ
และอยากจะทดลองวิธีที่เหมาะกับคุณพ่อคุณแม่ เป็นเหตุหนึ่ง _/|\_
ไม่คิดว่าจะมีงานประจำ ถึงมีก็ไม่น่าจะมากแบบนี้ ::12::
รู้สึกละอายใจเล็กๆ ที่ปล่อยเวลาในชีวิตตัวเองเรื่อยเปื่อยค่ะ
ตอนนี้รู้สึกอยากเปลี่ยนแปลงชีวิต
แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้บ้าง
เป็นคนแพ้กิเลสมาตลอดค่ะเลยไม่ได้ทำอะไรจริงจังได้เสียที
ขอบคุณที่บอกเล่าแบ่งปันนะคะ
ขอให้คุณsunสู้ต่อไป
ทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ
ขอให้ประสบความสำเร็จทุกประการ
อนุโมทนาค่ะ _/|\_
สวัสดีค่ะ คุณ sun :)
Angel หลิงไม่ได้เข้ามาในกระทู้ซะนาน แต่คุณ sun ก็ยังเข้ามา update
และให้กำลังใจเพื่อนๆ อยู่เสมอ แม้ว่าจะทำงานวันละตั้ง 11 ชั่วโมง
อ่านแล้วทึ่งมากค่ะ ทำงานหนัก ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สิ่งที่ทึ่งอีกอย่างก็คือ ยังสามารถปฏิบัติธรรมได้แม้จะทำงานเลิกดึก
แถมตอนเช้าก็ตื่นเช้ามากๆ ได้สูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอด
อากาศตอนเช้าค่อนข้างหนาว อย่าลืมใส่เสื้ออุ่นๆ ด้วยนะคะ
แม้ว่า Angel หลิงจะไม่ค่อยได้เข้าในกระทู้เหมือนก่อน แต่ก็จะส่งกำลังใจให้เสมอนะคะ
รวมทั้งเรื่องดีๆ ไปให้ทาง e-mail เหมือนเดิมค่ะ ::33::
บุญรักษานะคะ ::02::
มาปูเสื่อรอฟังเรื่องเล่าจากคุณsunค่ะ
เรื่องบางเรื่องเราอาจคิดว่าดูไร้สาระ
แต่อาจจะเป็นประโยชน์กับชีวิตคนอื่นก็ได้นะคะ
ขอให้มีเจตนาดีเป็นที่ตั้งค่ะ
::33:: ::33:: ::33::
แวะมาทักทายครับ ;D
สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ::33:: ::33:: ::33::
แหม .. แบบนี้เรียกให้ความหวังกันป่าวค้า
ที่บอกจะแวะเอามะม่วงน้ำปลาหวานมาให้กินอ่ะค่า .. อิอิ ล้อเล่นนะคะ
อ่านเรื่องราวคุณซันแล้วทำให้ยิ้มได้เยอะเลย
เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปเรื่อยๆ นะคะ
เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปจ้ะ ::33::
;Dความสุขท่านแบ่งไว้ สามระดับดังนี้ครับ _/|\_
;Dระดับที่หนึ่ง สุขเพราะไม่เบียดเบียนกัน ไม่ขัดแย้งกัน ครับทุกวันนี้
มีแต่ความวุ่นวายไม่จบสิ้นก็เพราะความขัดแย้ง แตกแยกกันนี่ล่ะครับ
แต่ผมก็ไม่รู้ว่าคนบางคนเขาจะมีความสุขกับการขัดแย้งหรือเปล่านะ
สำหรับผมแล้วไม่เบียดเบียนกันดีกว่า ไม่ว่าจะเป็น ทั้งในด้าน กาย วาจา ใจ
;Dระดับที่สอง สุขเพราะอยู่เหนืออำนาจกาม ข้อนี้ท่านแบ่งไว้ สามย่อยดังนี้ครับ
กามราคะ มีจิตใจสูงไม่หลงใหลในเรื่องของกาม ผูกพันเหนียวแน่นด้วยความโง่
รูปราคะ หลงไหลเหนียวแน่นในทางรูปธรรม สิ่งของต่างๆ สมบัติต่างๆ เป็นต้น
อรูปราคะ หลงไหลยินดี ในเรื่องนามธรรม เช่น เกียรติยศ ชื่อเสียง เกียรติยศ
สรรเสริญ เป็นต้น
ท่านบอกว่า มันกัดหัวใจ ยิ่งรักเท่าไร ก็ยิ่งกัดเท่านั้น ยึดถือเท่าไร ก็กัดเท่านั้น!
;Dระดับที่สาม สุขเพราะละตัวตนเสียได้ ท่านยกพระพุทธสุภาษิตว่า
อัสมิมานัสสะ วินโย เอตัง เว ปรมัง สุขัง-นำอัสมิมานะออกเสียได้ สิ่งนั้นเป็นความสุขสูงสุดเว้ย
(คำว่า เว แปลว่า เว้ย ครับ) คำว่าอัสมิมานัสสะ แปลโดยความหมายก็คือ มีตัวตน
(มีตัวกู มีของกู ตามสำนวนของท่านครับ) ซึ่งถ้าละความยึดมั่นถือมั่นว่าตัวตนเสียได้ ก็จะไม่มีกิเลสมายึดเกาะ ก็จะเป็นสุขสูงสุด เป็นนิพพาน
สรุปตามความเข้าใจตัวเองหลังจากที่ได้อ่าน เรื่อง ความสุข ๓ ระดับ โดยท่าน พุทธทาส _/\_
:)คืนนี้เป็นวันพระ ดวงจันทร์สวยจังเลยครับ กลมดิก ไร้เมฆ มีกลุ่มดาวคันไถ ดาวเต่า
ลอยอยู่ไกล้ๆ กัน มองไปมองมา เหมือนจะเอื้อมมือถึง
แสงนวลๆสาดส่องไปทั่ว(ตอนนี้หอบโน๊ตบุคมาอยู่ใต้ต้นสะเดาครับ ::115::) ทำให้นึกถึงวัน วิสาขบูชา
_/|\_นึกย้อนไปวันที่พระพุทธองค์ ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน พระจันทร์คงจะสวยเด่นมากกว่านี้ บรรยากาศคงจะเย็นสบายแบบนี้ ไม่รุ่มร้อน _/|\_ ;D
อ๊ะ..คิดก็รู้ว่าคิด..แต่นึกถึงก็ทำให้สุขได้เหมือนกันครับ...รู้สึกชีวิตไม่อนาถา มีที่พึ่งทางใจ...
ขอบคุณทุกท่านครับที่กรุณาติดตามอ่าน และเป็นกำลังใจให้ หากมีสิ่งไหนที่ทำให้เกิดความรู้สึกว่าไม่ดี ผมก็ขออภัยด้วยนะครับ _/\_
::33:: เป็นกำลังใจให้กับทุกท่านนะครับ ::33:: ::12:: ::12::
::33::คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ ขอให้หลับอย่างมีความสุขใต้ผ้าห่มอุ่นๆทุกคนครับ ::33::
ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้นะคะ
ตบท้ายด้วยบรรยากาศชวนคิดถึงบ้าน
สัมผัสความสุขที่อบอวลในกระทู้
ทำให้รู้สึกผ่อนคลายหายเหนื่อยได้
(ตอนแรกที่คุณSunพูดถึงพระจันทร์ก็คิดถึงฉากหนังสมัยขวัญเรียม
แต่พอพูดถึงพระพุทธเจ้า ก็มีความสงบเย็นเข้ามาแทน)
by the way,เรื่องการดูลมหายใจของคุณSunยังคงทำต่อเนื่องอยู่ไหมคะ
แล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ
เมื่อวานYuwaก็พยายามจะดูกายดูจิต ดูลมหายใจบ้าง
กลายเป็นนอนไม่หลับ
คงไปฝืนบังคับมากมาย
แต่ก็จะพยายามต่อไปค่ะ
::33::
คุณsun คะ
เราไม่ได้เข้ามาน้านนนนนนนน นาน.....
แต่เรายังพยายามรู้ลมหายใจอยู่นะคะ...
เราจะพยายามแบ่งเวลาระหว่างวันมารู้ลมหายใจบ้าง
เพราะอยากรู้ว่าถ้าถึงเวลาเค้าจะรู้ได้เองจริงรึเปล่า หุหุ..
แต่เพิ่งรู้นะเนี่ย..ว่า sunคุยยาวๆก็เป็น อิอิ o_chessy
แวะมาทักทายค่ะ
ห่างหายไปนาน นี่เพราะว่างานเยอะมากๆค่ะ
ยังคงดูกายสม่ำเสมอค่ะ แต่ไม่ค่อยจะได้ดูจิตค่ะ
ก่อนนอนก็สวดมนต์และนั่งสมาธิเสมอค่ะ
คุณ SUN ปฏิบัติเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้
เล่าสู่กันฟังบ้างนะค๊ะ ::33::
เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะค๊ะ _/|\_
คุณsunคะแฟนคลับมารอติดตามการปฏิบัติ
รีบปล่อยต้นฉบับสดๆออกมาได้แล้วค่ะ
ขออภัยที่เข้ามาบ่อยนะคะ
ช่วงนี้งานยุ่งเลยใช้คอมบ่อยขึ้น
แอบแวบมาดูกระทู้ได้บ่อยกว่าเดิม
คุณsunคง งานเข้า
มีงานที่ต้องประจำมากกว่าแต่ก่อนอีก
เลยยังไม่ได้เข้ามา
แต่ก็มั่นใจว่ายังคงไม่เดินถอยหลังอยู่แน่ๆ
สู้ๆนะคะ ::33::
สวัสดีค่ะคุณ sun
ช่วงนี้งานคงเยอะใช่ไหมคะ เลยไม่มีดอกไม้มาฝากหลิงเหมือนเช่นเคย
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ขอเอาใจช่วยคุณ sun ในการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ทั้งทางโลกและทางธรรม
คุณ sun มีความรู้เยอะเหมือนกันนะคะเนี่ย น่าจะเขียนเรื่องดีๆ เหมือนพี่หมออิกคิว
แล้วส่งมาให้เพื่อนๆ อ่านกันบ้าง
เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ
;Dคุณ warawee ครับ ยินดีต้อนรับกลับมาครับ ขอให้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไปนะครับ
เอาใจช่วยครับ ::33::
;D คุณพี่ poonsri ครับ ทำงานเยอะๆก็พักผ่อนสุขภาพบ้างนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ::33::
;Dคุณ yuwa ครับ ผมดีใจครับที่คุณyuwa เข้ามาบ่อยๆ (รวมท่านอื่นด้วยครับ)ผมเข้ามาอ่านผ่านมือถือก็ได้กำลังใจทุกครั้งแต่ว่า ใช้มือถือพิมพ์ไม่ถนัดน่ะครับ ช้าด้วย เลยไม่ค่อยได้เขียนอะไร
;D คุณ Angel ครับ ช่วงนี้ดอกไม้ บานไปแล้วเลยกลายเป็นผลไปแทนน่ะครับ มีแต่ผลไม้ อ้อ...แล้วอีกอย่างผมคิดว่าจะทำเป็น แกลเลอรี่ ไว้พิจารณา ไตรลักษณ์น่ะครับ
มีเป็นตุ่มเล็กๆขึ้นมา...มีดอกสวยงาม...กลายเป็นผล...สุก...แห้ง...เมล็ดหลุดออก...เปลือกร่วงโรย...
...เมล็ดฝังลงดิน...รอการผลิใบ...เมื่อฤดูมาถึง....หมุนเวียน...เปลี่ยนไป...จากรุ่น..สู่รุ่น...
อนิจจัง....อนิจจัง... ก็คิดว่าประมาณนี้ล่ะครับ เอาไว้เสร็จแล้วผมจะส่งไปให้ดูนะครับ :)
ที่จริงจะหาภาพจากอินเตอร์เน็ตก็ได้แต่ผมรู้สึกว่าไกลตัวน่ะครับ...
ขอบคุณครับที่กรุณาแนะนำให้ผมเขียนเรื่องดีๆ ให้อ่าน ผมลองดูแล้วครับ กลับมาอ่านอีกรอบ
ก็ขำตัวเองทุกที ::115::เลยไม่กล้าส่งให้ใครอ่าน ::115::
::33::อ้าว...แบตเตอรี่จะหมดอีกแล้วครับ เอาแบบย่อๆก่อนละกันครับ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าลมหายใจหวานๆน่ะครับ คือ หวานจริงๆ มีใครเคยเป็นบ้างไหมครับ (แต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องหลัก...งานจริงๆคือเกิดอะไรขึ้นก็รู้ทันด้วยใจเป็นกลางครับ)
เอ..หรือว่าผมจะเป็นโรคเบาหวานนะ...คงต้องหาเวลาไปตรวจสุขภาพบ้างแล้วล่ะ
ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่านครับ _/\_
ก่อนอื่นหลิงต้องขออนุโมทนากับคุณ sun อีกครั้งที่ส่งปัจจัยมาร่วมทำบุญไถ่ชีวิตฯ นะคะ _/|\_
:) เรื่องดอกไม้กลายเป็นผลไม้ก็ดีสิคะ จะได้กินอร่อย ตอนนี้ดอกมะม่วงที่บ้านหลิงออกเต็มเลย
แต่ไม่รู้จะออกผลให้เจ้าของได้กินรึเปล่า เพราะมักจะเสร็จพวกกระแต กระรอก เอาไปกินซะก่อน
;) เรื่องทำเป็นแกลลอรี่ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงดอกร่วงโรย ไอเดียดีนะคะ
ทำเสร็จแล้วอย่าลืมส่งมาให้หลิงดูด้วยนะคะ เหมือนโฆษณาที่เด็กวาดรูปวิวัฒนาการของผีเสื้อเลยค่ะ
:D คุณ sun ท่าทางมีอารมณ์ขันเยอะออกนะคะ น่าจะแต่งเป็นเรื่องได้จริงๆ
เอาใจช่วยค่ะ ไว้หนึ่งคงได้อ่านงานเขียนเต็มรูปแบบของคุณ sun
::01:: ลมหายใจหวาน ๆ หลิงไม่เคยเจอนะคะ เคยแต่รู้สึกเบาๆ เหมือนมันจะหายไป
แต่ก็สบายอย่างบอกไม่ถูก เป็นเวลานั่งสมาธิค่ะ
ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะคะ ขอทำงานก่อนค่ะ
บุญรักษานะคะ
ในที่สุดคุณsunก็กลับมา
พร้อมกับลมหายใจหวานๆ?
ซึ่งไม่เคยเจอค่ะ
เคยแต่ลมหายใจเย็นๆบ้าง และมีควันอุ่นๆออกมาบ้างในฤดูหนาวค่ะ
ขออนุโมทนาที่ยังปฏิบัติอย่างต่อเนื่องนะคะ _/|\_
เรื่องการจัดแสดงภาพ ให้Yuwaดูด้วยนะคะ
คงจะน่ากินดี
เอาตอนมะม่วงสุกหนอนขึ้นก็ได้ค่ะ
จะได้ลดความอยากลงบ้าง
ทุกวันนี้มีความอยากมากเหลือเกิน...
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ::33::
แวะมาทักทาย แหมโมทนากับความตั้งใจจริงนะครับ _/|\_
เจริญธรรมยิ่งๆขึ้นไปอีกนะครับ :D
อนุโมทนากับสิ่งดีๆ ที่คุณ sun ทำอยู่อย่างต่อเนื่อง และกำลังจะทำด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ ::33::
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณ sun
หายไปฉลองปีใหม่ที่ไหนคะเนี่ย
มาเป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่ะ ::33::
สวัสดีปีใหม่คะ คุณ sun _/\_
ขอให้คุณ sun มีความสุขทุกวันนะคะ เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยค่ะ
ไปเที่ยวปีใหม่ที่ไหนมา เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ ::m50::
บุญรักษาค่ะ
Angel หลิง
คุณ sun ไปทำบุญที่วัดลานบุญด้วยกันนะคะ ::33::
_/\_ ;Dสวัสดีปีใหม่กับทุกท่านอีกทีครับ...
_/\_ขอบคุณครับ กับสิ่งดีๆที่มอบให้แก่กันเสมอมา...
_/\_และขออภัย...ที่ไม่ได้ค่อยได้เข้ามาครับ...
ผมมีความละอายใจจังเลยครับ ที่การฝึกของผมยังไม่ก้าวหน้าไปถึงไหน
พอกำลังจะไปได้ดี...ก็ต้องมีอุปสรรค...งานเข้า
คงจะเป็นช่วงหลังจากตรุษจีนไปแล้วโน่นละครับ...จึงจะมีเวลาฝึกต่อเนื่องหน่อย
ที่ผมพูดหมายถึงการฝึกรู้ลมหายใจในรูปแบบนะครับ ส่วนการเจริญสติในชีวิตประจำวันก็เรื่อยๆครับ
วันนี้ผมนอนดึกหน่อย ติดตามข่าวคราวเรื่องเศร้าในแวดวงพระศาสนา...
ไม่ติดตามแค่ไม่กี่อาทิตย์ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเยอะมาก...
ธรรมะคำสอน แนวปฏิบัติ มากมายหลายอย่างเสียเหลือเกิน
จนบางครั้งผมก็ท้อ สับสน น้อยใจในโชควาสนา สติปัญญาของตัวเอง
(คงเพราะไม่มีสติดีพอ^^')ทุกท่านต่างก็สอนให้คนเป็นคนดี ทำไมต้องทะเลาะกันก็ไม่รู้
ตอนนี้ผมถือหลักอยู่สามอย่างครับ ถ้าแนวคำสอนใดเป็นไปในแนวทางนี้ผมก็จะถือเอาตามนั้น
1 ละเว้นจากทุจริต 3 อย่าง คือ กายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต
2 ทำสุจริต 3 อย่างใ้ห้เจริญงอกงาม คือ กายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต
3 ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ ผ่องใส เบิกบาน เป็นอิสระจากสิ่งเศร้าหมองทั้งปวง
แล้วก็จะมีเทคนิคเพิ่มเติมอีกสองอย่างครับ
หิริและโอตตัปปะครับ
ส่วนจะทำได้แค่ไหนนั้น...ไม่รู้สิ...ที่รู้ๆคือก้าวต่อไปเรื่อยๆ
คงจะเป็นอย่างที่ท่านเรียกว่า ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ
(วิญญูชน พึงรู้ได้ด้วยตัวเอง)กระมังครับ
สิ่งไหนๆที่เราทำแล้ว...ทำให้มีวุฒิภาวะทางจิตใจสูงขึ้นเราก็คงรู้ได้ด้วยตัวเราเอง
ส่วนทางอื่นเขาจะทะเลาะกันยังไง ก็ได้แต่หวังว่า...คงจะจบกันลงได้ด้วยดี.... _/\_
.............
เรื่องไปทำบุญขออนุโมทนาด้วยนะครับ แต่ผมคงไม่ได้ไปด้วย _/|\_
::33::เป็นกำลังใจให้กับทุกท่านในการสร้างสรรค์สิ่งที่ดีครับ ::33:: ::12::
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำในเรื่องวุ่นๆช่วงนี้ จะรับไปปฏิบัติด้วยคนครับ ::12::
เรื่องการปฏิบัติทำมากบ้างน้อยมากก็ยังดี เป็นธรรมดาของชีวิตฆารวาส
อย่างเราๆนี่แหละครับ ::33:: ::33::
อย่าลืมส่งชื่อ ที่อยู่ มาให้ทางเมล์นะ จะส่งของที่ระลึกปีขาลไปให้จ้ะ
สำหรับคนเกิดปีขาลนะนี่
ว่างๆเมื่อไหร่ก็ไปไหว้พระธาตุช่อแฮด้วยนะจ๊ะ เพื่อเป็นสิริมงคล
_/|\_ ::33::
เป็นกำลังใจให้คุณ sun ต่อไปค่ะ ::33::
คุยแต่ในเมลล์ แวะมาให้กำลังใจในนี้ด้วยครับ
คุณ Sun สบายดีนะคะ
เรื่องผ้าป่าขอบคุณที่ติดต่อกลับมาค่ะ
yuwa postไว้ที่กระทู้ตัวเองด้วยค่ะ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปดังเดิมค่ะ _/|\_
ก๊อกๆๆ มีใครอยู่มั้ยเอ่ย???
^^'
สวัสดีค่ะคุณ sun ช่วงนี้คงจะงานมากใช่ไหมคะ ;)
เห็นตอบมาในเมลล์แค่สั้นๆ แต่คงได้อ่านเรื่องทุกเรื่องที่หลิงส่งไปให้นะคะ
ว่างๆ แวะเข้ามาคุยกับเพื่อนๆ นะคะ ::02::
บุญรักษา ธรรมคุ้มครองคุณ sun ค่ะ
Angel หลิง
คุณหมออิกคิว ระวังแขนด้วยนะครับ...
ภาพนี้สงสัยคุณหมอกำลังจะทำฟันให้จระเข้ สุดยอดเลยครับ ::12:: :D
ขอให้คุณยุเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปเช่นกันครับ
และสุขภาพแข็งแรง
คุณยุคงจะเดินทางบ่อยๆ ยังไงก็ดูแลสุขภาพดีๆนะครับ ::33::
มาแล้วครับคุณพิมพ์ ระวังฝุ่นเยอะหน่อยนะครับ จากไปนาน :D
......
ผงฝุ่นไม่เท่าไหร่...ฝุ่นในใจพอกพูนไว้...
เร่งรีบเถอะเร็วไว...มาเช็ดใจกันดีกว่า...
.... ::33:
ผมมีความยินดีที่จะเข้ามาคุยกับเพื่อนๆนะครับ คุณนางฟ้า
แต่เกรงใจเจ้าภาพจังเลยครับ...^^"
::33:: ::33:: ::33::
สู้ๆนะครับทุกคน(บอกตัวเองดัวยครับ^^')
ขอใหุ้มุ่งมั่น และศรัทธากับสิ่งดีๆที่ทำอยู่
ตราบใดที่ยังเดินบนทางสายกลางอยู่(มรรค8)
เราทุกคนก็ยังเดินไปด้วยกัน
บ้างอาจจะเหงา บ้างอาจจะล้า ก็คือธรรมดาของชีวิต
หายเหนื่อยหายล้าแล้ว ก็สู้ต่อไป
อุปสรรค=ความท้าทาย
::33:: ::33:: ::33:: ::12::
สวัสดีครับคุณ sun
ถ้าอยากเห็นตัวจริงของจระเข้ อยู่ที่สวนเสือศรีราชาครับ
ตัวใหญ่มาก มีสองตัว แต่เป็นปูนปั้นครับ แหะๆ
เป็นกำลังใจด้วยคน บนเส้นทางนี้ถ้ามีกันและกันจะไม่ท้อครับ
สองมือโอบแม่อุ้ม............หายหนาว
อบอุ่นยามแมื่อคราว..........อ่อนล้า
หลายหลากเรื่องหลายราว.....คุณแม่
เปรียบดั่งดาวทั่วฟ้า............แม่นั้น จริงเฮย
........
ขอสดุดีคุณแม่ทุกๆท่านครับ... _/|\_
เห็นคุณพิมพ์แต่งกลอนเพราะเลยอยากลองบ้าง...ใช้เวลาครึ่งค่อนวันเลยครับ :D
ขอบคุณ คุณหมออิกคิวครับ
กลอนไพเราะ สั้นๆแต่กินใจดีครับ ::33:: ::33::
แหมรูปคุณ sun อมยิ้มน้อยๆ
ฉากหลังร่มรื่นให้บรรยากาศชนบทดีจังครับ ;)
_/\_แต่งกลอนได้เพราะเหมือนกันกับน้องอุ๊กเลย นิ ::115::
_/\_ขอบคุณพี่พูนศรี กับคุณหมอครับ ;D
สถานที่ก็สงบดีครับ เสียอย่างเดียว คลื่นโทรศัพท์ไม่ค่อยดี :D
พี่พูนศรี สงสัยผมจะได้ครูดีครับ ::115::
ผมเคยได้ยินพระท่านบอกว่า
คนทุกคนคือครูของเรา
ไม่ว่าคนดี หรือคนไม่ดี ให้มองเขาเป็นครู
ทุกคนต่างมีแง่มุม ที่เป็นบทเรียนให้กับเราได้เสมอ
คนพิมพ์พลอยเป็นคนดี และแต่งกลอนเพราะผมก็มองเป็นครูเหมือนกันครับ ::01::
ว่าแล้วก็แต่งโคลงมาอีกครับ...
นกน้อยเกาะกิ่งไม้.......เดียวดาย
ปีกแกร่งใจกล้าหลาย.....แน่แท้
โบยบินสู่จุดหมาย........ไม่หวั่น ลมแรง
โดดเดี่ยวแต่ไม่แพ้........ต่อสู้ ทรนง
.................
................
ทางเอกมีอยู่แล้ว......หนึ่งสาย
ฟังว่าชนมากมาย......แจ่มแจ้ง
เพียรรู้อยู่ใจกาย.......แน่วแน่ สมาธิ
ศีลส่งหนุนไม่แล้ง......อย่าได้ ละเลย
.............
::33:: ::33:: ::33::
แหมอ่านแล้วเพลินดีจังเลยครับ
อยากเป็นนกน้อยผู้ไม่แพ้
แล้วก็อยากไปบนทางสายเอก
ที่ไปแล้วไม่กลับมาอีกจังเลยครับ
::33:: เพราะมากค่า... ^^b ::33::
แต่ก็อย่างที่บอกไปอ่ะค่ะว่าพอแนะนำได้บ้างแต่คงไม่ถึงขนาดเป็นครูหรอกเนอะ
เพราะจังเลย ::12::
::33:: ::33:: ::33::
สวัสดีครับ ใกล้ออกพรรษาแล้วนะครับ
บางอย่างกำลังเกิดขึ้น
บางอย่างกำลังดับลง
บางอย่าง...ดูเหมือนกำลังดำรงอยู่ภายใต้ความเปลี่ยนแปลง...
หลายๆอย่าง ก็เป็นบทเรียนสำหรับเราได้เป็นอย่างดี
เราทำให้ทุกอย่างได้ดังใจไม่ได้
แต่เราสามารถฝึกจิตใจ ให้ต้อนรับกับทุกสิ่งได้ด้วยความเบิกบาน กล้าหาญ
ขอบคุณ ลมหายใจที่อยู่เคียงข้าง
ขอบคุณ ทุกท่านที่แบ่งปันสิ่งดีๆครับ
รักษาสุขภาพนะครับ
^___^
แป๊บเดียวใกล้ออกพรรษาแล้วจริงๆด้วย ;)
ทุกอย่างเป็นอย่างที่คุณ sun ว่าไว้
เกิดขึ้น ดำเนินอยู่แล้วก็ดับไป
มีแต่ใจเราที่ไหวไปตามกระแส
แต่คราวนี้ตั้งสติทัน เลยไม่ทุกข์แฮะ
ชอบกลอนคุณ sun จังเลย :D ::33::
วูบหนึ่งเหมือนลมพัด โบกสะบัดเหมือนลมต้อง
แวะเวียนมาเกี่ยวข้อง แล้วต้องพรากจากกันไป
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนครับ
แว๊บมาต่อกลอนนะคะ.. ^^
พัดแผ่ว เพียงไม่นาน
พ้นวันวาน ผ่านวันใหม่
พบพราก พลันจากไกล
เพื่อเริ่มใหม่ กันอีกครา
::33::
รอฟังกลอนสดๆครับ ^^
คุณ sun ทราบแล้วเปลี่ยนครับ
หายไปไม่เท่าไหร่
กลับมาใหม่เจอแต่นักกลอน ::115::
ว่าแต่ช่วงนี้คุณซันก็คงไม่ว่าง
เพราะหายไปออกเทปอยู่ด้วยใช่ไหมคะ
ขอบคุณสำหรับคลิปที่เหมือนสัญญาณเรียกให้กลับมาค่ะ
เลยได้มีโอกาสได้กลับมาต่อกลอน
วูบหนึ่งเหมือนลมพัด โบกสะบัดเหมือนลมต้อง
แวะเวียนมาเกี่ยวข้อง แล้วต้องพรากจากกันไป
พัดแผ่ว เพียงไม่นาน
พ้นวันวาน ผ่านวันใหม่
พบพราก พลันจากไกล
เพื่อเริ่มใหม่ กันอีกครา
เวลา...ช้านานมาก พบแล้วพรากไม่สิ้นสาย
วนเวียน เกิด แก่ เจ็บ ตาย อีกเมื่อไหร่จะพ้นอวิชชา
ลมเอยลมเข้าออก
ใครใครบอกให้ดูไว้
วันหนึ่งจะเข้าใจ พ้นทุกข์ได้ด้วยสายลม _/|\_