Show Posts
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Pages1
1
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / Re: จะไม่ทำในสิ่งที่ไม่จำเป็น เป็นระยะเวลาสองวัน ถ้าไหว ก็จะต่อไปเรื่อยๆครับ
August 02, 2009, 10:27:40 am
เพื่อเป็นการซื่อตรงต่อธรรม คิดว่า น่าจะพูดให้ทราบกันบ้างครับ จะไม่เขียนเยอะมากครับ เพราะจะฟุ้งซ่าน
ทำได้ ประมาณ 75% ครับ จะมีบางอย่างที่มันเผลอแวบเดียวแล้วก็ไปทำเลย ซึ่งจะเป็นพวกการกระทำสั้นๆ ใช้เวลาไม่นาน
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ต้องอาศัยระยะเวลายาวนาน เช่น การนั่งเล่นเน็ตนานๆ(ที่ไม่ใช่การทำงาน) การเดินไปคุยกับเพื่อน แบบนี้ ทำได้ครับ
แต่ถ้าจะเอาให้ได้เต็มร้อยจริงๆ คงต้องเปลี่ยนจาก เว้นขาดจากการกระทำ เป็น เว้นขาดจากกิจกรรมที่ขัดขวางการเจริญสติ และการทำตามใจกิเลสครับ (เพราะการการะทำบางอย่างที่ใช้เวลาสั้นๆ กำลังสติของเรายังไม่พอ บางทีมันเผลอ แล้วก็ไปทำเลย เช่น หันไปมองโน่นมองนี่ ทั้งๆที่ไม่จำเป็น ถ้าอธิษฐานแบบตอนแรก มันทำไม่ได้จริงครับ)
เห็นจิตที่มันดิ้นรนชัดเจนมากเวลาเราไม่ทำตามใจกิเลส แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม
ส่วนเรื่องเครียด ต้องขอบอกว่า ไม่เครียด และทำให้ทราบความจริงอย่างหนึ่งว่า การไม่ทำตามใจกิเลส ถ้าหากเราไม่ได้เจริญสติไปด้วย จะเครียดมาก และไม่รู้จะห้ามตัวเองไปเพื่ออะไร แต่ถ้าเราเจริญสติเป็น การที่เราตั้งใจเต็มที่ เราจะอึดอัด เฉพาะเวลาที่เราไม่ยอมทำตามกิเลสเท่านั้น แต่ระหว่างวัน กลับมีความสุขที่ได้จากการเจริญสติ เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด (มากกว่าสมัยที่ปฏิบัติในรูปแบบอย่างเดียวแต่ระหว่างวัน ตามใจกิเลสบ้าง) เหมือนกับเป็นรางวัลชดเชยคืนให้ครับ
ส่วนอีกเรื่องที่เป็นของแถม คือ จิตใจเข้มแข็งขึ้นกับทุกๆเรื่อง ไม่ใช่เฉพาะเรื่องที่เราตั้งใจจะทำ เวลาจะทำอะไร จะรู้สึกว่าเรามีกำลังใจจะทำโน่นทำนี่มากขึ้น
ก็ตั้งใจจะอธิษฐาน สองวัน ต่อไปเรื่อยๆครับ
ที่แอบเซ็งอยู่นิดๆก็คือ อาจจะไม่ได้ดูละคร กรรมพยากรณ์ เนี่ยสิครับ เฮ้อ
ทำได้ ประมาณ 75% ครับ จะมีบางอย่างที่มันเผลอแวบเดียวแล้วก็ไปทำเลย ซึ่งจะเป็นพวกการกระทำสั้นๆ ใช้เวลาไม่นาน
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ต้องอาศัยระยะเวลายาวนาน เช่น การนั่งเล่นเน็ตนานๆ(ที่ไม่ใช่การทำงาน) การเดินไปคุยกับเพื่อน แบบนี้ ทำได้ครับ
แต่ถ้าจะเอาให้ได้เต็มร้อยจริงๆ คงต้องเปลี่ยนจาก เว้นขาดจากการกระทำ เป็น เว้นขาดจากกิจกรรมที่ขัดขวางการเจริญสติ และการทำตามใจกิเลสครับ (เพราะการการะทำบางอย่างที่ใช้เวลาสั้นๆ กำลังสติของเรายังไม่พอ บางทีมันเผลอ แล้วก็ไปทำเลย เช่น หันไปมองโน่นมองนี่ ทั้งๆที่ไม่จำเป็น ถ้าอธิษฐานแบบตอนแรก มันทำไม่ได้จริงครับ)
เห็นจิตที่มันดิ้นรนชัดเจนมากเวลาเราไม่ทำตามใจกิเลส แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม
ส่วนเรื่องเครียด ต้องขอบอกว่า ไม่เครียด และทำให้ทราบความจริงอย่างหนึ่งว่า การไม่ทำตามใจกิเลส ถ้าหากเราไม่ได้เจริญสติไปด้วย จะเครียดมาก และไม่รู้จะห้ามตัวเองไปเพื่ออะไร แต่ถ้าเราเจริญสติเป็น การที่เราตั้งใจเต็มที่ เราจะอึดอัด เฉพาะเวลาที่เราไม่ยอมทำตามกิเลสเท่านั้น แต่ระหว่างวัน กลับมีความสุขที่ได้จากการเจริญสติ เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด (มากกว่าสมัยที่ปฏิบัติในรูปแบบอย่างเดียวแต่ระหว่างวัน ตามใจกิเลสบ้าง) เหมือนกับเป็นรางวัลชดเชยคืนให้ครับ
ส่วนอีกเรื่องที่เป็นของแถม คือ จิตใจเข้มแข็งขึ้นกับทุกๆเรื่อง ไม่ใช่เฉพาะเรื่องที่เราตั้งใจจะทำ เวลาจะทำอะไร จะรู้สึกว่าเรามีกำลังใจจะทำโน่นทำนี่มากขึ้น
ก็ตั้งใจจะอธิษฐาน สองวัน ต่อไปเรื่อยๆครับ
ที่แอบเซ็งอยู่นิดๆก็คือ อาจจะไม่ได้ดูละคร กรรมพยากรณ์ เนี่ยสิครับ เฮ้อ
2
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / จะไม่ทำในสิ่งที่ไม่จำเป็น เป็นระยะเวลาสองวัน ถ้าไหว ก็จะต่อไปเรื่อยๆครับ
July 27, 2009, 01:55:23 pm
ก่อนหน้านี้ เคยอธิษฐานว่า จะไม่ใช้อินเตอร์เน็ตพร่ำเพรื่อเป็นเวลาครั้งละ 2 วัน ก็ปรากฎว่า ทำได้สำเร็จ แล้วอธิษฐานต่อมาเรื่อยๆ ผลก็คือ จิตใจเข้มแข็งขึ้น (แต่ไม่ได้คิดจะทำตลอด เพราะคิดว่า อาทิตย์นึงขอใช้เต็มที่สักวัน)
แต่ได้มีโอกาสไปพบหลวงพ่อ ท่านพูดว่าทำเป็นแล้วต้องขยัน โดยท่านยกตัวอย่างผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาเป็นตัวอย่างขอผู้ปรารถความเพียรอย่างไม่มีข้ออ้าง จึงทำให้ผมมาทบทวน ย้อนดูตัวเองเพิ่มขึ้นว่า อะไร เป็นช่องว่างให้กิเลสเข้ามาเล่นงานได้บ้าง แม้การปฏิบัติในรูปแบบจะทำได้ ค่อนข้างต่อเนื่อง แต่ระหว่างวันยังมีช่องโหว่อยู่
จะไม่ขออธิษฐานสองวัน สำหรับการทำในรูปแบบให้ได้ตลอด เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ตลอดอยู่แล้วครับ ยกเว้นกรณีเจ็บหนัก ลุกไม่ไหวจริงๆ
แต่จะขออธิษฐาน สองวัน สำหรับ การเว้นขาดจากสิ่งที่ไม่จำเป็น ยกเว้นเรื่องกิน เช่น การไปคุยเล่นกับเพื่อนร่วมงาน การนั่งเปิดอีเมลหรือใช้คอมทำอะไรสักอย่าง โดยที่สนองความต้องการแค่ว่า "ขอให้ได้ใช้" การไปโต้เถียงกับคนอื่นๆ ฯลฯ โดยจะสังเกตเข้ามาที่ใจก่อน ถ้าหากดูไม่ทัน สติไม่เกิด ก็จะใช้วิธีถามตัวเองครับ ว่า สิ่งที่กำลังจะทำนั้น จำเป็นหรือไม่
คิดว่า คงไม่เป็นการเคร่งเครียดมากเกินไป เพราะถ้าเกินไป ก็ทำแค่สองวันพอครับ
ผลที่ได้จากการเริ่มทำก็คือ เห็นความดิ้นรนในจิตอย่างชัดเจน ยามปกติ ผมมักจะทำ ปล่อยใจไประหว่างวันบ้าง ทำโน่นทำนี่ที่มันไร้สาระบ้าง เพราะเห็นว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดศีลผิดธรรมอะไร แต่การที่จะไม่ทำอะไร ในสิ่งที่ไม่ได้ผิดอะไรนั้น เข้าขั้นทรมานใจเลยทีเดียวครับ
ถ้าหากผมมาโพสต์ตอบเมื่อไหร่ แปลว่า เลิกทำ (อาจจะเลิกชั่วคราวครับ) เพราะการมาใช้อินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นการเข้าเว็บธรรมะก็ตาม ถือเป็นสิ่งที่ยังไม่จำเป็นทั้งสิ้นสำหรับผมครับ
แต่ได้มีโอกาสไปพบหลวงพ่อ ท่านพูดว่าทำเป็นแล้วต้องขยัน โดยท่านยกตัวอย่างผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาเป็นตัวอย่างขอผู้ปรารถความเพียรอย่างไม่มีข้ออ้าง จึงทำให้ผมมาทบทวน ย้อนดูตัวเองเพิ่มขึ้นว่า อะไร เป็นช่องว่างให้กิเลสเข้ามาเล่นงานได้บ้าง แม้การปฏิบัติในรูปแบบจะทำได้ ค่อนข้างต่อเนื่อง แต่ระหว่างวันยังมีช่องโหว่อยู่
จะไม่ขออธิษฐานสองวัน สำหรับการทำในรูปแบบให้ได้ตลอด เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ตลอดอยู่แล้วครับ ยกเว้นกรณีเจ็บหนัก ลุกไม่ไหวจริงๆ
แต่จะขออธิษฐาน สองวัน สำหรับ การเว้นขาดจากสิ่งที่ไม่จำเป็น ยกเว้นเรื่องกิน เช่น การไปคุยเล่นกับเพื่อนร่วมงาน การนั่งเปิดอีเมลหรือใช้คอมทำอะไรสักอย่าง โดยที่สนองความต้องการแค่ว่า "ขอให้ได้ใช้" การไปโต้เถียงกับคนอื่นๆ ฯลฯ โดยจะสังเกตเข้ามาที่ใจก่อน ถ้าหากดูไม่ทัน สติไม่เกิด ก็จะใช้วิธีถามตัวเองครับ ว่า สิ่งที่กำลังจะทำนั้น จำเป็นหรือไม่
คิดว่า คงไม่เป็นการเคร่งเครียดมากเกินไป เพราะถ้าเกินไป ก็ทำแค่สองวันพอครับ
ผลที่ได้จากการเริ่มทำก็คือ เห็นความดิ้นรนในจิตอย่างชัดเจน ยามปกติ ผมมักจะทำ ปล่อยใจไประหว่างวันบ้าง ทำโน่นทำนี่ที่มันไร้สาระบ้าง เพราะเห็นว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดศีลผิดธรรมอะไร แต่การที่จะไม่ทำอะไร ในสิ่งที่ไม่ได้ผิดอะไรนั้น เข้าขั้นทรมานใจเลยทีเดียวครับ
ถ้าหากผมมาโพสต์ตอบเมื่อไหร่ แปลว่า เลิกทำ (อาจจะเลิกชั่วคราวครับ) เพราะการมาใช้อินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นการเข้าเว็บธรรมะก็ตาม ถือเป็นสิ่งที่ยังไม่จำเป็นทั้งสิ้นสำหรับผมครับ
Pages1