Show Posts
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Pages1
1
สองวัน...ฉันทำได้ (^_^)v / จะไม่ทำในสิ่งที่ไม่จำเป็น เป็นระยะเวลาสองวัน ถ้าไหว ก็จะต่อไปเรื่อยๆครับ
July 27, 2009, 01:55:23 pm
ก่อนหน้านี้ เคยอธิษฐานว่า จะไม่ใช้อินเตอร์เน็ตพร่ำเพรื่อเป็นเวลาครั้งละ 2 วัน ก็ปรากฎว่า ทำได้สำเร็จ แล้วอธิษฐานต่อมาเรื่อยๆ ผลก็คือ จิตใจเข้มแข็งขึ้น (แต่ไม่ได้คิดจะทำตลอด เพราะคิดว่า อาทิตย์นึงขอใช้เต็มที่สักวัน)
แต่ได้มีโอกาสไปพบหลวงพ่อ ท่านพูดว่าทำเป็นแล้วต้องขยัน โดยท่านยกตัวอย่างผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาเป็นตัวอย่างขอผู้ปรารถความเพียรอย่างไม่มีข้ออ้าง จึงทำให้ผมมาทบทวน ย้อนดูตัวเองเพิ่มขึ้นว่า อะไร เป็นช่องว่างให้กิเลสเข้ามาเล่นงานได้บ้าง แม้การปฏิบัติในรูปแบบจะทำได้ ค่อนข้างต่อเนื่อง แต่ระหว่างวันยังมีช่องโหว่อยู่
จะไม่ขออธิษฐานสองวัน สำหรับการทำในรูปแบบให้ได้ตลอด เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ตลอดอยู่แล้วครับ ยกเว้นกรณีเจ็บหนัก ลุกไม่ไหวจริงๆ
แต่จะขออธิษฐาน สองวัน สำหรับ การเว้นขาดจากสิ่งที่ไม่จำเป็น ยกเว้นเรื่องกิน เช่น การไปคุยเล่นกับเพื่อนร่วมงาน การนั่งเปิดอีเมลหรือใช้คอมทำอะไรสักอย่าง โดยที่สนองความต้องการแค่ว่า "ขอให้ได้ใช้" การไปโต้เถียงกับคนอื่นๆ ฯลฯ โดยจะสังเกตเข้ามาที่ใจก่อน ถ้าหากดูไม่ทัน สติไม่เกิด ก็จะใช้วิธีถามตัวเองครับ ว่า สิ่งที่กำลังจะทำนั้น จำเป็นหรือไม่
คิดว่า คงไม่เป็นการเคร่งเครียดมากเกินไป เพราะถ้าเกินไป ก็ทำแค่สองวันพอครับ
ผลที่ได้จากการเริ่มทำก็คือ เห็นความดิ้นรนในจิตอย่างชัดเจน ยามปกติ ผมมักจะทำ ปล่อยใจไประหว่างวันบ้าง ทำโน่นทำนี่ที่มันไร้สาระบ้าง เพราะเห็นว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดศีลผิดธรรมอะไร แต่การที่จะไม่ทำอะไร ในสิ่งที่ไม่ได้ผิดอะไรนั้น เข้าขั้นทรมานใจเลยทีเดียวครับ
ถ้าหากผมมาโพสต์ตอบเมื่อไหร่ แปลว่า เลิกทำ (อาจจะเลิกชั่วคราวครับ) เพราะการมาใช้อินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นการเข้าเว็บธรรมะก็ตาม ถือเป็นสิ่งที่ยังไม่จำเป็นทั้งสิ้นสำหรับผมครับ
แต่ได้มีโอกาสไปพบหลวงพ่อ ท่านพูดว่าทำเป็นแล้วต้องขยัน โดยท่านยกตัวอย่างผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาเป็นตัวอย่างขอผู้ปรารถความเพียรอย่างไม่มีข้ออ้าง จึงทำให้ผมมาทบทวน ย้อนดูตัวเองเพิ่มขึ้นว่า อะไร เป็นช่องว่างให้กิเลสเข้ามาเล่นงานได้บ้าง แม้การปฏิบัติในรูปแบบจะทำได้ ค่อนข้างต่อเนื่อง แต่ระหว่างวันยังมีช่องโหว่อยู่
จะไม่ขออธิษฐานสองวัน สำหรับการทำในรูปแบบให้ได้ตลอด เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ตลอดอยู่แล้วครับ ยกเว้นกรณีเจ็บหนัก ลุกไม่ไหวจริงๆ
แต่จะขออธิษฐาน สองวัน สำหรับ การเว้นขาดจากสิ่งที่ไม่จำเป็น ยกเว้นเรื่องกิน เช่น การไปคุยเล่นกับเพื่อนร่วมงาน การนั่งเปิดอีเมลหรือใช้คอมทำอะไรสักอย่าง โดยที่สนองความต้องการแค่ว่า "ขอให้ได้ใช้" การไปโต้เถียงกับคนอื่นๆ ฯลฯ โดยจะสังเกตเข้ามาที่ใจก่อน ถ้าหากดูไม่ทัน สติไม่เกิด ก็จะใช้วิธีถามตัวเองครับ ว่า สิ่งที่กำลังจะทำนั้น จำเป็นหรือไม่
คิดว่า คงไม่เป็นการเคร่งเครียดมากเกินไป เพราะถ้าเกินไป ก็ทำแค่สองวันพอครับ
ผลที่ได้จากการเริ่มทำก็คือ เห็นความดิ้นรนในจิตอย่างชัดเจน ยามปกติ ผมมักจะทำ ปล่อยใจไประหว่างวันบ้าง ทำโน่นทำนี่ที่มันไร้สาระบ้าง เพราะเห็นว่า มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดศีลผิดธรรมอะไร แต่การที่จะไม่ทำอะไร ในสิ่งที่ไม่ได้ผิดอะไรนั้น เข้าขั้นทรมานใจเลยทีเดียวครับ
ถ้าหากผมมาโพสต์ตอบเมื่อไหร่ แปลว่า เลิกทำ (อาจจะเลิกชั่วคราวครับ) เพราะการมาใช้อินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นการเข้าเว็บธรรมะก็ตาม ถือเป็นสิ่งที่ยังไม่จำเป็นทั้งสิ้นสำหรับผมครับ
Pages1