Show Posts
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Pages1
1
กิจกรรมพิเศษ / Re: กิจกรรมพิเศษ
June 04, 2010, 11:01:31 am
๑) เหตุการณ์ใกล้ตัวใดในปัจจุบัน
ที่มีอำนาจยั่วยุให้ท่านคิด พูด หรือทำในสิ่งที่ไม่ดี ตามอำนาจของกิเลสในจิตใจมากที่สุด
คำพูดที่ไม่ดีของพ่อแม่ค่ะ
จริงๆแล้วถ้ายึดหลักถือศีลไว้ได้ก็คงหมดเรื่อง แต่ปัญหาคือศีลที่เราตั้งใจท่องย้ำกับตัวเองทุกวันนั้นเอาไม่อยู่ ยิ่งตอนคำพูดไม่ดีนั้นเข้ามาหาเราตอนที่กำลังเหนื่อยๆล่ะก็ เราต้องได้ทำตาขวางเหมือนลาบลาดอร์ ไม่ก็กระแทกเท้าปังๆเดินจากไป แต่ถ้าเดินหนีไม่ได้ ก็เข้าโหมดนางกระทิง ยืนพ่นลมออกจมูก แล้วก็กระแทกเสียงเถียงกลับอยู่ตรงนั้นเอง
๒) ท่านมีวิธีการหรือหลักธรรมใดที่จะจัดการกับเหตุการณ์นั้น
เพื่อไม่ให้ตนเองคิด พูด หรือทำในสิ่งที่ไม่ดีตามกระแสธารแห่งกิเลส
ใช้หลักดูความไม่เที่ยงของความโกรธค่ะ เพราะสังเกตมานานแล้วว่าความโกรธนั้นตั้งอยู่ได้ไม่นานจริงๆ เช่น เราโกรธแม่มาก โกรธขนาดตั้งใจไว้ว่าเราจะต้องทำหน้าลาบลาดอร์เช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ เพื่อให้แม่ได้รู้ว่าเราโกรธแค่ไหน ขนาดตั้งใจไว้จริงจังนะคะ เผลอแป๊บเดียว ยังไม่ทันข้ามวันเลย ก็หายโกรธแล้ว และถึงจะมีความขุ่นใจค้างคาอยู่ ไม่ได้หายสนิทขนาดเข้าไปยิ้มกับแม่ได้เลยทันที แต่ก็เห็นกับตาว่าความโกรธนั้นมีดีกรีไม่เท่าเดิม และเพียงผ่านไปวันเดียวความโกรธนั้นก็หายสนิท แทบไม่มีหลงค้างอยู่อีกเลย แม้คำพูดของแม่นั้นเราจะเห็นว่าเลวร้ายสักแค่ไหนก็ตาม
เวลาที่เราเห็นกับตัวเองว่าความโกรธนั้นลดลงแล้ว เราจะมีแก่ใจนึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ ตรงนี้สำคัญค่ะ เราต้องมีท่องประจำใจไว้ เอาไว้เป็นไม้ตายเวลาโกรธจัด โดยส่วนตัวชอบโอวาทธรรมของหลวงปู่มั่นค่ะ ใช้ได้ผลเวลาโกรธกับพ่อแม่
"ผู้สงสัยกรรม หรือไม่เชื่อกรรมว่ามีผล
คือ ลืมตนจนกลายเป็นผู้มืดบอดอย่างช่วยไม่ได้
แม้เขาจะเกิดและได้รับการเลี้ยงดู
จากพ่อ-แม่มาเป็นอย่างดีเหมือนโลกทั้งหลายก็ตาม
เขาก็มองไม่เห็นคุณของพ่อ-แม่
ว่าได้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูตนมาอย่างไรบ้าง
แต่เขาจะมองเห็นเฉพาะร่างกายเขา
ที่เป็นคนหนึ่งกำลังรกโลกอยู่โดยเจ้าตัวไม่รู้เท่านั้น"
บุญคุณของพ่อแม่เหมือนภาพเลือนๆที่เราไม่ใส่ใจจะจำ ไม่ได้รู้เลยว่าแค่มีภาพพ่อแม่อุ้มเราตอนเด็กๆมาทวนความจำให้สักภาพ ต่อให้โกรธกันแค่ไหน เราก็แทบอยากกลับไปขอโทษเดี๋ยวนั้นแล้ว
ที่มีอำนาจยั่วยุให้ท่านคิด พูด หรือทำในสิ่งที่ไม่ดี ตามอำนาจของกิเลสในจิตใจมากที่สุด
คำพูดที่ไม่ดีของพ่อแม่ค่ะ
จริงๆแล้วถ้ายึดหลักถือศีลไว้ได้ก็คงหมดเรื่อง แต่ปัญหาคือศีลที่เราตั้งใจท่องย้ำกับตัวเองทุกวันนั้นเอาไม่อยู่ ยิ่งตอนคำพูดไม่ดีนั้นเข้ามาหาเราตอนที่กำลังเหนื่อยๆล่ะก็ เราต้องได้ทำตาขวางเหมือนลาบลาดอร์ ไม่ก็กระแทกเท้าปังๆเดินจากไป แต่ถ้าเดินหนีไม่ได้ ก็เข้าโหมดนางกระทิง ยืนพ่นลมออกจมูก แล้วก็กระแทกเสียงเถียงกลับอยู่ตรงนั้นเอง
๒) ท่านมีวิธีการหรือหลักธรรมใดที่จะจัดการกับเหตุการณ์นั้น
เพื่อไม่ให้ตนเองคิด พูด หรือทำในสิ่งที่ไม่ดีตามกระแสธารแห่งกิเลส
ใช้หลักดูความไม่เที่ยงของความโกรธค่ะ เพราะสังเกตมานานแล้วว่าความโกรธนั้นตั้งอยู่ได้ไม่นานจริงๆ เช่น เราโกรธแม่มาก โกรธขนาดตั้งใจไว้ว่าเราจะต้องทำหน้าลาบลาดอร์เช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ เพื่อให้แม่ได้รู้ว่าเราโกรธแค่ไหน ขนาดตั้งใจไว้จริงจังนะคะ เผลอแป๊บเดียว ยังไม่ทันข้ามวันเลย ก็หายโกรธแล้ว และถึงจะมีความขุ่นใจค้างคาอยู่ ไม่ได้หายสนิทขนาดเข้าไปยิ้มกับแม่ได้เลยทันที แต่ก็เห็นกับตาว่าความโกรธนั้นมีดีกรีไม่เท่าเดิม และเพียงผ่านไปวันเดียวความโกรธนั้นก็หายสนิท แทบไม่มีหลงค้างอยู่อีกเลย แม้คำพูดของแม่นั้นเราจะเห็นว่าเลวร้ายสักแค่ไหนก็ตาม
เวลาที่เราเห็นกับตัวเองว่าความโกรธนั้นลดลงแล้ว เราจะมีแก่ใจนึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ ตรงนี้สำคัญค่ะ เราต้องมีท่องประจำใจไว้ เอาไว้เป็นไม้ตายเวลาโกรธจัด โดยส่วนตัวชอบโอวาทธรรมของหลวงปู่มั่นค่ะ ใช้ได้ผลเวลาโกรธกับพ่อแม่
"ผู้สงสัยกรรม หรือไม่เชื่อกรรมว่ามีผล
คือ ลืมตนจนกลายเป็นผู้มืดบอดอย่างช่วยไม่ได้
แม้เขาจะเกิดและได้รับการเลี้ยงดู
จากพ่อ-แม่มาเป็นอย่างดีเหมือนโลกทั้งหลายก็ตาม
เขาก็มองไม่เห็นคุณของพ่อ-แม่
ว่าได้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูตนมาอย่างไรบ้าง
แต่เขาจะมองเห็นเฉพาะร่างกายเขา
ที่เป็นคนหนึ่งกำลังรกโลกอยู่โดยเจ้าตัวไม่รู้เท่านั้น"
บุญคุณของพ่อแม่เหมือนภาพเลือนๆที่เราไม่ใส่ใจจะจำ ไม่ได้รู้เลยว่าแค่มีภาพพ่อแม่อุ้มเราตอนเด็กๆมาทวนความจำให้สักภาพ ต่อให้โกรธกันแค่ไหน เราก็แทบอยากกลับไปขอโทษเดี๋ยวนั้นแล้ว
Pages1