Show Posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.

Messages - nicky

2
ต่อค่ะ

                       พอเข้าวันที่สองก็เริ่ม รู้สึกว่าเรามีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบคล้าย ๆ กับว่า ก่อนนอนต้องแปรงฟัน วันที่สอง งานเยอะ รู้สึกเปลี้ยเพลียแรง แต่ต้องกัดฟันขึ้นมาเดิน ก็เดินได้ 45 นาที ก็รู้สึกวัดว่าตัวเองมีความพยายามมากขึ้น เพราะเดินได้มากกว่าเดิมอีก 5 นาที  กว่าจะนอนเกือบ ตีหนึ่ง และต้องตื่นแต่เช้า เพราะต้องไปมนัสการครูบาอาจารย์ที่ป่าละอู ตื่นมา ตี 3 ครึ่ง ไปหาครูบาอาจารย์ กว่าจะกลับบ้าน 3 ทุ่มกว่า แต่เหนื่อยมาก เพราะว่านั่งรถนาน กระปลกกระเปลี้ยและปวดหลังมาก แถมก็เพลียอีกต่างหาก อยากจะนอนใจจะขาด แต่ไม่ได้ค่ะ ตั้งสัจจะไปแล้ว ก็ต้องทำตามรูปแบบ ตอนเดินปวดหลังมาก เหมือนหลังจะหัก และ เราก็ดูอาการปวดและดูใจไปด้วย แต่ก็สลับกับนั่งพักเป็นระยะ ๆ จนครบ 1 ชม. แต่ตอนที่เดินวันนี้เห็นจิตมันดิ้นรน แถมมีโทสะเป็นระยะ ๆ แถมเห็นใจตัวเองมันออเซาะ พักเถอะ ๆ เหนือ่ยแล้ว แต่ด้วยความตั้งใจ ก็ทำจนสำเร็จค๊า พอหัวถึงหมอน นับไม่ถึง สาม หลับสนิทเลยค๊า  ;)

                  ตอนเช้านี้สาหัสเลยค่ะ เพราะเหนื่อยจากเมื่อวาน ตอนแรกปลุกแล้วกะว่าจะไม่ลุก แต่คิดถึงว่าต้องพัฒนาตัวเอง ก็ลุกสปริงเลยค่ะ ออกมาเดิน ตอนแรกเหมือนคนป่วยเลย ร่างกายกระปกกระเปลี้ย แต่แปลกน๊า ใจเรารู้สึกเข้มแข็ง หนักแน่น กว่าที่ผ่านมา แล้วจิตใจก็เริ่มตั้งมั่น แต่ก็มีสลับกับฟุ้งไปบ้าง แต่ภายในใจมันฮึกเหิมมาก วันนี้เดินภาวนา ได้ 1 ชม. เย๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

                นี่แหละค่ะประสบการณ์ของหนู ตอนนี้หนูเริ่มมีความเชื่อมั่นมากแล้วว่าเราทำได้ ฉะนั้นก็เลยอธิษฐานต่อไปอีกค่ะ จะพัฒนาตัวเองตามที่ครูบาอาจารย์เคยได้ทำไว้ ทั้งทางโลก และ ทางธรรม  ค่อย ๆ ก้าวทีละก้าว  แต่จะไม่หยุด จนกว่า ลมหายใจจะหยุดค่ะ

3
 ::115::

สวัสดีค่ะ ทุกท่าน

                 ตามที่นิคกี้ได้ลั่นวาจาไว้ว่าตั้งใจเดินจงกรม ตอนเช้าและก่อนนอนปรากฏว่า..........สำเร็จค๊า ::12::แตนิคกี้ก็เจออุปสรรคทางใจมากมายค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า

                 ปกติตัวเองเป็นคนนอนตื่นสายมาก การตั้งใจตื่นมาตอนตี 5 นี้เป็นเรื่องยากสำหรับตัวเองมาก เพราะลองมาแล้วหลายครั้งและล้มเหลวมาตลอด จนตัวเองไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย จนกลายเป็นคนอ่อนแอ และเริ่มส่งผลกระทบทางเรื่องการงาน และ การภาวนา  จนวันหนึ่งได้ฟังคำของพี่ตุลย์ในรายการตาสว่างว่า การอธิษฐานคือการตั้งใจมั่น ทำอะไรให้ประสบความสำเร็จ วันนั้นเป็นวันที่นิคกี้ได้ตัดสินใจเลยว่า เราต้องตั้งใจทำอะไรอย่างหนึ่งซึ่งเป็นข้อเสียของเรา เลยตั้งใจจะต้องตื่นแต่เช้า เพื่อสลัดความขึ้เกียจที่ดักดอกมาตั้ง 30 กว่าปีให้เบาบางลงให้ได้ และพอก็ได้รับ e-mail ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันน่าจะทำได้ คืนนั้นก็เริ่มทำตามรูปแบบ เริ่มสวดมนต์ 15 นาทีก่อนเพื่อให้จิตใจตั้งมั่น แล้วก็เริ่มเดิน โอ้โห พอเริ่มเดิน จิตใจเริ่มฟุ้งซ่านเลย ค่ะ ฟุ้งสลับกับใจลอย และก็เพ่ง เดินไปได้ 20 นาที เหมือนเดิน 2 ชม. เริ่มปวดหลังแล้ว แต่ก็เดินพยายามตั้งใจเดิน วันแรกเดินได้ 40 นาทีก็โอเค รู้สึกเป็นการเริ่มต้นที่ดี

                          ตอนเช้าปลุกนาฬิกาปลุกไว้ลองตัว (กลัวไม่ตื่น  ::01::) เครื่องแรกปลก มือไปกดปิด และอีกคเครืองก็ตามมา ก็พยายามกลั้นใจลุก  ก็เดินแบบวงัวเงีย เหมือนคนละเมอเลยค่ะ แต่สักพักมองฟ้าเริ่มเปิดใจเริ่มผ่อนคลาย และ ก็เดินไปเรื่อย ๆ ก็เห้นความฟุ้งซ่าน อีกเหมือนเดิม แต่ตอนเช้าเดินได้ 45 นาที ก็รู้สึกมีกำลังใจ ขึ้นมาเพราะว่าตัวเองทำได้



4
ตั้งใจเริ่มตื่น ตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาเดินจงกรม ปฏิบัติตามรูปแบบ เช้าเย็นค่ะ ::01::